Η Ελλάδα ζει δυστυχώς μέρες απαξίωσης των πάντων. Δεν υπάρχει εγχώρια αξία αυτόν τον καιρό που να μην απομειώνεται κατά τρόπο επιθετικό και ανορθολογικό. Αποτυπώνεται αυτή η κατάσταση στο Χρηματιστήριο Αθηνών, όπου κατρακυλούν οι τιμές των μετοχών και όλα αντιμετωπίζονται ως άλλα ερείπια.
Οι τιμές των τραπεζικών μετοχών καταρρέουν, όπως και εκείνες των περισσοτέρων εισηγμένων εταιριών, λες και ξαφνικά το ελληνικό οικοδόμημα να κατέπεσε, να βυθίσθηκε στα Τάρταρα και η χώρα ολάκερη να είναι πουκάμισο αδειανό. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι ακόμη και η αποτίμηση της Εθνικής Τράπεζας, που από τα ταμεία της περνά το 50% της ελληνικής οικονομίας κατέπεσε στα 2,5 δισ. ευρώ. Και το χειρότερο είναι ότι όλη αυτή η κατάρρευση επέρχεται χωρίς αντίσταση, χωρίς ένας παράγοντας του δημόσιου βίου να βρίσκει το κουράγιο να υπερασπισθεί τις ελληνικές αξίες.
Ο Διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος μένει απαθής παρατηρητής, δεν βρίσκει να πει μια κουβέντα, να αντισταθεί στο κύμα υποτίμησης των πάντων. Ούτε ο υπουργός Οικονομικών, ούτε κανείς άλλος παράγων της επιχειρηματικής κοινότητας ένιωσε την ανάγκη να υπερασπισθεί τις ελληνικές αξίες μπροστά σ’ αυτό το κύμα γενικευμένης υποχώρησης.
Ουδείς αρνείται ότι η χώρα είναι υπερχρεωμένη, ότι βαρύνεται με χρέη και βάρη πανύψηλα. Ωστόσο, μπορεί να υποστηρίξει με απόλυτη βεβαιότητα, ότι αξίζει περισσότερο από τις σημερινές αποτιμήσεις των αγορών, των οίκων και όλων αυτών που την αξιολογούν ως κουφάρι.
Τα χρέη ωστόσο αντικρίζονται σε περιουσιακά στοιχεία, η Ελλάδα δεν είναι Σομαλία, διαθέτει υποδομές, επιχειρήσεις που θριαμβεύουν στο εξωτερικό, μοναδική ναυτιλία, εκπαιδευμένους ανθρώπους, νέους με δυνατότητες και γνώση και βεβαίως διαθέτει ένα από τα καλύτερα οικόπεδα στον κόσμο.
Η γεωπολιτική θέση της είναι επίσης μοναδική, τα λιμάνια της προκαλούν το ενδιαφέρον όλων των Ασιατών που αναζητούν μια πύλη εισόδου στην Ευρώπη, τα νησιά της είναι αξιοθαύμαστα, δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από καμία χώρα. Η χώρα αξίζει και αξίζει πολλά, πέραν πάσης αμφιβολίας.
Υπό αυτή την έννοια, η σημερινή αποτίμηση λοιπόν των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων είναι απόλυτα στρεβλωτική και αποτέλεσμα της υποτιμητικής τεχνικής των αγορών, η οποία καμία σχέση δεν έχει με τις πραγματικές αξίες.
Η Ελλάδα σίγουρα αξίζει πολύ περισσότερο από τα χρέη της. Και η σημερινή υποτίμησή της είναι θέμα τεχνικό, προϊόν ανορθολογικών συγκυριακών υπολογισμών.
Το δυστύχημα είναι ότι οι υπεύθυνοι δεν υπερασπίζονται τις ελληνικές αξίες, παρά μοιρολατρικά αποδέχονται απαξιωτικές αποτιμήσεις και το χειρότερο δεν αντιδρούν, δεν καταδικάζουν την υποτιμητική κερδοσκοπία, όπως ίσως δεν τα έβαζαν με την προβληματική «φούσκα» των προηγούμενων χρόνων.
Οπως και να έχει η ελληνική περιουσία είναι σήμερα προκλητικά υποτιμημένη και θέλει υπεράσπιση, την οποία πρώτοι οφείλουν όσοι έχουν την ευθύνη της χώρας. Εκτός και δεν πιστεύουν σε αυτή.
Οπότε είμαστε άξιοι της τύχης μας.
