Για πρώτη φορά από την ώρα που, εδώ και ενάμιση χρόνο, ξεκίνησε η ελληνική περιπέτεια, η Γερμανία και η περί το Βερολίνο νέα «Ιερά Εξέταση», αναγκάστηκε χθες, δια στόματος της ίδιας της κυρίας Μέρκελ, να υποβάλει ένα ερώτημα που ως τώρα ήταν εντελώς αδιανόητο, απευθυνόμενη στον Αντώνη Σαμαρά: «Και τι ζητάς;», του είπε…
Αν ο κ. Παπανδρέου είχε καταφέρει σε αυτό τον ενάμιση χρόνο να του απευθύνουν έστω και άπαξ το ίδιο ερώτημα, που στον κ. Σαμαρά αναγκάστηκαν να το υποβάλλουν εντός λίγων ωρών, σήμερα όλα θα ήταν διαφορετικά τόσο για την Ελλάδα, όσο και για ολόκληρη την ευρωζώνη…
Οι πρωτοφανείς στην ιστορία της Ευρωπαικής Ενωσης πιέσεις που ασκήθηκαν χθες στον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας κατά τις εργασίες του Ευρωπαικού Λαικού Κόμματος στις Βρυξέλλες, με σκοπό να πειστεί να συναινέσει στη γραμμή που επιβάλλει η Τρόικα και έχει πλήρως υιοθετήσει η ελληνική κυβέρνηση, δεν κατάφεραν το στόχο τους: ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, δεν κάμφθηκε. Αντίθετα, ανάγκασε την «Ιερά Εξέταση» να τον ρωτήσει για την… αίρεσή του και νομιμοποίησε πλέον το διάλογο με τις θέσεις του.
Ο «Μπαμπούλας της Ευρώπης», όπως χαρακτηρίστηκε από Γερμανούς, που υποτίθεται ότι απειλεί με τη στάση του «να τινάξει το ευρώ στον αέρα» βρέθηκε απέναντι σε καταιγισμό πυρών, που προέρχονταν από την ίδια τη Γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ, τον πρόεδρο της Ευρωπαίκης Επιτροπής κ. Μπαρόζο, τον πρόεδρο της ΕΕ κ. Ρομπάι, αλλά και σειρά πρωθυπουργών χωρών μελών της ευρωζώνης. Όμως, ο κ. Σαμαράς, δεν έκανε πίσω απέναντι σε όλον αυτό τον κατακλυσμό. Αποτέλεσμα; Αυτή, ήταν η πρώτη ημέρα, η έναρξη της επαναδιαπραγμάτευσης.
Ποιοι στήριξαν τη στάση του κυρίου Σαμαρά είτε άμεσα είτε έμμεσα; Ο Ούγγρος πρωθυπουργός, που κάτι ξέρει η χώρα του από όλα αυτά, ο Ιρλανδός πρωθυπουργός που επίσης κάτι ξέρει, και ο αρχηγός του ισπανικού «αδελφού» κόμματος, ο οποίος απειλείται να… μάθει…
Αυτό το «Και τι ζητάς;» της κυρίας Μέρκελ στον άνθρωπο που δήθεν απειλεί να καταστρέψει το ευρώ, θα έπρεπε να χαιρετιστεί στην Ελλάδα ως νίκη της χώρας. Αλλωστε, πήγε ήδη κι ένα βήμα πιο πέρα: «Πείτε μας δυο πράγματα που θα θέλατε», ρώτησε ξανά η κυρία Μέρκελ. Και πήρε την απάντηση, ενώ από τη δύσκολη θέση ανέλαβε να την βγάλει ο κ. Μπαρόζο, ο οποίος, όταν άκουσε για την ευρωπαική χρηματοδότητη, δήλωσε ότι η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα είναι ήδη αρκετά επιβαρυμένη: εκεί, το αν κινδυνεύει το ευρώ ή όχι με διάλυση, ως δια μαγείας καθίσταται ξαφνικά δευτερεύον ζήτημα…
Προφανώς, η κυρία Μέρκελ, εκτός από τον κ. Σαμαρά, δεν άκουσε ούτε τον προκάτοχό της Χέλμουτ Σμιτ, ο οποίος, λίγες ώρες πριν είχε για πολλοστή φορά παρέμβει στο ελληνικό πρόβλημα λέγοντας ότι η Ευρωπαική Ενωση πρέπει να βοηθήσει την Ελλάδα «με κάθε τρόπο», για να συνεχίσει: «Αυτό ισχύει και για την ακραία περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση θα κηρύξει αδυναμία πληρωμών έναντι των ξένων πιστωτών της. Ακόμα και τότε – και μάλιστα τότε ακριβώς! – θα είναι πολύ σημαντικό να συμβάλει η Ευρώπη στην επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας» και να καταλήξει στη διαπίστωση ότι «θα πρέπει να προσανατολιστεί σε βασικές κατευθυντήριες ιδέες, όπως η απασχόληση, η παραγωγικότητα και το λαϊκό εισόδημα».
Η κυρία Μέρκελ δεν άκουσε ούτε τον πρώην πρόεδρο της Δημοκρατίας της Γερμανίας, Ρίχαρντ φον Βάετσεκερ που, επίσης λίγες ώρες πριν τη σύνοδο του ΕΛΚ δήλωσε ότι «Δεν πρόκειται μόνο για ελληνικό πρόβλημα. Η Γερμανία και η Ευρώπη δεν μπορούν να αποχωριστούν από την Ελλάδα. Εάν η Κοινότητα δείξει αδυναμία, θα αποσυντεθεί από τους κερδοσκόπους. Πολλές χώρες παραπαίουν […] Πιστεύουμε ότι μπορούμε να το αγνοήσουμε; Η ευημερία μας εξαρτάται από την Ευρώπη. Εδώ πουλάμε εμείς τα 2/3 των εξαγωγών μας. Όποιος θέτει τον εαυτό του πάνω από τους Έλληνες, γελάει με τον δικό του κίνδυνο».
Τέλος, η Γερμανίδα καγκελάριος δεν άκουσε φυσικά ούτε τον πρώην υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Πέτερ Στάινμπρουκ ο οποίος, την ίδια στιγμή, κάλεσε τη χώρα του να αλλάξει πολιτική και είπε ότι «Η Γερμανία έχει απωλέσει σημαντικό μέρος της φήμης της σε ευρωπαϊκό επίπεδο».
Περιττό ασφαλώς είναι ακόμα και να σημειωθεί ότι δεν άκουσε ούτε τις παραινέσεις των ευρωπαίων διανοούμενων, πολιτικών και οικονομολόγων, στους οποίους περιλαμβάνονται κάποια πολύ «βαριά» ονόματα ακόμα και μέσα στην ίδια τη Γερμανία, που υπέγραψαν την κοινή έκκληση για εγκατάλειψη αυτής της πολιτικής και για άμεση στροφή σε μια πολιτική αληθινής πολιτικής ένωσης και αλληλεγγύης που θα σώσει την κοινή Ευρώπη…
Η στάση της Ευρώπης αλλάζει. Η λογική, αρχίζει να υψώνει τη φωνή της απέναντι στην τραπεζική παντοκρατορία και στον ηγεμονικό εθνικό εγωισμό του Βερολίνου τόσο εντός όσο και εκτός της Γερμανίας. Πλέον, όλα είναι ανοιχτά κι όλα μπορούν να γίνουν. Αρκεί κάποιοι να παλέψουν εγκαταλείποντας τη μοιρολατρία. Η αρχή, έγινε, όχι μόνον για την Ελλάδα, αλλά για όλη την Ευρώπη.
