Σάλος ξεσηκώθηκε το τελευταίο εικοσιτετράωρο μετά τη δημοσιοποίηση από διεθνή τράπεζα ότι η Ελλάδα θα προσφύγει στο ΔΝΤ με εντολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και, όπως ήταν φυσικό, τα spread σημείωσαν νέα άνοδο και οι όροι δανεισμού χειροτέρεψαν, εν μέσω μάλιστα μιας εξαιρετικά δύσκολης οικονομικής κατάστασης και δυσοίωνων προοπτικών. Εχει άραγε βάση η «πρόβλεψη» της διεθνούς τράπεζας και ποια κερδοσκοπικά παιχνίδια παίζονται γύρω από τη φημολογία, είναι τα δύο βασικά και εύλογα ερωτήματα που προκύπτουν.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι κορυφαίος οικονομολόγος, ο οποίος συμμετείχε στην κατάρτιση των Προγραμμάτων Σύγκλισης και των Προγραμμάτων Σταθερότητας και Ανάπτυξης αλλά και στην προσπάθεια ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ, χαρακτήρισε εξοργισμένος τη φημολογία περί προσφυγής στο ΔΝΤ «απόλυτη μπούρδα».

Ο βασικότερος λόγος για τον οποίον το ενδεχόμενο προσφυγής στο ΔΝΤ χαρακτηρίζεται «απόλυτη μπούρδα» είναι ότι η ευρωζώνη, στην οποία ανήκουμε, έχει προβλέψει πώς να επαναφέρει στην τάξη τα κράτη-μέλη της τα οποία δεν ακολουθούν τις συστάσεις της για τη μείωση του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους.

Για παράδειγμα, η Ελλάδα, η οποία δεν ακολούθησε τις συστάσεις της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θα διολισθήσει την προσεχή Τρίτη στο άρθρο 104 παρ. 8 της Συνθήκης, σύμφωνα με το οποίο το Εco/Fin ανακοινώνει δημοσίως ότι η χώρα δεν ανέλαβε αποτελεσματική δράση σε εφαρμογή των συστάσεών του. Με άλλα λόγια, θα εκθέσει τη χώρα μας πρωτίστως στους εταίρους μας αλλά και σε διεθνές επίπεδο.

Στη συνέχεια, τον Φεβρουάριο του 2010, θα αποφασιστεί η παραπομπή της χώρας στο άρθρο 104 παρ. 9 της Συνθήκης, το οποίο προβλέπει ότι το Εco/Fin θα συστήσει τα μέτρα που θα πρέπει να λάβουμε, αφού εμείς οι ίδιοι δεν λάβαμε κανένα μέτρο για τη μείωση του ελλείμματος και του χρέους. Επίσης προβλέπει ότι θα υποβάλλουμε και εκθέσεις με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Η συνέχεια είναι πιο ενδιαφέρουσα και αποδεικνύει ότι η ευρωζώνη έχει λάβει τα μέτρα της. Γιατί αν δεν συμμορφωθούμε με το άρθρο 104 παρ. 9, θα οδηγηθούμε στο 104 παρ. 11, το οποίο ενέχει όρους, «κατά αναλογία», με εκείνους που επιβάλλονται από το ΔΝΤ. Για παράδειγμα, το Εco/Fin δικαιούται με το άρθρο αυτό να ζητεί πληροφορίες από την Ελλάδα προτού εκδώσει ομολογίες και χρεόγραφα, να καλέσει την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να αναθεωρήσει την πολιτική δανεισμού που ασκεί έναντι της χώρας, να απαιτήσει από τη χώρα να καταθέσει ατόκως στην Κοινότητα ένα ποσόν ωσότου διορθώσει το υπερβολικό έλλειμμα και να επιβάλει πρόστιμα «εύλογου ύψους» στη χώρα.

Μετά τα ανωτέρω, τι να το κάνεις το ΔΝΤ;