Η κυβέρνηση είχε µέχρι σήµερα δύο µεγάλες ευκαιρίες. Την πρώτη όταν κέρδισε άνετα τις εκλογές τον Οκτώβριο του 2009 και µπορούσε να λάβει όλα τα µέτρα για να ανατρέψει την επερχόµενη δηµοσιονοµική κατάρρευση και τη δεύτερη τον Μάιο του 2010, όταν οι ευρωπαίοι εταίροι ενέκριναν το πρώτο πακέτο βοήθειας των 110 δισ. ευρώ.

Και οι δύο όµως χάθηκαν. Την πρώτη φορά χάθηκε ο χρόνος και τη δεύτερη τα χρήµατα του µνηµονίου αφού από τα 110 δισ. ευρώ «τραβήξαµε» τα 65 και µείναµε στη µέση…

Σήµερα όµως η Ελλάδα, η πρώτη χώρα της ευρωζώνης που βρέθηκε στο διάστηµα αυτό από τις πρώτες θέσεις αξιολόγησης στο τελευταίο σκαλοπάτι πιστοληπτικής ικανότητας, χαµηλότερα ακόµη κι από τις πάµπτωχες χώρες του πλανήτη, έχει µια τρίτη ευκαιρία…

Το νέο πακέτο βοήθειας της Ευρωπαϊκής Ενωσης εξασφαλίζει την αναγκαία ρευστότητα στην οικονοµία ώστε να µην υπάρχει κίνδυνος για τους µισθούς και τις συντάξεις και τα κεφάλαια κίνησης που έχουν ανάγκη το ∆ηµόσιο και οι επιχειρήσεις για να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους.

Εχει ακόµη την ευκαιρία να αξιοποιήσει τους πόρους των διαρθρωτικών ταµείων – 14 δισ. ευρώ – που αναλαµβάνει να κατανείµει και να διαθέσει στη χώρα µας οµάδα µάνατζερ που θα επιλέξουν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ. Το νέο «σχέδιο Μάρσαλ», όπως ονοµάστηκε, είναι η µεγάλη ευκαιρία να ξεκινήσουν και πάλι τα µεγάλα έργα και να επιστρέψει η οικονοµία από το 2012 στην ανάπτυξη. Εστω κι αν αυτό µας πληγώνει αφού οι πόροι ήταν διαθέσιµοι για µας στις Βρυξέλλες από το 2007 µε την έναρξη του ΕΣΠΑ, αλλά έµειναν αναξιοποίητοι αφού ούτε η Ν∆ ούτε το ΠαΣΟΚ κατάφεραν να κινήσουν την κρατική µηχανή.

Αυτός είναι ο τρίτος κρίσιµος τοµέας της δηµόσιας διοίκησης – µετά το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και το Ταµείο αξιοποίησης της δηµόσιας περιουσίας – όπου πλέον η κρατική µηχανή θα κινείται µε «ευρωπαίους οδηγούς».

Η πορεία για την έξοδο από την κρίση της πραγµατικής οικονοµίας – αυτή που δηµιουργεί την υψηλή ανεργία, οδηγεί σε χαµηλότερους µισθούς και αποδοχές – θα είναι µακρά. Εστω λοιπόν και υπό την ευρωπαϊκή εποπτεία ο πρώτος στόχος θα πρέπει να είναι η επιστροφή της οικονοµίας στην ανάπτυξη. Μόνο έτσι θα εξυπηρετηθούν οι όροι της βοήθειας χωρίς να µειωθεί κι άλλο το εισόδηµα των εργαζοµένων και των συνταξιούχων. Είναι προφανές ότι για την Ελλάδα αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία. Τυχόν αποτυχία αυτού του προγράµµατος που στηρίζεται στην πρόβλεψη ότι το 2012 η Ελλάδα θα έχει πρωτογενή πλεονάσµατα – δηλαδή τα έσοδα του κράτους θα καλύπτουν τις δαπάνες και τους τόκους εξυπηρέτησης του χρέους που ελαφρύνθηκε – οδηγεί µε µαθηµατική βεβαιότητα στην έξοδο από την ευρωζώνη.

ztsolis@dolnet.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ