Το πρόβλημα με τον υπουργό Μεταφορών είναι ότι δεν εξασφάλισε τις Μεταφορές. Σε ειδικές συνθήκες απαιτούνται ειδικοί χειρισμοί οπότε θα περιμέναμε ειδικά δρομολόγια λεωφορείων (να οδηγούν επί παραδείγματι στα αεροδρόμια) ή παράταση του ωραρίου της δημόσιας συγκοινωνίας τη νύχτα. Το κλείσιμο των δρόμων, ο αποκλεισμός των λιμανιών και η δωρεάν παροχή εισιτηρίων στην Ακρόπολη υπήρξαν τα πιο συζητημένα αποτελέσματα από τις κινητοποιήσεις των οδηγών ταξί. Το λιγότερο συζητημένο αποτέλεσμα είναι η αδυναμία της μετακίνησης των πολιτών. Κάνει εντύπωση που δεν υπήρξε ειδική μέριμνα επ’ αυτού από τον κ. Γιάννη Ραγκούση, από τον πολιτικό που μέχρι τώρα δεν άφηνε τίποτε στην τύχη του. Κάνει εντύπωση μέσα στο πλαίσιο του όλου κακού χειρισμού. Δημιουργείται λοιπόν ένα ερώτημα, όχι μόνο στον απλό, καχύποπτο κόσμο αλλά και σε στελέχη της κυβέρνησης: βρε μπας και τα κάνει όλα αυτά επίτηδες; Μπας και κινείται από πίκα;
Είναι ατυχής η συγκυρία του κακού χειρισμού. Δεν εννοούμε τα αποτελέσματα που είχε η απεργία των ταξί στον τουρισμό και κατ’ επέκτασιν στην οικονομία. Εννοούμε το συσχετισμό της υποβάθμισης τους κ. Ραγκούση στον ανασχηματισμό με την απόλυτη και σκληρή στάση του απέναντι στους αυτοκινητιστές. Ο κ. Παπανδρέου έκανε κακό στον υπουργό του και ο υπουργός του φέρθηκε αναλόγως. Δεν μπορεί κανείς να πει ότι τούτο έγινε επίτηδες, ότι ο κ. Ραγκούσης με δόλο τήρησε σκληρή στάση. Δεν μπορεί κανείς να πει ότι ξέρει τι γίνεται μέσα στο μυαλό τους ανθρώπου που μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν ο Νο 2 της κυβέρνησης. Μπορούμε όμως να μεταφέρουμε την αίσθηση που δημιούργησε η στάση του κ. Ραγκούση μέσα στην κυβέρνηση: ορισμένοι λένε πως βιάζεται να αποχωρήσει από την πολιτική. Κάποιοι άλλοι, που προφανώς τον φθονούσαν τα τελευταία χρόνια, λένε ότι θα «καεί» νωρίς_ είναι μόλις 45 ετών.
Τα στελέχη του ΠαΣοΚ δεν μπορούν να συγχωρέσουν στον κ. Γιάννη Ραγκούση την γοργή ανέλιξή του στο κόμμα, μια ανέλιξη που οφείλεται εν πολλοίς στην εγγύτητα με τον πρωθυπουργό. Τον παρουσιάζουν ως dame de compagnie του αρχηγού. Ως εδώ καλά, κι άλλοι έτυχαν της εύνοιας του κ. Γ. Παπανδρέου. Το κακό με τον κ. Ραγκούση είναι ότι δεν μπορούσαν να τον χαρακτηρίσουν «κηπουρό». Αποφάσισε να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και το έκανε πολύ αποφασιστικά. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ο κ. Ραγκούσης άρχισε να υπολογίζεται ως πιθανός αυριανός πρόεδρος του κόμματος. Η θέση του στο υπουργείο Εσωτερικών, λένε, του έδινε τη δυνατότητα να στήσει τον προσωπικό μηχανισμό του. Μπορούσε να έχει επαφές με ανθρώπους σε όλες τις περιφέρειες, σε όλους τους δήμους. Τι κι αν υπήρξαν αντιδράσεις με τον «Καλλικράτη», ο κ. Ραγκούσης απέκτησε φίλους σε κάθε κατοικημένη περιοχή της χώρας. Από κανένα άλλο υπουργείο δεν θα είχε τη δυνατότητα να επικοινωνεί με τη βάση του κόμματος τόσο συστηματικά και με τόσο καλό δικαιολογητικό.
Ας επιστρέψουμε στα ταξί. Ο κ. Ραγκούσης φάνηκε πολύ αποφασισμένος να εφαρμόσει όσα η κυβέρνηση εξαγγέλλει από καιρό. Εκείνος ακολουθεί τη γραμμή της κυβέρνησης και όχι ο προκάτοχός του. Έπραξε όπως μας είχε συνηθίσει: έδειξε αποφασιστικότητα. Απλώς ορισμένες φορές είναι χρήσιμο η αποφασιστικότητα να συνδυάζεται με διπλωματία.
