Η τελευταία συμφωνία της 27ης οκτωβρίου στις Βρυξέλλες για τη «σωτηρία» της Ελλάδας και του ευρώ, κράτησε λίγο περισσότερο από εκείνην της 21ης Ιουλίου…Η δεύτερη κράτησε μόλις μία ημέρα , ενώ η τελευταία περίπου 15 ημέρες. Μόνον που αυτή τη φορά οι αγορές και οι κερδοσκόποι επιτέθηκαν με δριμύτητα στο σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης αμφισβητώντας ακόμη και την πανίσχυρη Γερμανική οικονομία. Στο μεσοδιάστημα αυτό από τις δύο ημιτελείς συμφωνίες η χώρα κατρακύλησε στον πάτο, αναγκάστηκε να πάρει μία σειρά από εξοντωτικά για τους πολίτες αλλά και για την ίδια την οικονομία μέτρα με αποτέλεσμα η χρονιά να «κλείνει» για την Ελλάδα με ύφεση πάνω από 6% και ανεργία που φτάνει στο 20%….
Αν η 6η δόση είχε δοθεί έγκαιρα στις 21 Σεπτεμβρίου, αυτές τις ημέρες θα εγκρίνονταν η 7η ύψους 9 δις ευρώ και έτσι η χώρα θα είχε τακτοποιήσει τις εσωτερικές της οφειλές προς γιατρούς , φαρμακοποιούς, εργολάβους και νοσοκομεία και έτσι θα είχε κυκλοφορήσει πολύτιμη ρευστότητα το τελευταίο τρίμηνο του έτους που θα μείωνε την ύφεση στο 1,5%. Αυτό θα έδινε τη δυνατότητα στο οικονομικό επιτελείο να κάνει την ύστατη προσπάθεια ώστε να πιάσει το στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος μέσα στο 2012. Χάθηκε εντούτοις πολύτιμος χρόνος και με ευθύνη των δανειστών μας και όχι μόνο λόγω της αναποφασιστικότητας των κυβερνώντων.
Χρόνος που αντίστοιχα δόθηκε στο Βερολίνο ώστε να ετοιμάσει τον τελικό του σχεδιασμό για να δει πως θα πορευτεί αφού οι κερδοσκόποι έδειξαν πως τούτη τη φορά θα είναι αμείλικτοι. Τώρα πλέον είναι η ώρα των αποφάσεων για την κ. Μέρκελ χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι η πορεία της χώρας δεν θα είναι οδυνηρή τους προσεχείς μήνες και ότι δεν μπορεί να καταλήξει ακόμη και σε στάση πληρωμών και συντεταγμένη χρεοκοπία εντός της ευρωζώνης…Και αυτό γιατί το EFSF πλέον δεν επαρκεί για να δανείσει εκ νέου τη χώρα, ενώ δεν δόθηκε η δυνατότητα αύξησης ρευστότητας ούτε στο ΔΝΤ. Και φυσικά δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί στα σοβαρά ότι η Ιταλία και η Ισπανία που δανείζονται πλέον με επιτόκια 7,5% ότι θα δανείσουν εκ νέου την Ελλάδα με 4,5%!
Είναι προφανές λοιπόν πως και για την Ελλάδα και για το ίδιο το ευρώ, η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου είναι κυριολεκτικά στον «αέρα»….
Αρα ποιό είναι το νόημα να ψηφιστεί από τη Βουλή μιά νέα δανειακή σύμβαση που μετατρέπει το κύριο μέρος του χρέους της χώρας από το εθνικό στο αγγλοσαξωνικό δίκαιο χωρίς μάλιστα να να δίνει λύση βιωσιμότητας ; Πολύ περισσότερο όταν αυτοί που μας επιβάλλουν τους δυσβάσταχτους αυτούς όρους σκέφτονται να πάνε σε διάσπαση της ευρωζώνης με ευρώ του Βορρά και ευρώ του νότου…
Μόνη λύση συμφέρουσα και για τη χώρα και για την ευρωζώνη ίσως και για την ίδια τη Γερμανία που αντιδρά είναι η έκδοση ευρωομολόγων. Να μπορεί δηλαδή να δανείζεται κάθε χώρα από την ΕΚΤ με επιτόκιο 1% και το χρέος της κάθε χώρας να μην επηρρεάζει την πιστοληπτική ικανότητα ενός εκάστου των μελών. Έτσι και η Γερμανία θα διατηρήσει το «ΑΑΑ» στην πιστοληπτική της ικανότητα και οι αγορές θα καθησυχάσουν…
