Αρχίζουν πλέον και μιλούν με όρους Τσελεμεντέ: υπάρχει ακόμη «λίπος» στην Υγεία, λέει ο Λοβέρδος, και η ΔΕΗ είναι η «καυτή πατάτα» της Μπιρμπίλη. Δηλαδή, βράσε όρυζα. Έτσι κι αλλιώς, στον ασθενή συνιστάται λαπάς. Αλλά την «τρύπα» των 1,7 δις για το 2011, ποια μοριακή κουζίνα θα την καλύψει; Με αφρό ντομάτας ή αγγουριού;
Έχω τη γνώμη, διαβάζοντας τις προβλέψεις στον Spiegel, πως τα πράγματα είναι πιο σοβαρά απ’ όσο θέλουν να τα εμφανίσουν οι σεφ. Και φοβάμαι ότι η τήξη του αντιδραστήρα στη Φουκουσίμα θα συμβεί στην Αθήνα με το πλουτώνιο στο καρτελάκι της τιμής της ντομάτας. Κι ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω την έννοια της ευθύνης των υπουργών κατά τομέα.
Και πείθομαι πως τη φαρσοκωμωδία που ζω, την έχω ονειρευτεί, σαν τους επιβιώσαντες ενός στρατοπέδου που συνεχίζουν τη ζωή τους μόνο στη φαντασία τους. Είναι τυχαίο πώς οι διαπρεπέστεροι εξ αυτών, όπως ο Πρίμο Λέβι και ο Ζαν Αμερύ, αυτοκτόνησαν στα γεράματα;
