Ατελείωτες οι συζητήσεις για το δηµόσιο χρέος της χώρας. Πολλές οι απόψεις για το πώς φθάσαµε στην ουσιαστική χρεοκοπία.
Περισσότερες οι γνώµες για το πώς θα βγούµε από το αδιέξοδο. Αλλοι προτείνουν επιµήκυνση του χρόνου αποπληρωµής, άλλοι µείωση του επιτοκίου, άλλοι «κούρεµα» του χρέους και άλλοι αναδιαπραγµάτευσηµε τους πιστωτές µας. Οι πιο αισιόδοξοι προτείνουν να αγοράσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τα ελληνικά οµόλογα και να τα αφήσει να ξεχαστούν σε κάποιο ντουλάπι. Οι πιο τολµηροί προτείνουν να αρνηθεί το Ελληνικό ∆ηµόσιο ναπληρώσει, αγνοώντας τις συνέπειες. Οι πιο αφελείς προτείνουν έξοδο της χώρας από τη ζώνη του ευρώ και επαναφορά της δραχµής.
Παρά την αξιοσηµείωτη ποικιλία τους, καµία από τις προτάσεις αυτές δεν αντιµετωπίζει τοοικονοµικό πρόβληµα της χώρας. Για να γίνει αντιληπτή η ουσία του προβλήµατος, ας κάνουµε την υπόθεση ότι το δηµόσιο χρέος εξαφανίζεται. Ο καλός Θεός, όπως έριξε το µάννα για να επιβιώσουν οι εβραίοι, έτσι µαζεύει τα κρατικά οµόλογα από τη γη για να σωθούν οι Ελληνες από την οικονοµική καταστροφή. Χρέος, λοιπόν, µηδέν. Ας αναρωτηθούµε τώρα: Τι θα συµβεί τις επόµενες ηµέρες, µήνες και χρόνια; Εχω τη γνώµη ότι ο εχέφρων και αντικειµενικός παρατηρητής θα απαντήσει ως εξής: Ολα όσα συνέβησαν τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια, και µάλιστα σε µεγαλύτερη έκταση.
Συγκεκριµένα, οι συνδικαλιστικές συντεχνίες όλων των χρωµάτων θα αρχίσουν να λεηλατούν τις ∆ΕΚΟ µε µεγαλύτερο πάθος, οι αγρότες θα κλείνουν τους δρόµουςγια έξτρα επιδοτήσεις, οι δηµόσιοι υπάλληλοι θα ζητούν επίδοµα παρουσίας στην υπηρεσία, οι υπάλληλοι της Βουλής θα ζητούν εικοστό πρώτο µισθό και ο κ. Πετσάλνικος θα τους δώσει και εικοστό δεύτερο (στη Βουλή «εργάζεται» το συγγενολόι των πολιτικών), οι πολύτεκνοι θα ζητούν δύο άδειες ταξί και άµεσο διορισµό των τέκνων στο ∆ηµόσιο ανεξαρτήτως ηλικίας, οι γυναίκεςσύνταξη στατριάντα δύο, οι φοιτητές πτυχία χωρίς µαθήµατα και, φυσικά, χωρίς εξετάσεις, κάθε χωριό θα θέλει ΤΕΙ και κάθε πόλη ΑΕΙ, οι εργολάβοι θα θέλουν να γκρεµίσουν και να ξαναχτίσουν την Αθήνα µε κρατική επιχορήγηση, κ.τ.λ. Φυσικά, οι φαύλοι πολιτικοί µας θα ικανοποιούν όλα αυτά τα αιτήµατα διότι έτσι θα πάρουν ψήφους τις οποίες θα µετατρέψουν σε εκατοµµύρια ευρώ. Ετσι µέσα σε λίγα χρόνια η Ελλάδα θα δηµιουργήσει και πάλι ένα τεράστιο χρέος, και πάλι θα βγει στη ζητιανιά.
Ισως όλα αυτά φαίνονται υπερβολικά, αλλά τέτοια και άλλαπαρόµοια συνέβησαν στην όµορφη χώρα µας τα τελευταία χρόνια. Γίνεται λοιπόν φανερό ότι το οικονοµικό πρόβληµα της χώρας δεν µπορεί να λυθεί µε τους διάφορους χειρισµούς του χρέους. Η χώρα χρειάζεται ριζική αναδιάρθρωση των οικονοµικών µηχανισµών, αλλαγή του πλέγµατος των παρεχοµένων κινήτρων και θεαµατική µείωση του µεγέθους του κράτους.
Αν οι πολιτικοί δεν καταλάβουν την κρίσιµη κατάσταση στην οποία έχουν φέρει τη χώρα και δεν δράσουν αποτελεσµατικά, η χώρα θα µπει σε µακρά περίοδο µαρασµού και φτώχειας. Ισως τότε ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, σκηνοθέτης της ταινίας «Οι τεµπέληδες τηςεύφορης κοιλάδας», να γυρίσει τους «Τεµπέληδες της άγονης κοιλάδας» ή «Ελλάδας».
Ο κ. Θεόδωρος Π. Λιανός είναι οµότιµος καθηγητής Πολιτικής Οικονοµίας στο Οικονοµικό Πανεπιστήµιο Αθηνών.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
