Οσοι παρακολουθούν καθημερινά τα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης και αξιολογούν την ολοένα και εντεινόμενη πίεση των αγορών αντιλαμβάνονται οτι η χώρα κινείται επί ξυρού ακμής. Από τότε που η κυβέρνηση ταλαντεύθηκε ως προς την αποδοχή του προγράμματος των αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ. ευρώ δεν πέρασε ούτε μια μέρα χωρίς αρνητικά σχόλια, χωρίς αμφισβητήσεις για τη δυνατότητά μας να ξεπληρώσουμε το δημόσιο χρέος και χωρίς αναφορές για την αναπόφευκτη όπως τη θεωρούν αναδιάρθρωση.
Αυτό το κλίμα καχυποψίας και αμφισβήτησης έλαβε μυθικές διαστάσεις τις τελευταίες μέρες με αφορμή την αναθεώρηση των στοιχείων για το έλλειμμα του 2010 και την διαπίστωση ότι η μείωση του ελλείμματος υπολείπεται του στόχου κατά μια ποσοστιαία μονάδα.
Οι ξένοι οίκοι, οι μεγάλες Τράπεζες, τα ισχυρά διεθνή ΜΜΕ δεν αναγνώρισαν το επίτευγμα της μείωσης του ελλείμματος κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες και μας έκριναν με αυστηρότητα και μεροληψία από την απόκλιση της μιας ποσοστιαίας μονάδας, επειδή δεν επιτύχαμε το θαύμα της απόλυτης προσαρμογής του μνημονίου. Είναι η στάση τους χωρίς αμφιβολία μεροληπτική, αλλά όπως φαίνεται δεν έχει και μεγάλη σημασία.
Η χώρα εμφανώς αμφισβητείται, οι προσπάθειές της αγνοούνται και όλοι μοιάζουν να επιζητούν την επιβεβαίωση της προφητείας που θέλει την Ελλάδα να κλονίζεται από την πίεση και να αποδέχεται τη μοιραία αναδιάρθρωση, με ό,τι αυτή συνεπάγεται για την ίδια και την ευρωζώνη.
Αυτή είναι η προφητεία και αυτή η στόχευση πολλών και διαφορετικών διεθνών οικονομικών κύκλων και παραγόντων.
Το ερώτημα που τίθεται είναι: Τι μπορούμε εμείς να αντιτάξουμε σε αυτή την ατμόσφαιρα καταστροφής και πόσο χρόνο έχουμε στη διάθεσή μας;
Σε μια χώρα στερεή, όπου η εμπιστοσύνη ήταν εμπεδωμένη, οι πολίτες λογικά θα έπρεπε να είναι ψύχραιμοι και ενωμένοι, να προσπερνούν τις προφητείες, να μην πανικοβάλονται από τις πολλές φήμες και να κοιτούν τη δουλειά τους, σίγουροι στις δυνάμεις της χώρας και της κοινωνίας.
Σε μια τέτοια χώρα και η κυβέρνηση λογικώς θα δρούσε μεθοδικά και οργανωμένα, με σχέδιο και πίστη, θα έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της, θα ελάμβανε χωρίς δεύτερη κουβέντα όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να ξεπεράσει όλο αυτό το κύμα απόλυτης καχυποψίας και αμφισβήτησης.
Αλλά προφανώς δεν ζούμε στην ιδανικότερη κοινωνία. Ούτε οι πολίτες είναι ψύχραιμοι και ενωμένοι, ούτε η κυβέρνηση αρκούντως αποφασιστική.
Στην περίπτωσή μας όλα τα στοιχεία δυστυχώς συνηγορούν υπέρ της προφητείας.
Και ο χρόνος που μας απομένει για δυναμική αντίδραση είναι λίγος.
Οπως πάνε τα πράγματα όλα θα παιχθούν στο δίμηνο Μαΐου – Ιουνίου, οπότε στο διάστημα αυτό θα πρέπει να αναπτυχθούν όλες οι δυνάμεις και δυνατότητες.
Τώρα λοιπόν θα κριθούν όλα. Και όλοι αφείλουν να κατανοήσουν πόσο μεγάλη είναι απειλή.
Οι πολίτες οφείλουν ανοχή και αυτοσυγκράτηση και η κυβέρνηση αποφασιστικότητα και δύναμη.
Τα υπόλοιπα είναι εκ του περισσού.
Τέτοιες ώρες και τέτοιες μέρες δεν επιτρέπονται άλλες συμπεριφορές.
Η χώρα κινδυνεύει πραγματικά και όλοι οφείλουν συνεισφορά. Τα υπόλοιπα, τις διαφορές και τον καταλογισμό των ευθυνών μπορούμε να τα βρούμε μετά. Αφού σωθεί η χώρα…
akarakousis@dolnet.gr
