Δεν ξέρει κανείς – και ίσως λίγο ενδιαφέρει – αν ο Γιώργος Παπανδρέου εννοεί πραγµατικά ότι σκέφτεται να µη διεκδικήσει ξανά το πρωθυπουργικό αξίωµα, όπως αφήνει να διαφανεί στις συναντήσεις του µε υποψήφιους και µη δελφίνους του ΠΑΣΟΚ. Ανεξάρτητα από το τι θέλει και τι επιδιώκει ο ίδιος, είναι προφανές ότι έχει απολέσει το βασικό προσόν ενός πολιτικού, την αξιοπιστία. Τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό για διαφορετικούς λόγους έχει υποστεί βαρύ προσωπικό πλήγµα που θα λειτουργεί υπονοµευτικά από εδώ και πέρα σε οποιαδήποτε πολιτική του επιδίωξη. Η επιλογή είναι φυσικά δική του και δεν µπορεί σε καµία περίπτωση να αποτελεί άλλοθι η όποια συµβουλή ιδιοτελών παρατρεχάµενων ή ο καιροσκοπισµός φερέλπιδων δελφίνων. Με ή χω ρίς τη δική του συµµετοχή είναι δεδοµένο όµως ότι το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε µια κατηφορική πορεία, από την οποία δεν µπορεί να ξεφύγει µε µπαλώµατα ή µε τις συνταγές του παρελθόντος.
Το κόµµα που δέσποσε για τρεις και πλέον δεκαετίες και άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην πολιτική ζωή της χώρας δείχνει ότι µε τη σηµερινή του διαδροµή, µε το ιδεολογικό και πολιτικό οπλοστάσιο που συντηρήθηκε στην κορυφή της εξουσίας, έχει εξαντλήσει τη δυναµική του. Αν δεν αλλάξει, για να χρησιµοποιήσουµε την προσφιλή ρήση του Γ. Παπανδρέου, θα βουλιάξει… Ωστόσο, παρά τις δηµόσιες διακηρύξεις διαφόρων στελεχών του για την ανάγκη ενός νέου προγραµµατικού λόγου φαίνεται να βρίσκεται ακόµη παγιδευµένο στο παρελθόν του. Ακόµη και τα στελέχη που φιλοδοξούν να διαδεχθούν τον κ. Παπανδρέου δείχνουν να βρίσκονται υπό την πίεση των ραγδαίων αλλαγών που βιώνει η ελληνική κοινωνία, χωρίς να είναι σε θέση να τις οργανώσουν σε ένα νέο πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο που θα αποτελέσει πυξίδα για το µέλλον και κυρίως θα δώσει όραµα και προοπτική στην κατακερµατισµένη και απογοητευµένη λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ.
Η επόµενη ηµέρα είναι όµως εδώ. Η συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήµου δηµιουργεί εκ των πραγµάτων µια νέα πολιτική πραγµατικότητα. Αν µάλιστα καταφέρει να πετύχει τον στόχο της διασφαλίζοντας την παραµονή µας στη ζώνη του ευρώ, θα διαµορφώσει και τη νέα πολιτική ατζέντα πάνω στην οποία θα κριθούν κόµµατα και πρόσωπα. Είναι πολύ πιθανόν µέσα από αυτή την προσωρινή κυβέρνηση να ξεκινήσει µια συνολική αναδιάταξη του πολιτικού συστήµατος. Μια αναδιάταξη που δεν θα αφήσει προφανώς ανέγγιχτα τα σηµερινά κόµµατα εξουσίας που ανδρώθηκαν µέσα σε ένα κρατικοδίαιτο πελατειακό περιβάλλον το οποίο σήµερα τείνει να εκλείψει… Φερέλπιδες και µη δελφίνοι λοιπόν ας µην αναζητούν θαλπωρή και διέξοδο µέσα στην κοµµατική θερµοκοιτίδα. Αν θέλουν να είναι µέσα στους πρωταγωνιστές της επόµενης ηµέρας οφείλουν τάχιστα να συγχρονιστούν µε τη νέα πραγµατικότητα, να εγκαταλείψουν τα στερεότυπα του πασοκικού παρελθόντος και να αρθρώσουν µε καθαρότητα την ιδεολογική και πολιτική τους πρόταση.
