Oι προηγούμενες ημέρες ήταν ημέρες δοκιμασίας για τη χώρα, για την οικονομία, την κοινωνία και βεβαίως για τις πολλές δυνάμεις της πολιτικής. Διαρκής η πίεση, εξωτερική και εσωτερική, τα διλήμματα πολλά και οι αποφάσεις, οι επιλογές δύσκολες όσο ποτέ. Το πολιτικό σύστημα φθαρμένο, η κυβέρνηση αμφισβητούμενη, οι βουλευτές ταλαντευόμενοι, η προσπάθεια – η όποια προσπάθεια- διάσωσης μετέωρη, εξαρτώμενη από πλήθος παραγόντων και οι προοπτικές διάσωσης και εξόδου από την κρίση αβέβαιες. Και μαζί ο κόσμος οργισμένος, η νεολαία δύσπιστη και επιθετική, οι «Αγανακτισμένοι» στις πλατείες και γύρω τους ετερόκλητες ομάδες και ομαδούλες που κάλυπταν όλο το φάσμα των αιρέσεων της πολιτικής, από την άκρα Δεξιά ως την άκρα Αριστερά.
Ολα μαζί συνέθεταν εικόνα εκρηκτική και ικανή να δώσει απρόσμενα γεγονότα και ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Ωστόσο σε αυτό το δυσοίωνο περιβάλλον το εντόνως αμφισβητούμενο πολιτικό σύστημα έδειξε αντοχές και απεδείχθη αρκούντως ευέλικτο και κινητικό.
Ο κ. Παπανδρέου εκεί που ήταν έτοιμος να παραιτηθεί ανέλαβε δυνάμεις, αποδέχθηκε να εκχωρήσει εξουσία και ισχύ, απέδωσε ρόλο και έργο στον συνδιεκδικητή της ηγεσίας του ΠαΣοΚ κ. Ευ. Βενιζέλο και εκείνος ανταποκρίθηκε με επιμέλεια και ταχύτητα σαν να ήταν έτοιμος από καιρό.
Σήκωσε την υπόθεση του Μεσοπρόθεσμου, έριξε γέφυρες στην κεντροδεξιά αντιπολίτευση και, παρά τις κορόνες του κ. Σαμαρά, εξασφάλισε τη συναίνεσή της σε σημαντικές διατάξεις του εφαρμοστικού νόμου, κυρίως σε ό,τι αφορά τις αποκρατικοποιήσεις. Η αλήθεια είναι ότι σε αυτές τις ιδιαίτερα δύσκολες εξωτερικές και εσωτερικές συνθήκες η χώρα απομακρύν θηκε λίγα μέτρα από το χείλος του γκρεμού, η χρεοκοπία δεν επήλθε, η κυβέρνηση κέρδισε τον χρόνο και την ευκαιρία που ζητούσε προκειμένου να διεκδικήσει τη νέα βοήθεια από τους εταίρους και τους δανειστές και το κλονισμένο πολιτικό σύστημα ανέκτησε δυνάμεις και διαμόρφωσε περιβάλλον κινητικότητας.
Ηδη αναζητούνται πρόσωπα κοινής αποδοχής για την εταιρεία που θα «τρέξει» τις αποκρατικοποιήσεις, η συζήτηση για το νέο φορολογικό πλαίσιο θα είναι διακομματική, οι «κόκκινες» γραμμές μεταξύ των κομμάτων φάνηκε ότι σπάνε, υπήρξαν αποχωρήσεις και ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών, κατεγράφησαν τάσεις οριζόντιων συγκλίσεων, η απειλούμενη από την κρίση πολιτική δείχνει έτοιμη να αλλάξει, να κινηθεί και να αναδημιουργήσει.
Οσο κι αν πολλούς ξενίζει, η δοκιμασία και η απειλή της κρίσης επιδρά στα κόμματα και στα πρόσωπα, γκρεμίζει τις παλιές διαχωριστικές γραμμές και υψώνει νέες. Κακά τα ψέματα, το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε φάση μετάλλαξης και αναδιαμόρφωσης. Επιβάλλεται η ανασύνταξή του από τις συνθήκες, από την αλλαγή στάσης της κοινωνίας, από τη σύγκρουση που εξελίσσεται εκεί έξω, από τη βία που περισσεύει, απ΄ όσα θα γίνουν ή δεν θα γίνουν τους επόμενους μήνες.
Η ανασύσταση του πολιτικού συστήματος θα επέλθει και η νέα μορφή του θα εξαρτηθεί από τη διάσωση ή μη της χώρας. Το νέο δίπολο δεν θα προκύψει από την παλαιά αντίθεση Κεντροδεξιάς – Κεντροαριστεράς αλλά από την αντιπαράθεση μεταξύ των δυνάμεων που θα στηρίξουν πραγματικά τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας και από εκείνες που θα βρεθούν απέναντι είτε επειδή δεν την επιθυμούν είτε επειδή φαντάζονται τη χώρα αλλιώς. akarakousis@dolnet.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
