Πρέπει να ήταν η τέταρτη ή η πέμπτη χρονιά της πρωθυπουργίας της. Η ισχύς της, βρισκόταν στο απόγειό της – δεν την ονόμασαν «Σιδηρά κυρία» για το τίποτα: δικαίως ή αδίκως, είναι άλλο θέμα, συγκρούστηκε με τα συνδικάτα μέχρις εσχάτων, έκανε πόλεμο στην άλλη άκρη του κόσμου για τα συμφέροντα της Βρετανίας, επέζησε από τρομοκρατικές επιθέσεις, άλλαξε για πάντα θεμελιώδεις ισορροπίες της αγγλικής κοινωνίας και οικονομίας και όχι μόνον αυτής. Εσχάτως έγινε και ταινία. Υπήρξε όμως κάτι που δεν διανοήθηκε καν να πράξει: να αμφισβητήσει τον αστυφύλακα που της έκοψε κλήση για παράνομο παρκάρισμα, την ώρα ακριβώς που ήταν πανίσχυρη.
Όχι μόνον δεν τον αμφισβήτησε, αλλά, στο τέλος εκείνης της χρονιάς, ο αστυνομικός που κάνοντας τη δουλειά του επέβαλε πρόστιμο στο παράνομα σταθμευμένο πρωθυπουργικό αυτοκίνητο στο κέντρο του Λονδίνου, ονομάστηκε «αστυνομικός της χρονιάς» στη Βρετανία.
Κι όταν λέμε παράνομα σταθμευμένο, εννοούμε ότι το πρωθυπουργικό αυτοκίνητο συνοδευόταν από τη σχετική πομπή ασφαλείας για μια συνάντηση της Θάτσερ στο κέντρο της βρετανικής πρωτεύουσας. Ο αστυνομικός δεν έγραψε τα αυτοκίνητα της ασφάλειάς της, διότι εκείνα όπου και να σταθμεύσουν έκρινε ότι είναι κομμάτι της δουλειάς τους. Εγραψε όμως το αυτοκίνητο της πρωθυπουργού μπροστά στα μάτια των έκπληκτων συναδέλφων του.
Το πρόστιμο πληρώθηκε. Ο αστυφύλακας τιμήθηκε. Η πρωθυπουργός δεν βγήκε στα κανάλια.
Α, σημείωση: και στην Αγγλία έχουν κανάλια… Α, και μια δεύτερη σημείωση: η Αγγλία δεν πτώχευσε ούτε έχασε την κυριαρχία της…
