Eίναι κάτι παραπάνω από σαφές πλέον, ακόμα και για όσους έτρεφαν κάποιες ψευδαισθήσεις, ότι η ελληνική κοινωνία, η οικονομία, το πολιτικό σύστημα είναι αναγκασμένοι να υποστούν μια θεραπεία σοκ.Οι δανειστές μας δεν χάνουν ευκαιρία τις τελευταίες εβδομάδες να μας θυμίζουν καθημερινά σχεδόν, ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να πάρουμε την επόμενη δόση και το νέο πακέτο βοήθειας είναι να δεχθούμε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα με όποιες οδυνηρές θυσίες συνεπάγεται.
Εναλλακτική λύση δεν υπάρχει, ούτε καν περιθώρια συζήτησης… Μπορεί να διαδηλώνουμε όσο θέλουμε, να αγανακτούμε, αλλά αν θέλουμε να μείνουμε στην Ευρώπη και τη ζώνη του ευρώ, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Τα περί επαναδιαπραγμάτευσης του κ. Σαμαρά μπορεί να είναι καλά για εσωτερική κατανάλωση και ψηφοθηρία, για να κερδίσει κάποιους πόντους στις δημοσκοπήσεις, αλλά οι ευρωπαίοι ούτε τα ακούν, ούτε τα υπολογίζουν. Και το ίδιο βέβαια ισχύει και για ορισμένους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που θεώρησαν ότι βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να επιδείξουν την φιλολαϊκή τους διάθεση…
Είναι γεγονός βέβαια ότι η αναμφισβήτητη επικοινωνιακή αλλά και πολιτική ικανότητα του κ. Βενιζέλου τούς προσέφερε χθες την απαραίτητη ψυχολογική υποστήριξη που χρειαζόταν, για να ξεπεράσουν τις όποιες αμφιβολίες τους και να υπερψηφίσουν το νέο πακέτο μέτρων, ώστε να μπορέσουμε να ανασάνουμε. Προφανώς αυτό δεν φτάνει. Γιατί και πέρυσι, με το πρώτο πακέτο μέτρων καταφέρουμε να πετύχουμε κάποιους από τους στόχους που είχαμε βάλει, αλλά πολύ γρήγορα η προσπάθεια ξεφούσκωσε για να φτάσουμε σήμερα να χρειαζόμαστε ένα ακόμα οδυνηρό πακέτο. Γιατί η κυβέρνηση, αλλά και όλο το πολιτικό σύστημα, με πρώτη την αξιωματική αντιπολίτευση, ήταν και είναι εν πολλοίς δέσμιοι του μεταπολιτευτικού λαϊκισμού και του συντεχνιακού κράτους που είχαν δημιουργήσει… Είναι γεγονός επίσης, ότι πέρα από τις δεδομένες αδυναμίες και ανακολουθίες της κυβέρνησης η δημαγωγία της αντιπολίτευσης και η καλλιέργεια ενός αντιευρωπαϊκού κλίματος, έχει πυροδοτήσει ένα ρεύμα ανεξέλεγκτης και αντιπολιτικής κοινωνικής διαμαρτυρίας, που υπονομεύει κάθε προσπάθεια εθνικής ανασυγκρότησης…
Μόνο που τα διλήμματα, όσο και να τα ξορκίζουμε είναι εδώ και μας προκαλούν. Και δεν τα παρακάμπτουμε φωνάζοντας δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε… Στην κατάσταση που βρισκόμαστε, μαγικές και εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Δυστυχώς για μας, πρέπει να πληρώσουμε μαζεμένα τα λάθη πολλών χρόνων. Και σ’ αυτήν την προσπάθεια, έχουμε μεν απόλυτη ανάγκη τη βοήθεια των Ευρωπαίων αλλά είναι σαφέστατο από την άλλη ότι αυτή από μόνη της δεν αρκεί. Εμείς πρώτοι πρέπει ν’ αλλάξουμε, το πολιτικό σύστημα πρέπει να διαμορφώσει τους όρους της αλλαγής και να πείσει τους πολίτες, την κοινωνία, για την αναγκαιότητα της. Αν βέβαια θέλουμε να σταματήσουμε κάποια στιγμή να είμαστε αιχμάλωτοι των δανειστών και των αγορών…
