Οι έμποροι του Πειραιά διαθέτουν χιούμορ. Τις ημέρες της απεργίας των δημοσιογράφων έστειλαν ευχαριστήρια ανακοίνωση στην Ενωση Συντακτών διότι, λένε, μπόρεσε να ηρεμήσει κάπως ο κόσμος, ξεφοβήθηκε και βγήκε να ψωνίσει.
Ως επαγγελματίας δημοσιογράφος οφείλω να τους ανακαλέσω στην τάξη: Εκείνες τις ημέρες ακριβώς οργίασε η φημολογία. Πλην όμως δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι έχουν κι ένα δίκιο. Ο,τι και αν γίνει στον τόπο μας, βλέπετε, τα κανάλια- κυρίως- θα βγουν στα κεραμίδια. Αυξάνονται οι φόροι; Στο σκαμνί η κυβέρνηση γιατί αντιστρατεύεται την ανάπτυξη. Κόβονται μισθοί και συντάξεις; Ιδού ο δήμιος των εργαζομένων. Περιορίζονται οι δαπάνες; Στο απόσπασμα το κοινωνικό κράτος. Μονά-ζυγά δικά μας.
Και τα μέσα ενημέρωσης βέβαια έχουν τα ελαφρυντικά τους. Για τους μισούς Ελληνες- και για τα κόμματα της αντιπολίτευσης- αποτελούν «παπαγαλάκια» της κυβέρνησης. Για τους άλλους μισούς φερέφωνα ενός άκρατου λαϊκισμού. Τίποτε από τα δύο φυσικά δεν συμβαίνει. Απλώς πρόκειται για ένα ακόμη σύμπτωμα της πλήρους αδυναμίας μας ως οργανωμένης κοινωνίας να συζητήσουμε λογικά για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.
Κάτω από διαφορετικές συνθήκες θα έπρεπε να χτυπάμε καθημερινά την κυβέρνηση για τα λάθη και τις αδυναμίες της. Πού έχει ξανακουστεί να ανακοινώνεται διά στόματος Πρωθυπουργού η κορυφαία πρωτοβουλία για τα επόμενα χρόνια από την οποία εξαρτάται η οικονομική μας επιβίωση- το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα- και να βγαίνουν πέντε, παρακαλώ, υπουργοί και να κάνουν κριτική; Πού έχει ξανακουστεί να λαμβάνεται μια τόσο σημαντική πρωτοβουλία, όπως για την Κερατέα, και να μην έχουν ενημερωθεί οι συναρμόδιοι υπουργοί; Και πώς γίνεται σε ένα 24ωρο να ακούμε τρεις διαφορετικές εκδοχές για τα αυθαίρετα; Πολιτική σε ρυθμό οπερέτας…
Για να μη θυμηθούμε φυσικά τις αμαρτίες του παρελθόντος που τόσο στοίχισαν σε αξιοπιστία: από το «λεφτά υπάρχουν» ως το «open gov» που δεν έχει ολοκληρωθεί, με αποτέλεσμα να καθυστερούν ακόμη και σήμερα διορισμοί σε νευραλγικές θέσεις. Μια κυβέρνηση διετίας που δίνει την εντύπωση ότι εξαντλεί τη δεύτερη τετραετία της.
Και όμως αυτή η κριτική είναι άδικη ή μάλλον ελλιπής. Γιατί θα πρέπει να συμπληρωθεί και από τη διαπίστωση ότι μπροστά στο μέγεθος των προβλημάτων και κυρίως μπροστά στις θέσεις που εκφράζουν τα υπόλοιπα κόμματα, αυτή η κυβέρνηση είναι όαση λογικής και αποτελεσματικότητας. Τρέμει κανείς στην ιδέα τι θα μπορούσε να συμβεί με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας- με τις σημερινές τουλάχιστον θέσεις της. Για την Αριστερά ούτε λόγος, κινείται σε άλλο πλανήτη. Ακόμη και οι καλοπροαίρετοι επικριτές προκαλούν απορίες. Ο κ. Κ. Σημίτης, για παράδειγμα, βγήκε δημόσια να υποστηρίξει την αναδιάρθρωση επισημαίνοντας παραδόξως ότι κάτι τέτοιο απαιτεί… διακριτικότητα. Συνέβαλε έτσι και αυτός σε ένα κλίμα αβεβαιότητας και ανασφάλειας, που απειλεί να μας οδηγήσει μια ώρα αρχύτερα σε αδιέξοδο. Λίγες ημέρες νωρίτερα ο κ. Αλ. Παπαδόπουλος είχε προτείνει ριζικές αλλαγές παντού, αθρόες μετατάξεις υπαλλήλων, πώληση του ΟΤΕ και των περισσότερων ΔΕΚΟ. Υποτιμώντας ότι τα κατεστημένα συμφέροντα ακόμα και μέσα στο ΠαΣοΚ, αλλά και οι αδυναμίες της διοίκησης κάνουν εξωπραγματική μια τέτοια προσέγγιση- το απέδειξαν και στην περίοδο των κυβερνήσεων Σημίτη ακυρώνοντας ουσιαστικά όλες σχεδόν τις μεταρρυθμίσεις που επιχειρήθηκαν στο εσωτερικό.
Με όλα αυτά, το μόνο σίγουρο είναι η σύγχυση που επικρατεί στην κοινή γνώμη. Και αν αντέχει, αν αντέχουμε είναι επειδή φοβόμαστε τα χειρότερα! Και επειδή γνωρίζουμε βέβαια ότι η Ανάσταση είναι μέρος του κύκλου της ζωής!
kapsis@dolnet.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
