Στη χθεσινή πρώτη ημέρα της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες υπήρξαν δύο σημαντικές «καινοτομίες» για τα ευρωπαικά πράγματα. Η πρώτη, είναι η σαφής θεσμική ανωμαλία: για πρώτη φορά οι χώρες μέλη καλούνται πρώτα να εφαρμόσουν μείζονες μεταρρυθμίσεις και μόνον στη συνέχεια, με δεδομένα τα έμπρακτα αποτελέσματα της δέσμευσης, να προχωρήσουν και στην απαραίτητη θεσμική μεταβολή που θα εκφράζει τις θεμελιώδεις μεταβολές που επιβλήθηκαν. Δηλαδή, υπήρξε μια βίαιη αντιστροφή: πρώτα η φυσιογνωμία της Ευρώπης αλλάζει ριζικά και σε βάθος και μόνον τότε ακολουθήσει η απαραίτητη θεσμοθέτηση της αλλαγής στο προβλεπόμενο «συνταγματικό» επίπεδο που θα έπρεπε να είχε προηγηθεί, αν υπήρχε ελευθερία και δημοκρατία.
Εκεί άλλωστε οφείλεται και η δεύτερη «καινοτομία» της Συνόδου: ότι υπήρξε κυριολεκτικά μια πένθιμη πηγή τρόμου. Είναι η πρώτη φορά στην συνολικά μεγαλύτερη του μισού αιώνος ιστορία της ΕΟΚ, της ΕΕ και της ευρωζώνης που μία Σύνοδος αντί να γεννά ελπίδα, προκαλεί φόβο και ανησυχία στο σύνολο των μελών της, πλην ενός, στη Γερμανία: ακόμα και το Der Spiegel, σε ένα πολύ σκληρό άρθρο του Jacob Augstein, μιλά για την «Επιστροφή των άσχημων Γερμανών» – αυτός είναι ο τίτλος του – αναλύοντας τις δραματικές επιπτώσεις της ταχύτατης απομόνωσης της ηγεμονικής Γερμανίας, ενώ, μόλις δύο ημέρες πριν, το τηλεοπτικό δίκτυο France 2 αφιέρωνε τρίωρη συζήτηση στο ερώτημα της γερμανικής Ευρώπης.
Ακόμα και για τις ελάχιστες κυβερνήσεις ακολούθησαν πρόθυμα το Βερολίνο, ο φόβος για το αύριο ήταν κάτι παραπάνω από έκδηλος. Γιατί; Επειδή οι πρόνοιες του προσχεδίου στο οποίο φαίνεται ότι θα καταλήξει η Σύνοδος, ανοίγουν ένα πραγματικό πόλεμο μεταξύ των ευρωπαικών μηχανισμών και των κυβερνήσεων, από τη μία πλευρά, και των λαών, από την άλλη. Στην ουσία, η Ευρώπη, υπό τη γερμανική επιβολή, στρέφεται τώρα ευθέως κατά των λαών της.
Οι κυβερνήσεις που δεν σήκωσαν ανάστημα χθες στη γερμανική επιβολή, γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει για τους περισσότερους από τους λαούς της Ενωσης το νέο πλαίσιο στο οποίο οδηγούνται: με μία λέξη, πορεία προς την εξαθλίωση.
Οι αριθμοί θα ευημερήσουν, αλλά, οι πολίτες και οι κοινωνίες, θα υποφέρουν. Και μάλιστα πολύ. Κι αυτό επειδή η Γερμανία επιβάλλει ένα μοντέλο που «κινεζοποιεί» βίαια τους περισσότερους λαούς της Ευρώπης για να κυριαρχήσει τόσο στην ενδοευρωπαική πραγματικότητα αφού θεσμοποιεί το μονοπώλιο της δύναμης και των αποφάσεων, όσο και στον παγκόσμιο ανταγωνισμό στερώντας όμως πλήρως τα εργαλεία που έχουν όλες οι μεγάλες ελεύθερες οικονομίες, όπως το τύπωμα χρήματος στις ΗΠΑ, ή ακόμα και τον εσωτερικό δανεισμό στην Ιαπωνία. Η Γερμανία επιβάλλει, ειδικά στους φτωχότερους λαούς, τον στραγγαλισμό που μόνον τα ολοκληρωτικά καθεστώτα μπορούν κι επιθυμούν να εφαρμόζουν.
Όμως αυτή η «λεπτομέρεια» είναι η πιο κρίσιμη απ’ όλες: η Ευρώπη είναι χώρος πολιτικής και κοινωνικής ελευθερίας και ως τέτοια έφτασε όπου έφτασε ως τώρα. Δεν είναι ούτε Κίνα, ούτε Ινδία, ούτε μπορεί, ούτε πρέπει και ούτε πρόκειται να εξελιχθεί σε κάτι τέτοιο, όσο κι αν οι Γερμανοί εκβιάζουν προς αυτή την κατεύθυνση για να κυριαρχήσουν στις παγκόσμιες αγορές. Ευρώπη χωρίς ελευθερία, δεν νοείται και δεν θα υπάρξει.
Αν το χθεσινό προσχέδιο εξελιχθεί τελικά σε αποφάσεις, ήδη στο μεσοδιάστημα μέχρι την αλλαγή των Συνθηκών, η Ελλάδα απειλείται πλέον άμεσα, ευθέως και «με τη βούλα» από την έξωση από το νέο σχήμα: είναι απλώς αδύνατον να φτάσει σε αυτούς τους στόχους, που είναι άλλωστε σχεδιασμένοι με τρόπο που δεν χωρούν τέτοιες χώρες.
Η Ελλάδα θα είναι το πρώτο «θύμα», αλλά, ασφαλώς, όχι το μόνο. Κι άλλες χώρες θα «πέσουν» νομοτελειακά στο επόμενο διάστημα περνώντας από το γερμανικό δημοσιονομικό πουργκατόριο. Φυσικά, αυτό θα το προεξοφλήσουν και οι λεγόμενες «αγορές», οι οποίες εκτιμώντας το ανεδαφικό και το βίαιο της γερμανικής επιβολής, σύντομα θα δείξουν και πάλι τα δόντια τους πριν καν στεγνώσει το μελάνι των αποφάσεων αυτής της Συνόδου…
Οσοι λοιπόν θέλουν ακόμα να πιστεύουν ότι η τυφλή υποταγή στη γερμανική πολιτική αποτελεί ευρωπαική στάση, πλανώνται οικτρά: στην ουσία, αποτελεί τον πιο βέβαιο και βαθύ αντιευρωπαικό μονόδρομο, στον οποίο η πάλαι ποτέ Ενωση ελεύθερων λαών και κρατών διολισθαίνει και επίσημα από χθες με ανυπολόγιστες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συνέπιες για το μέλλον. Κι επειδή στην Ευρώπη οι λαοί έχουν κατακτήσει με θυσίες αιώνων το δικαίωμά τους να μιλούν, όλα αυτά, θα καταπέσουν βίαια στην πράξη μαζί με τον εθνικιστικό γερμανικό ηγεμονισμό που τα προκάλεσε.
