Για πολλά πράγματα θα μπορούσε, ασφαλώς, να κατηγορηθεί ο νέος Πρόεδρος της γαλλικής Δημοκρατίας Νικολά Σαρκοζί. Αλλά το τελευταίο, ίσως, για το οποίο θα μπορούσε να υποστεί κριτική είναι για έλλειψη θάρρους. Η επίσκεψη του λίβυου ηγέτη Μουαμάρ Καντάφι την περασμένη εβδομάδα στη γαλλική πρωτεύουσα το επισήμανε χαρακτηριστικά. Ηταν ένα επταήμερο δοκιμασίας για τον αεικίνητο γάλλο πολιτικό. Οι γαλλο-λιβυκές σχέσεις είχαν βεβαίως γνωρίσει και άλλοτε περιόδους δοκιμασίας. Οι γάλλοι σοσιαλιστές είχαν λησμονήσει ότι πριν από μερικά χρόνια ο αείμνηστος σοσιαλιστής τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας Φρανσουά Μιτεράν είχε μεταβεί εκτάκτως στην Κρήτη για να συναντηθεί με τον Καντάφι, με τη μεσολάβηση του Ανδρέα Παπανδρέου- όταν ορισμένοι απ΄ αυτούς εξαπέλυαν τους μύδρους τους εναντίον του κ. Σαρκοζί για την πρόσκλησή του στον λίβυο ηγέτη να επισκεφθεί το Παρίσι. Και χρειάστηκε οι κυβερνητικοί παράγοντες να τους το υπενθυμίσουν, για να χαμηλώσουν κάπως οι τόνοι.
Τα προβλήματα, πάντως, στο Παρίσι δεν αποφεύχθηκαν. Και ανεξάρτητα από τα σχέδια του προέδρου Σαρκοζί, την απελευθέρωση των βουλγάρων νοσοκόμων (με την παρέμβαση και της Σεσιλιά Σαρκοζί) και την εξασφάλιση λιβυκών παραγγελιών, ύψους 10 δισ. ευρώ, ο Μουαμάρ Καντάφι δεν κατέστη πολύ συμπαθέστερος στη γαλλική κοινή γνώμη, η οποία δεν φάνηκε διατεθειμένη να τον αποσυνδέσει απ΄ την προηγούμενή του δραστηριότητα ενισχύσεως των τρομοκρατικών κινημάτων ανά τον κόσμο. Αυτά τα αισθήματα εξέφρασαν ορισμένα στελέχη του σοσιαλιστικού κόμματος. Αλλά τα διατύπωσαν ακόμη εντονότερα μέλη της γαλλικής Κυβερνήσεως με σοσιαλιστική προέλευση. Ο υπουργός Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ διεκδίκησε απ΄ την έγχρωμη και όμορφη νεαρά υφυπουργό για τα ανθρώπινα δικαιώματα Ράμα Γιαντ την πρωτοπορία σ΄ αυτή την ιδιότυπη «αντίσταση». Ο κ. Κουσνέρ σνομπάρισε το γεύμα του προέδρου Σαρκοζί προς τιμήν του λίβυου ηγέτη, για να δεχθεί κατόπιν οξύτατη επίθεση απ΄ τον λίβυο υπουργό Εξωτερικών, αλλά η κυρία Γιαντ προχώρησε ακόμη περισσότερο, δηλώνοντας ότι η Γαλλία δεν θα έπρεπε να δεχθεί «αυτό το φιλί του θανάτου»! Οι κινήσεις του Καντάφι στο Παρίσι, με την τέντα που έστησε στον κήπο του μεγάρου Μαρινύ, μερικές δεκάδες μέτρα απ΄ τα Ηλύσια Πεδία, και οι επιθέσεις του εναντίον των Ευρωπαίων, γιατί κακομεταχειρίζονται τις γυναίκες, ανέβασαν σε άλλους τόνους αυτή την κωμικοτραγωδία…
Το πρόβλημα που τέθηκε έτσι ξανά είναι αν και ποια όρια υπάρχουν στις αντιδράσεις των προσχωρούντων στην κυβέρνηση, που προκαλούν ζωηρή τη δυσφορία των στελεχών και οπαδών του κόμματος του κ. Σαρκοζί. Τα ανοίγματα, που δεν έπαυσε να επιχειρεί ο γάλλος πρόεδρος, προϋποθέτουν, βεβαίως, μια πιο φιλελεύθερη αντιμετώπιση των προσχωρούντων. Αλλά μέχρι ποίου σημείου; Και πότε η ανοχή αυτή αρχίζει πολιτικά να βλάπτει, αντί να ωφελεί; Το πρόβλημα έχει προβληθεί και η απάντηση στα ερωτήματα αυτά δεν είναι απ΄ τις ευκολότερες…
Ο κ. Γ. Ν. Αναστασόπουλος είναι πρέσβης της Ελλάδας στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία στην UΝΕSCΟ.
