Oποιος προλαβαίνει να μετακομίσει από την Αθήνα στις επόμενες 48 ώρες, ας το πράξει. Διαφορετικά θα υποστεί τη δυσωδία από τις 48ωρες απεργίες των εργαζομένων στην καθαριότητα – οι κινητοποιήσεις αρχίζουν την Κυριακή. Κακά τα ψέματα, η σαπίλα των σκουπιδιών δεν συνηθίζεται. Παρά το γεγονός ότι οι κάτοικοι της πρωτεύουσας είναι εξασκημένοι στο κλείσιμο της μύτης και στην υπερπήδηση σκουπιδοσακούλων, αυτή η βρομιά δεν συνηθίζεται ούτε μπορεί να γίνει αποδεκτή. Εχει κάποια σημασία να πούμε ποιος είναι ο δήμαρχος; Είναι μια από τα ίδια με τον προκάτοχό του, και με τον προηγούμενο, και με την Ψηλή. Δεν έχουν σημασία ούτε τα πρόσωπα ούτε τα κόμματα που αναδεικνύουν τα πρόσωπα. Ο κάδος με τα σκουπίδια είναι ανίκητος.
Ο νυν δήμαρχος (αυτός που δεν αξίζει ούτε το όνομά του να αναφέρουμε) άρθρωσε τα γνωστά επιχειρήματα. «Δεν φταίω εγώ για το πρόβλημα, δεν μπορώ να το λύσω μόνος μου». Κανένας κάτοικος της πόλης δεν ενδιαφέρεται να μάθει ποιος είναι ο υπαίτιος, ποια είναι τα νομοθετικά κενά και ποια θα είναι η τύχη των συμβασιούχων. Οταν ο Αθηναίος δεν μπορεί να περπατήσει με αξιοπρέπεια στον δρόμο, όταν δεν μπορεί να ανοίξει τα παράθυρα λόγω της δυσωδίας, όταν αηδιάζει από την ιδέα των ζωυφίων και τρωκτικών, όταν φοβάται για την υγεία των οικείων του, δεν μπαίνει σε συζήτηση για το ποιος φταίει για την απαράδεκτη εικόνα. Αν δεν το έχει καταλάβει ο κ. Δήμαρχος, η μόνιμη κατοικία στην Αθήνα έχει γίνει συνώνυμο της ντροπής. Ντρεπόμαστε να ζούμε σε αυτή την πόλη.
Ο νυν αναποτελεσματικός δήμαρχος δεν καταφέρνει να καθαρίσει την πόλη του παρά τους 2.600 υπαλλήλους που απασχολεί στον τομέα της καθαριότητας. Δεν μιλάμε μόνο για την ακρότητα της απεργίας των απορριμματοφόρων. Η Αθήνα είναι πενταβρόμικη ενώ οι κάτοικοι καταβάλλουν κανονικότατα τα δημοτικά τέλη μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ. Για να μην ξεχνιόμαστε: με τα χρήματα που δίνουμε ο Δήμος θα έπρεπε όχι μόνο να μαζεύει τα σκουπίδια αλλά να πλένει τους κάδους, τους δρόμους και τα πεζοδρόμια (για τον φωτισμό θα τα πούμε άλλη ώρα…). Οποιος έχει δει συνεργείο να καθαρίζει πεζοδρόμιο να στείλει στον δήμαρχο ένα δώρο (μια ανθοδέσμη, ένα μπουκάλι ουίσκι, ένα βιβλίο, κατιτίς…).
Πέρα από το ζήτημα της λερής καθημερινότητας ο δήμαρχος κάνει και πολιτική ζημιά. Παρά το γεγονός ότι κατήλθε με την ανανεωτική αριστερά οδηγεί τους Αθηναίους σε απολύτως φιλελεύθερες απόψεις. Είναι διαδεδομένη και ακούγεται αυτονόητη η άποψη: «ας αναλάβει ιδιώτης να ξεβρομίσουμε». Η ιδέα μιας καθαρής πόλης κάνει γλυκιά την τοποθέτηση για λιγότερο κράτος. Τα επιχειρήματα υπέρ της ιδιωτικοποίησης ακούγονται δεξιά κι αριστερά: «στο κάτω κάτω δεν θα χαθούν θέσεις εργασίας απλώς οι σκουπιδιάρηδες θα ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα και δεν θα τολμούν να κουνηθούν». Έτσι είναι. Θα έχουμε αστραφτερούς κάδους, πεζοδρόμια χωρίς τσίχλες και μερικές χιλιάδες Κούνεβα.
