Η «γενιά των 700 ευρώ» δεν είναι αυτή που νομίζαμε. Δεν πρόκειται για τους μίζερους που τεντώνουν τα χαρτονομίσματα μπας κι αποκτήσουν μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη. Η «γενιά των 700 ευρώ» απαρτίζεται από αστραφτερούς ευρωπαίους που πληρώνουν 700 ευρώ για μια βραδιά σε ξενοδοχείου, που ξοδεύουν 700 ευρώ για ένα δείπνο. Είναι η γενιά που αν χάσει ένα πορτοφόλι με 700 ευρώ, δεν θα πολυσκοτιστεί. Είναι η «γενιά Μπαρόζο», με έδρα τις Βρυξέλλες. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ζει στην πολυτελή κοσμάρα του, μαζί με τους συναδέλφους του. Το πιο ωραίο στα δεδομένα κατασπατάλησης που απεκάλυψε το Γραφείο Ερευνητικής Δημοσιογραφίας είναι ότι η χλιδή χρεώνεται ανερυθρίαστα στους ευρωπαίους φορολογούμενους.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζήτησε πριν λίγες μέρες να αυξήσει τον προϋπολογισμό της κατά 4,9%. Ο προϋπολογισμός αφορά εν πολλοίς τα ταξί. Για να μην μπερδευόμαστε: ταξί αναμεταξύ τους δεν αποκαλούν τα οχήματα που πατούν σε δρόμους. Εννοούν αεροσκάφη που ενοικιάζονται για να μην αναμιγνύονται οι της Επιτροπής με την πλέμπα, δηλαδή με τους φορολογούμενους. Σε 5 χρόνια δαπανήθηκαν 7,5 εκατ. ευρώ για ιδιωτικά τζετ. Σε ένα χρόνο δόθηκε 1,2 εκατ. για πολυτελή ξενοδοχεία. Για ένα πάρτι που στα έγγραφα περιγράφεται ως νύχτα μαγείας και ονείρων με διάσημους dj’s, σπαταλήθηκαν 75.000 ευρώ. Μπροστά σε αυτά τα νούμερα δεν ακούγεται τραγικό αν κάποιος λιγουρεύτηκε ένα κόσμημα από το Tiffany και το φόρτωσε στα έξοδα της Κομισιόν.
Ο πολιτικός κόσμος ανθίσταται όταν γίνονται αναφορές στην χυδαιότητα της σπατάλης. Υπάρχει η μαγική λέξη, αυτή που είναι ικανή να τινάξει κάθε συζήτηση στον αέρα: «λαϊκισμός». Οποιαδήποτε ένσταση στη χλιδή αντιμετωπίζεται σαν αδυναμία να αντιληφθούμε το όλον. Αν κάποιος μιλήσει για την πρόκληση από τα έξοδα λιμουζίνων είναι σαν να αποκαλύπτει την αδυναμία του να δει συνολικά το θαύμα της ευρωπαϊκής διαχείρισης. Αν κάποιος αναφερθεί στα κονδύλια των μανικετόκουμπων αντιμετωπίζεται ως ο αγροίκος που δεν κατανοεί τα προγράμματα ανάπτυξης. Αν κάποιος αναφέρεται στα προνόμια της Κομισιόν ή της ντόπιας Βουλής αντιμετωπίζεται, τουλάχιστον στην Ελλάδα, ως μη πολιτικά σκεπτόμενος. Αυτό είναι μια αντίληψη που καλλιεργήθηκε επίμονα από τους κυβερνώντες. Η κριτική του πολυτελούς βίου σε βάρος των φορολογούμενων είναι ένα από τα ταμπού που επιβιώνουν ακόμη και σήμερα.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσπάθησε να εμποδίσει την έρευνα του Γραφείου Ερευνητικής Δημοσιογραφίας. Απαντούσαν στα ερωτήματα με λάθος έγγραφα. Ο µη κερδοσκοπικός οργανισµός επέμεινε μέχρι που σκιαγράφησε την ντροπιαστική εικόνα για τον κ. Μανουέλ Μπαρόζο. Να σημειώσουμε ότι το Γραφείο Ερευνητικός Δημοσιογραφίας έχει έδρα το Πανεπιστήµιο City του Λονδίνου. Στη Βρετανία έχουν διαφορετική αντίληψη για το υψηλό και το χαμηλό στην ανάλυση της επικαιρότητας. Όταν ένας βουλευτής κάνει λοβιτούρες, για να γλιτώσει ας πούμε ένα ενοίκιο, διώκεται και διαπομπεύεται. Αυτή είναι μια αντίληψη που θα μπορούσαμε να διαδώσουμε. Τόσο οι εκλεγμένοι όσο και οι διορισμένοι που έχουν αναλάβει την διακυβέρνηση είναι υπόλογοι απέναντι στους φορολογούμενους. Όσο συνεχίζουν τις σπατάλες ρίχνουν λάδι στη φωτιά της εξέγερσης.
