Οσοι παρακολουθούν τις πολιτικές εξελίξεις στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες γνωρίζουν ότι κατά κανόνα οι σκληρότερες αναµετρήσεις γίνονται ανάµεσα σε πολιτικά πρόσωπα που ανήκουν στον ίδιο κοµµατικό συνασπισµό. Η διεκδίκηση του σταυρού προτιµήσεως είναι η απλούστερη µορφή πάλης και συγκρούσεως µε πρωταγωνιστές τους υποψήφιους βουλευτές. Και φυσικά η διεκδίκηση της αρχηγίας του κάθε κόµµατος προσφέρει στάδιον δόξης λαµπρόν γιασκληρούς αγώνες.

Στην Ελλάδατα πράγµατα είναι φαινοµενικά περισσότερο πολιτισµένα! Οι εσωκοµµατικές συγκρούσεις ανάµεσα σε συνυποψήφιους των διαφόρων περιφερειών δεν φθάνουν σε ακρότητες και ο Τύπος στην Ελλάδα σπανίως κιτρινίζει µε στόχο λ.χ. την ιδιωτική ζωή των πολιτικών.

Οι αναµετρήσειςτων πολιτικών για την ηγεσία των κοµµάτων σε ελάχιστες περιπτώσεις έχουν λάβει µορφή µάχης µε όλα τα όπλα και χτυπήµατα κάτω από τη µέση.

Είναι ενδιαφέρουσα αυτή η διαπίστωση, πουµπορεί να θεωρηθείως δείγµα ποιότητας της δηµοκρατίας µας. Υπάρχει όµως και η δυσάρεστη άποψη, η εκτίµηση ότι η πολιτική ζωή είναι σχετικώς ήρεµη επειδή το δηµοκρατικόπολίτευµα της Ελλάδας είναι προεδρευοµένη (κληρονοµική) δηµοκρατία…

Από τον πατέρα στον γιο πηγαίνει η εξουσία – και όταν δεν υπάρχει διάδοχος, κάποιος ηγέτης θα βρεθεί.

Ολα αυτά είναι επίκαιρα διότι µε την ουσιαστική αποχώρηση του κ. Κώστα Καραµανλή (ανιψιού) καιτη διαφαινόµενη αποµάκρυνση του κ. Γ. Παπανδρέου, δηµιουργούνται οι προϋποθέσεις για αληθινό εκσυγχρονισµό του δηµοσίου βίου.

Αςπαρακολουθήσουµε προσεκτικά τιςεξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ. Αν λειτουργήσει ο νόµος της φυσικής επιλογής η χώρα θα κάνει ένα µεγάλο βήµα εµπρός.

Ας µη λησµονούµε ότι το Α’ Κοιµητήριο της Αθήνας είναι γεµάτο από αναντικατάστατους.