Μέσα στο έντονο κλίµα ανησυχίας των ηµερών για την πορεία όχι µόνο της ελληνικής οικονοµίας αλλά και γενικότερα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, απαρατήρητη πέρασε µια σηµαντική είδηση, η οποία κρύβει πολλά ερωτηµατικά. Πρόκειται για την αποχώρηση των αµερικανικών στρατευµάτων από το Ιράκ, που ήλθε να κλείσει τη µελανότερη σελίδα της ιστορίας των Ηνωµένων Πολιτειών µετά τον πόλεµο του Βιετνάµ. Διότι η αµερικανική εισβολή στο Ιράκ δεν στηρίχθηκε µόνο σε ένα ψέµα αλλά έφερε τελικά και τα εντελώς αντίθετα αποτελέσµατα από αυτά που επεδίωκε, κυρίως επειδή άναψε το φιτίλι µιας εµφύλιας διαµάχης µε αµέτρητα θύµατα και κατέστησε τη χώρα αυτή έναν πιστό σύµµαχο του Ιράν, κύριο εχθρό σήµερα των Ηνωµένων Πολιτειών. Και όλα αυτά επειδή οι Αµερικανοί αγνόησαν τον ρόλο που παίζουν οι θρησκευτικές διαµάχες στον µουσουλµανικό κόσµο και οι οποίες απειλούν επίσης να µετατρέψουν την Αραβική Ανοιξη σε µουσουλµανικό χειµώνα.
Ποιος µπορεί να ξεχάσει ότι όταν ξεκίνησε η εισβολή στο Ιράκ το κύριο επιχείρηµα ήταν ότι ο φοβερός και τροµερός Σαντάµ έκρυβε τεράστιες ποσότητες όπλων µαζικής καταστροφής, έτοιµος να επιτεθεί εναντίον των Ηνωµένων Πολιτειών; Μόνο που ο αιµοσταγής αυτός δικτάτορας (και όχι φυσικά ο µοναδικός στον κόσµο) ούτε τέτοια όπλα είχε στην κατοχή του ούτε καµία διασύνδεση µε την Αλ Κάιντα, η οποία είχε τη βάση της στα κακοτράχαλα βουνά µεταξύ Αφγανιστάν και Πακιστάν. Χρειάστηκε έτσι µια δεκαετία για να αντιληφθούν οι εγκέφαλοι της CIA πού κρυβόταν ο εµπνευστής της επίθεσης εναντίον των δίδυµων πύργων της Νέας Υόρκης για να τον εξουδετερώσουν. Υπήρξε λοιπόν ο πόλεµος στο Ιράκ ένας άχρηστος πόλεµος, ο οποίος ανέτρεψε τις ευαίσθητες ισορροπίες της εύφλεκτης αυτής περιοχής, µε αποτέλεσµα ο σηµερινός σιίτης πρωθυπουργός Αλ Μαλίκι να καθοδηγείται ουσιαστικά από το σιιτικό θρησκευτικό καθεστώς του Ιράν το οποίο µε τόσο πάθος είχε πολεµήσει ο σουνίτης Σαντάµ. Και όχι µόνο αυτό, αλλά να κατηγορεί για τροµοκράτη και να ζητεί τη σύλληψη του αντιπροέδρου της κυβέρνησής του, ο οποίος είναι επίσης σουνίτης.
Αυτό το χάος αφήνουν πίσω τους οι Αµερικανοί, ενώ καθηµερινά πολλαπλασιάζονται οι βοµβιστικές επιθέσεις στη Βαγδάτη, παγιώνοντας έτσι ένα καθεστώς πλήρους αστάθειας που µακράν απέχει των αρχικών σχεδίων της Ουάσιγκτον, η οποία πίστευε ότι µε τη δύναµη των όπλων θα επέβαλλε τη δηµοκρατία από την περιοχή του Ευφράτη ως τις ακτές του Ατλαντικού στο Μαρόκο! Το πείραµα της δηµοκρατίας δεν ξεκίνησε όµως από τη ρηµαγµένη Βαγδάτη αλλά από την Τύνιδα µε την αυτοπυρπόλυση ενός απελπισµένου φοιτητή. Ηταν αυτή η πράξη που οδήγησε στον γενικότερο ξεσηκωµό στις αραβικές χώρες και στο φαινόµενο που αποκλήθηκε Αραβική Ανοιξη. Φθάνει όµως να παρατηρήσει κανείς τις σηµερινές εξελίξεις για να αντιληφθεί ότι η πορεία προς την πραγµατική άνοιξη θα είναι ακόµη µακρά, καθώς προς το παρόν αλλού επικρατούν οι δυνάµεις του θρησκευτικού φανατισµού και αλλού το πνεύµα της αντιδικίας. Στην Αίγυπτο οι στρατιωτικοί που αποτελούσαν το στήριγµα του στρατηγού Μουµπάρακ αρνούνται να εγκαταλείψουν την εξουσία, στη Συρία ο Ασαντ πνίγει στο αίµα τον ίδιο του τον λαό και ο χορός καλά κρατεί, ενώ όπου έγιναν εκλογές οι µόνοι κερδισµένοι είναι οι µουσουλµάνοι (φανατικοί ή όχι), οι απόψεις των οποίων περί δηµοκρατίας σηκώνουν πολύ νερό. Ετσι λοιπόν πληρώνονται τα ολέθρια σφάλµατα της αµερικανικής µονοκρατορίας.
jkartalis@dolnet.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
