«Γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει οικονομική κρίση. Αναρωτιόμαστε ωστόσο τι θέλει να κρατήσει και τι να πετάξει αυτή η Ελλάδα για να προχωρήσει στο μέλλον;»
Το παραπάνω απόσπασμα βρίσκεται σε κείμενο που συνυπογράφουν φορείς και προσωπικότητες του εξωτερικού στην ύστατη (και τελικά μάταιη) προσπάθειά τους να σώσουν το ελληνικό κινηματογραφικό φεστιβάλ Emotion Pictures που μετά από τρία χρόνια λειτουργίας, πέρσι καταργήθηκε.
Τι εστί Emotion Pictures; Ένα φεστιβάλ τριών ημερών προσηλωμένο σε ταινίες που πραγματεύονται κάθε μορφής αναπηρία.
Πόσο κόστιζε το Emotion Pictures; 100.000 ευρώ.
Που πήγαιναν αυτά τα λεφτά;
α) στην ίδια την διοργάνωση: ενοικίαση και αποστολή κοπιών, καλεσμένοι από το εξωτερικό, λειτουργικά έξοδα.
β) στην μετέπειτα παρουσίασή του με προβολές σε 3.000 σχολεία ανά την Ελλάδα.
γ) στα αντίτυπα του εκπαιδευτικού πακέτου που ταχυδρομούνταν σε όλη την Ελλάδα, καθώς επίσης στην Αμερική, τον Καναδά και την Αυστραλία.
δ) στην ακουστική περιγραφή για τους τυφλούς και στην νοηματική περιγραφή για τους κωφούς.
ε) στα workshop που διοργανώνονταν σε ημερίδες και πανεπιστήμια ανά την Ελλάδα.
Σημειωτέον, το φεστιβάλ είχε εξασφαλίσει δωρέαν στέγη στο Μουσείο Μπενάκοι ενώ 800 δήμοι ανά την Ελλάδα το στήριξαν από την πρώτη στιγμή.
Εν ολίγοις γινόταν μια υγιής προσπάθεια για την αναπηρία.
Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι γινόταν στην Ελλάδα. Οπότε έπρεπε να καταστραφεί. Τα 100.000 ευρώ του κόστους του, τα ψίχουλα δηλαδή, έπρεπε να πάνε κάπου αλλού. Ποιός ξέρει που. Τελικά μπορεί στην Ελλάδα κάποιοι να πιστεύουν ότι οι ανάπηροι δεν έχουν δικαίωμα στην Τέχνη. Γιατί εμένα κάτι τέτοιο μου βρωμά.
Και για όσους πιστέψουν ότι μπορεί να υπερβάλλω για την καλή δουλειά του Emotion ας μπουν στην ιστοσελίδα του (www.emotionpicturesfestival.com) για να δουν ηθοποιούς όπως ο Ντάνιελ Ντέι Λούις και σκηνοθέτες όπως ο Βιμ Βέντερς και ο Ντάνι Μπόιλ να στέλνουν συγχαρητήρια στην καλλιτεχνική διευθύντριά του, κυρία Μαίρη Παπαλιού για την δουλειά της. «Δεν ζούμε χωριστά, δεν μας χωρίζει ένας γυάλινος τοίχος» λέει χαρακτηριστικά ο Ντέι Λούις. «Αυτό που κάνετε είναι πολύ σημαντικό και σας είμαι ευγνώμων».
Κούνια που σε κούναγε Ντάνιελ. Για την Ελλάδα μιλάς…
