Υπάρχουν σκάνδαλα και σκάνδαλα. Αλλα εμφανή και άλλα αφανή. Ολα ωστόσο παράγουν οικονομικό αποτέλεσμα ή, καλύτερα, οικονομικά βάρη για το κοινωνικό σύνολο.
Ορισμένα όμως είναι εξωφρενικά ως προς τη διάρκεια και το βάρος της επίδρασής τους. Οπως αυτό της ΔΕΗ, τη σκανδαλώδη κακοδιοίκηση της οποίας πληρώνουν κάθε δίμηνο όλοι οι Ελληνες. Και εξηγούμεθα:
Η ΔΕΗ το 2004 παραδόθηκε στη Νέα Δημοκρατία κερδοφόρος και ακμαία. Ηταν μια εταιρεία με κέρδη, νοικοκυρεμένη, έτοιμη για άλματα προόδου και δυνατότητες υπερανάπτυξης. Οταν το 2005 την παρέλαβε ο κ. Ι. Παλαιοκρασσάς άρχισε να χάνει με ταχύτητα μεγάλη ό,τι είχε κερδίσει τα προηγούμενα χρόνια. Τα κατάφεραν εκείνος ο γίγαντας της πολιτικής και οι μετέπειτα διάδοχοί του να την επαναφέρουν σε προβληματική θέση. Και όπως ήταν αναμενόμενο, άρχισε ο ελληνικός λαός να πληρώνει το μάρμαρο.
Από το 2006 και εντεύθεν η ΔΕΗ επέβαλε αυξήσεις τιμολογίων και τελών, ούτε μία ούτε δύο: 17 φορές επιβαρύνθηκαν οι καταναλωτές από τότε μέχρι σήμερα, εννέα από τις οποίες επιβλήθηκαν μετά τις εκλογές του 2009.
Αν εξαιρέσουμε τις φορολογικές επιβαρύνσεις, οι οποίες είναι απότοκο του δημοσιονομικού προβλήματος, οι υπόλοιπες και οι περισσότερες είναι αποτέλεσμα του διοικητικού ελλείμματος της επιχείρησης. Οι διοικήσεις Παλαιοκρασσά, Μανιατάκη, Αθανασόπουλου, αλλά και η παρούσα του κ. Αρθούρου Ζερβού, προφανώς δεν έχουν αίσθηση ορθολογικής λειτουργίας.
Παλαιότερες ανεξάρτητες μελέτες διεθνών οίκων βεβαιώνουν ότι η ΔΕΗ θα μπορούσε να εξοικονομεί περίπου 800 εκατ. ευρώ τον χρόνο αν λειτουργούσε ορθολογικά. Που σημαίνει ότι στην παρελθούσα πενταετία θα μπορούσε να έχει εξοικονομήσει τουλάχιστον 4 δισ. ευρώ. Αντ΄ αυτής, επελέγη η εύκολη λύση των τιμολογίων, την οποία πληρώνουν όλοι οι Ελληνες. Με άλλα λόγια, σε μεγάλο βαθμό οι πολλαπλές επιβαρύνσεις φανερώνουν τουλάχιστον διοικητικό έλλειμμα, το οποίο φέρει ονοματεπώνυμο.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
