Κι εμείς κολλημένοι στο παρελθόν. Εμείς οι δημοσιογράφοι εννοώ. Που ωρυόμαστε «δεν αντέχουμε άλλα μέτρα. Ως εδώ». Εμείς. Ερωτευμένοι μέχρι θανάτου με τον λαϊκισμό. Κρύβουμε την αλήθεια από τον λαό. Φταίει η Τρόικα τού λέμε, για την ύφεση, την ανεργία και για τα λουκέτα των επιχειρήσεων. Ψέμα. Οργανωμένο και βολικό.
Τέσσερα πράγματα ζήτησε η Τρόικα από την πρώτη μέρα που ήρθε εδώ. Το πρώτο να ξεφορτωθεί το Δημόσιο διακόσιες χιλιάδες αντιπαραγωγικούς υπαλλήλους. Το δεύτερο να κατεβάσουμε τα ρολά σε δεκάδες ανύπαρκτους οργανισμούς. Το τρίτο να τιμωρούνται παραδειγματικά και με συνοπτικές διαδικασίες οι φοροκλέφτες. Και το τέταρτο να προχωρήσουν οι αποκρατικοποιήσεις. Τι έγινε απ’ όλα αυτά; Τίποτα. Ούτε καν η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων. Τίποτα. Απλώς τη νύφη την πλήρωσαν με τα κουρέματα οι σκληρά εργαζόμενοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι.
Ετσι σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα γι αυτό το Κράτος το εφιαλτικό. Ετσι η χώρα πορεύεται προς τον γκρεμό. Γιατί; Απλό. Για να διασωθεί η εκλογική πελατεία του δικομματισμού. Για να εξασφαλίζουν τις όποιες ψήφους τους βουλευτές και υπουργοί. Για να κάνει παιχνίδι ο Σαμαράς μπας και στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση η Νέα Δυστυχία εξέλθει πρώτη και ο ίδιος μάς κυβερνήσει ως πρωθυπουργός. Για να κάνει παιχνίδι και ο υπουργός των Οικονομικών. Γιατί κι αυτός παριστάνει τον σκληρό. Γιατί σου λέει τι θα κάμουν; Προκειμένου να καταστραφεί η ευρωζώνη από τα ελληνικά τοξικά ομόλογα θα μας δώσουν την έκτη δόση και θα πουν κι ένα τραγούδι. Με απλά λόγια η πολιτική ελίτ κάθεται γύρω από ένα τραπέζι και παίζει την ύπαρξη μας σε μια πράσινη τσόχα. Ολα μα όλα τα έχουν μετατρέψει σε πόκα. Ανάλγητοι, αφασικοί, επικίνδυνοι. Γιατί σου λέει ακόμα και αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, πάλι σε εμάς ο βλάκας την ψήφο του θα ρίξει. Ομηροι των κρατικοδίαιτων συμπολιτών μας. Ομηροι των ρεμπεσκέδων πολιτικών μας. Ομηροι των κοπριτών και των φοροκλεφτών μας. Ελληνες σας παρακαλώ μην κλαίτε. Η καταστροφή το τίμημα όλων αυτών των επιλογών μας!
