Ο Πυθαγόρας ο Σάμιος, καθόρισε τους κανόνες της μουσικής συνθέσεως τονίζοντας πως «πάσα αρμονία και αριθμός». Εκτοτε έχουν αναπτυχθεί ποικίλα είδη μουσικής εκφράσεως προς τέρψιν κάθε γούστου, που εκτελούνται κατά μόνας, από μικρά ή μεγάλα σύνολα φωνών ή οργάνων.
Στα μεγάλα μουσικά σύνολα, προκειμένου να επιτευχθεί συντονισμός και αρμονία, είναι απαραίτητη η παρουσία του Μαέστρου. Ο ρόλος του είναι καθοριστικός στην οριοθέτηση της συμμετοχής κάθε μουσικού, πότε θα εμφανιστεί, με τι ένταση ή μελωδικότητα θα εκφραστεί και τόσες άλλες λεπτομέρειες. Από την άλλη πλευρά και ο πλέον ταλαντούχος μουσικός (βιρτουόζος) εξαρτά την απόδοσή του από τα παραγγέλματα του Μαέστρου και τη σύμπραξη των υπολοίπων.
Συχνά ακούμε για μετάκληση προικισμένου Μαέστρου προκειμένου να διευθύνει κάποια ορχήστρα. Για να προκύψει όμως ένα καλό αποτέλεσμα γίνονται εξαντλητικές δοκιμές, σκληρή δουλειά μέχρι να επιτευχθεί πειθαρχία και συντονισμός. Ο δε Μαέστρος, που σέβεται τον εαυτό του και τον κόσμο, δεν εμφανίζεται αν δεν επιτύχει αυτούς τους στόχους…
Θα επιχειρήσω μία αντιπαραβολή με την παρούσα ελληνική Κυβέρνηση.
Στο πρόσωπο του αντίστοιχου Μαέστρου (Πρωθυπουργού) φαίνεται ότι υπάρχει μία εντυπωσιακή λαϊκή αποδοχή (ελπίδα περισσοτέρο) και μία πρωτοφανής σε αριθμό ψήφος εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Αρα έχουν επενδυθεί πολύ μεγάλες προσδοκίες στον μετακληθέντα.
Τι γίνεται όμως με την ορχήστρα (κυβέρνηση);
Αρχικά βεβαίως εντυπωσιάζει το μέγεθος, πενήντα υπουργοί, συγκρινόμενοι με την «επαρχιακή μπάντα» των δέκα Ιταλών! Τελικά όμως, μήπως είναι κέραμοι και πλίνθοι ατάκτως ειρημμένοι και κύμβαλα αλαλάζοντα; Εκτός από την υποψία ότι πλείστοι αγνοούν το όργανο (υπουργείο) που παίζουν, δεν φαίνεται να υπάρχει συμφωνία για το έργο που θα εκτελέσουν. Για πειθαρχία στον Μαέστρο (Πρωθυπουργό) ούτε λόγος να γίνεται, ούτε έχει φανεί τέτοιο δείγμα καθότι προηγούνται τα δήγματα προς εαυτούς και αλλήλους, είτε γιατί είναι διεκδικητές καλύτερης θέσεως-Αρχηγίας στο ίδιο κόμμα, είτε γιατί οι «άλλοι» ανήκουν σε διαφορετικό κόμμα…
Κατά πληροφορίες σχεδόν πάντες, γονυπετείς εκάλεσαν τον Πρωθυπουργό. Ως εκ τούτου έχει δικαίωμα και υποχρέωση να ασκήσει ισχυρή Αρχηγία. Η δεδομένη σύνθεση της ορχήστρας (Κυβερνήσεως) δεν τυγχάνει καμίας εκτιμήσεως και μέχρι στιγμής δεν έχει βγάλει ήχους αρμονίας. Μόνο παραφωνίες, διαφωνίες, αλληλοκατηγορίες, μέχρι και εκατέρωθεν υποδείξεις για παραιτήσεις από αυτούς τούτους τους υπουργούς της.
Οσα δομικά προσόντα κι αν έχει ο Πρωθυπουργός και παρά τις προσδοκίες που εξέθρεψεν η έλευσίς του, εφόσον συνεχίζει με αυτή την σύνθεση δεν έχει καμία ελπίδα επιτυχίας. Κανένας Μαέστρος με αντίστοιχη ορχήστρα δεν θα ανέβαινε στο pontium για εμφάνιση.
Το θέμα όμως δεν είναι αν παρεσύρθη κάποιος Μαέστρος και χάσαμε δύο ώρες σε μια ανεπιτυχή συναυλία. Διακυβεύεται το μέλλον της Ελλάδος και η αρμονία του πολιτικού συστήματος.
Ας κάνει λοιπόν χρήση των εξουσιών του κι ας συγκροτήσει μία ολιγάριθμη αυτοπροορισμένη, πειθαρχημένη ορχήστρα και τότε θα απολαύσει Διεύθυνση κι εμείς Μελωδία, Αρμονία και Πρόοδο.
* Ο Δρ Νίκος Ερ. Ιωάννου είναι ιατρός καρδιολόγος
