Το βαρίδι του Δημόσιου τομέα παραμένει ασήκωτο, δολοφονικό και αμετακίνητο. Παρά τα αλλεπάλληλα μέτρα και τις κυβερνητικές εφορμήσεις, όχι μόνο δεν επανιδρύθηκε, ούτε καν συμμαζεύτηκε. Παράδειγμα; Το μπάχαλο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης, με καθ’ ύλην αρμόδιο υφυπουργό τον Τηλέμαχο Χυτήρη. Μοναδική αλλαγή που συνέβη με την τάχα μου μεγάλη του Δημοσίου «Τομή» ήταν η μεταγραφή και πρόσληψη δύο, τριών γνωστών αστέρων των ιδιωτικών καναλιών, η αλλαγή του Δ.Σ και η πρόσληψη μερικών νέων συμβούλων.
Κατά τ’ άλλα τι έχεις Γιάννη, τι είχα μπάρμπα. Δεκάδες ραδιοφωνικοί σταθμοί και καμιά δεκαριά κανάλια που ζήτημα είναι αν προσελκύουν το 5% του κοινού, κοστίζουν ένα σκασμό λεφτά και απασχολούν μερικές χιλιάδες που σουλατσάρουν από το ΚΨΜ μέχρι τους διαδρόμους παρέα με σάντουιτς, τυρόπιτες και φραπέδες. Ο χαμηλοσυνταξιούχος και ο απλός εργαζόμενος που τρέμει στην ιδέα τι θα του ξημερώσει το επόμενο δευτερόλεπτο, καταβάλουν το υστέρημά τους για να μεταδίδονται όλα αυτά τα αδιάφορα, μισοσοβαρά προγράμματα που στην συντριπτική πλειοψηφία τους δεν τα βλέπουν ούτε οι ίδιοι που πληρώνονται αδρά για να τα φτιάξουν.
Γιατί; Ρωτήστε τον αρμόδιο υφυπουργό. Φανταστείτε ασυδοσία. Η ΕΡΤ μαζί με τον ΟΣΕ και μερικές δεκάδες εταιρείες του Δημοσίου ακόμα να καταθέσουν στο υπουργείο Οικονομικών τον προϋπολογισμό τους για τον μήνα Φεβρουάριο. Απίστευτα πράγματα. Το δέον απλό. Αμέσως, εδώ και τώρα, λουκέτο σε όλα πλην δύο, του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης, ένα για ενημέρωση και ένα δεύτερο για ψυχαγωγία. Και πολλά είναι.
Ταυτοχρόνως πρόσληψη νέων, ταλαντούχων δημοσιογράφων και παρουσιαστών με αμοιβές που δεν θα ξεπερνούν τα χίλια euros. Βάζω στοίχημα, θα τους πουν κι ευχαριστώ. Γίνεται; Όχι δεν πρόκειται να γίνει. Και επειδή τίποτα δεν πρόκειται επί της ουσίας ν’ αλλάξει άκρα του τάφου σιωπή. Οι σκελετοί του Δημοσίου συμπαρασύρουν την χώρα στον χορό του Ζαλόγγου και μ’ ένα ποτήρι ανά χείρας εύχονται μεταξύ τους: Στην υγειά μας!
