Η Ελλάδα είναι για ακόμη μια φορά στο κέντρο της προσοχής.
Με την επανεμφάνιση στοιχείων που παραπέμπουν σε νέα διεθνή πιστωτική κρίση μονοπωλεί και πάλι το ενδιαφέρον, αντιμετωπίζεται ξανά ως ασθενής κρίκος, ως η πρώτη χώρα που θα βρεθεί στο κέντρο ενός νέου επερχόμενου παγκόσμιου οικονομικού κυκλώνα. Ορισμένοι, μάλιστα, δείχνουν πρόθυμοι να τη θυσιάσουν ως άλλή Ιφιγένεια προκειμένου να επανεκκινήσει το σκάφος του ευρώ.
Το κακό είναι ότι και το θύμα σχεδόν προθυμοποιείται. Εδώ και καιρό η χώρα άγεται και φέρεται από τη βούληση των ξένων και των αγορών, δεν έχει καταφέρει να αρθρώσει λόγο ουσιαστικό, ούτε να συλλάβει σχέδιο ολοκληρωμένο. Αν συνεχίσει έτσι θα πέσει εν Αυλίδι. Είναι καιρός η πολιτική ηγεσία να χαράξει δρόμο, να σχεδιάσει εναλλακτικές, να ετοιμάσει και αυτή τα δικά της πλάνα, πρώτα, δεύτερα και τρίτα, να βρει δικούς της δρόμους να βαδίσει.
Αναμονές πλέον δεν χωρούν, ούτε αιδήμονες σιωπές, που τους πάντες τρελαίνουν και τη ζωή των ανθρώπων κλονίζουν.
