Η πλατεία όντως ήταν γεμάτη, τα συνθήματα πολλά και διαφορετικά και το κυριότερο η διάθεση καταδικαστική όχι μόνο για την κυβέρνηση, αλλά και για κάθε τι που θυμίζει ή ενσαρκώνει το τρέχον πολιτικό, οικονομικό και μιντιακό σύστημα.
Οσοι κυκλοφόρησαν ανάμεσα στο πλήθος ένοιωσαν ακριβώς διάχυτη αυτή τη διάθεση καταδίκης και αντίδρασης.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η πανσπερμία του πλήθους έχει βγάλει πόρισμα, θεωρεί ότι το τρέχον πολιτικό σύστημα δεν υπάρχει στη συνείδηση των πολιτών που διαδηλώνουν, είναι ένα νεκρό, απονομιμοποιημένο, σύστημα.
Ο ανεξάρτητος παρατηρητής αισθάνεται αμέσως την απόσταση, καταλαβαίνει ότι οι αγανακτισμένοι πολίτες δεν αφήνουν καμία δίοδο επαφής με το υπάρχον πολιτικό σύστημα, το οποίο θεωρούν υπεύθυνο για τα δεινά που υφίστανται.
Αυτή ήταν χθες η κατάσταση στην πλατεία Συντάγματος, την οποία προφανώς δεν γίνεται να αγνοήσουν τα κόμματα και ιδιαιτέρως οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις των προηγούμενων τριών δεκαετιών.
Και μπορεί να πει κανείς ότι η κυβέρνηση είναι θορυβημένη. Στους κόλπους της αναπτύσσονται διάφορες θεωρίες και εκδοχές.
Ορισμένοι μάλιστα μιλάνε ανοήτως για προσπάθεια ενσωμάτωσης της αντίδρασης, μη αντιλαμβανόμενοι προφανώς ότι η αντίδραση είναι προσωποποιημένη, έχει στόχο τους ίδιους.
Είναι φανερό ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει και τέλος πάντων δεν είναι αυτό το θέμα.
Αλλού είναι το πρόβλημα.
Το μεγάλο και εμφανώς ετερογενές πλήθος των αγανακτισμένων πολιτών απορρίπτει μεν την τρέχουσα πολιτική εξουσία, αλλά διάδοχο σχήμα δεν έχει αναδείξει, ούτε πρόταση ολοκληρωμένη έχει διαμορφώσει.
Μπορεί να πει κανείς ότι εξελίσσεται ένα μαζικό κίνημα κατά των πολιτικών, που για την ώρα όμως δεν δείχνει ικανό να δώσει και απαντήσεις διεξόδου στο πρόβλημα της χώρας και της οικονομίας.
Ωστόσο κι έτσι αδιαμόρφωτο όπως είναι ασκεί και κατά τα φαινόμενα θα ασκήσει έντονη την επιρροή του στις πολιτικές εξελίξεις.
Κατ’ ορισμένους μάλιστα θα τις προσδιορίσει. Το πιθανότερο είναι να τις επιταχύνει, στον βαθμό που η κυβέρνηση δεν αντέξει την πίεση και τα στελέχη της αρχίζουν να πηδάνε από το βυθιζόμενο πλοίο.
Η αλήθεια είναι βεβαίως ότι το πρόβλημα της χώρας και της οικονομίας θα παραμένει άλυτο και έντονο, πιθανώς επιδεινούμενο γιατί όταν θα έχουν χαθεί οι σταθερές τα πάντα θα τελούν σε κατάσταση αναστολής, αδράνειας ή απόρριψης.
Αν υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου παραλύσει τις επόμενες μέρες και δεν μπορέσει να ψηφίσει κι αργότερα να εφαρμόσει τις προβλέψεις του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, τότε προφανώς τα λεφτά δεν θα προσφερθούν και το αδιέξοδο θα αναδειχθεί πλήρες.
Στην περίπτωση αυτή οι συνέπειες και οι εξελίξεις θα είναι ταχύτατες και τα γεγονότα κατακλυσμιαία. Το χάος θα επέλθει ας μην έχουμε αμφιβολίες. Και προφανέστατα θα χρειασθεί μια νέα σταθεροποιητική πολιτική δύναμη, ικανή να ανταποκριθεί σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης.Η οποία για την ώρα δεν υπάρχει.
Πολλοί πιθανώς θα σπεύσουν να πουν ότι η »πλατεία» θα αναδείξει τους ηγέτες της, ωστόσο και η »πλατεία » θα χρειασθεί νομιμοποίηση και όλα μαζί μπορεί να αποδειχθούν διπλά χαοτικά και σίγουρα στο βαθμό που θα μείνουν για καιρό αδιαμόρφωτα θα μεταφέρουν κόστος και βάρη απροσδιόριστα.
Τα οποία τελικώς μπορεί να είναι αυτά που θα διαμορφώσουν τις εξελίξεις. Και βεβαίως κανείς δεν δύναται να προβλέψει ότι θα είναι οι καλύτερες ή έστω πιο δημοκρατικές από τις παρούσες.
Πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος του ακραίου συντηρητισμού ή της συνταγματικής εκτροπής σε τέτοιες περιόδους μεγάλης αναταραχής και αναστάτωσης.
Με άλλα λόγια δεν υπάρχει επιλογή χωρίς ρίσκο στις παρούσες συνθήκες. Γι’ αυτό όλοι ας κάνουν δεύτερες και τρίτες σκέψεις, δεν βλάπτουν.
akarakousis@dolnet.gr
