Η αναχώρηση έγινε από τον Πειραιά, στις 14.11.47, στις 18.30. Με αυτοκίνητο πήγαμε λίγο πιο έξω από το Δαφνί. Από ‘κει με τα πόδια φθάσαμε πίσω από την Πάρνηθα, απέναντι από τα Κρόρα και μείναμε όλη τη μέρα καλυμμένοι σε κάτι πεύκα. Είχαμε τρεις συνδέσμους ένοπλους.


Στις 28 του Γενάρη, στις 16.00 συνεχίσαμε την πορεία μας […] ώς έδρα Αρχηγείου Καϊμακτσαλάν. […] Στο αρχηγείο Βερμίου μου έκαναν [εντύπωση] δύο πράματα. Το χουζούρι της διοίκησης και η άσχημη κατάσταση των ανταρτών.[…] Στο αρχηγείο Καϊμακτσαλάν είχαν μια πολυτέλεια! Εδώ μου σερβίριζαν λογιών-λογιών φαγητά, ώσπου τους έβαλα πάγο. Και να σκεφτεί κανείς ότι οι αντάρτες πεινούσαν.


1-3-48


[…]


Σήμερα το απόγευμα μου έφεραν εξαιρετικά πολλά χαρτιά. Και ο πιο ψύχραιμος δεν μπορεί παρά ν’ αγανακτήσει. Ο ένας συναγωνίζεται τον άλλον στα χαρτιά. Αν στύψεις το περιεχόμενό τους, θα βγάλεις μόλις μερικές στάλες ζουμί. Απαίσια γραφειοκρατία. Αυτή η δουλειά μοιάζει με βάλτο. Οπως εκεί κάθε κίνηση για να τον περάσεις σε χώνει πιο βαθιά, έτσι κι εδώ κάθε προσπάθεια να τελειώσεις με τα χαρτιά κι ύστερα να αρχίσεις άλλη δουλειά σε οδηγεί ακόμα σε πιο βούλιαγμα σ’ αυτά. Οι ώρες των αναφορών καταντούν σιχαμερές. Πρέπει να στείλουμε στην πρώτη γραμμή όλους αυτούς που κάνουν χαρτοπόλεμο για να κάνουν ωφέλιμη δουλειά.


6-3-48


Εκανα συνεργασίες με τον Στέργιο Καλαϊτζή (Κωστή)· τον διορίσαμε επίτροπο της Σχολής Ομαδαρχών του ΑΔΜ. Καπνεργάτης, παλιό κομματικό μέλος. Και όμως λίγο μπορεί να προσφέρει στο στρατό μας. Με τον Γιώργο Πέγιο, υπεύθυνο επιμελητείας σ’ έναν τομέα· με τον Θωμά Δρίτσο (Λαουτάρης), που έπαιζε το ρόλο διευθυντή υπηρεσίας αντικατασκοπίας. Τον γνωρίζω από την Ακροναυπλία. Εκεί ήμασταν μαζί φυλακισμένοι επί τρία χρόνια. Εκεί έγραφε ποιήματα αμφίβολης ποιότητας. Μόλις τον είδα διευθυντή αντικατασκοπίας, δεν ήξερα αν έπρεπε να κάνω το σταυρό μου, να γελώ είτε να κλαίω. Τι ιδέα έχει για τέτοια δουλειά; Καμιά. Από τις πρώτες μέρες που ήρθα άκουσα να ψιθυρίζεται ότι ανακαλύφθηκε δίχτυ κατασκοπείας από χωριάτες και ότι τους υπέβαλαν σ’ άγρια βασανιστήρια στο μοναστήρι Φούρκας και κάμποσους τους ξέκαναν. Τον ρώτησα και μου είπε για όλη αυτή την υπόθεση. Μου φάνηκε πολύ ηλίθια. Και γι’ αυτό διέταξα το δικαστικό τμήμα του ΑΔΜ να κάνει πραγματική μελέτη αυτής της υπόθεσης. Αυτή όλη η υπόθεση οργανώθηκε με την άμεση συμμετοχή του σ. Λεωνίδα Στρίγκου. Πώς τα κατάφερε να βάλει τέτοιον άνθρωπο σε υπηρεσία αντικατασκοπίας και πώς μ’ ελαφριά τη καρδία επέτρεψε τέτοιες κανιβαλικές ανακρίσεις; Και όχι μόνο επέτρεψε, αλλά γίνονταν μπροστά του; Δεν ξέρω, μα ο σ[ύντροφος] Στρίγκος φέρνει και ποινικές ευθύνες γι’ αυτή την υπόθεση, όπως και ο Δρίτσος.


14-3-48


[…]


Πολλά παράπονα έχουν γίνει κατά του επιτελάρχη. Είναι βάναυσος προς τους κατώτερους. Κάπως ξεσκονιστής στους ανώτερους. Κάνει τον βαθυστόχαστο, μα διακρίνεις μια κενότητα αντί επιτελική ικανότητα. Παρουσιάζει κάποια φαντασιοπληξία.


17-3-48


Επιθεώρησα τρεις λόχους του 503ου τάγματος της 14ης ταξιαρχίας και την οχύρωση του τομέα τους και μίλησα με τους μαχητές και τα στελέχη αυτών των λόχων. Και συνεδρίασα τον πυρήνα του επιτελείου της 14ης ταξιαρχίας.


Η σημερινή μέρα είναι πολύ διδαχτική. Κουβέντιασα με τους αντάρτες. Τους έθεσα τρία ερωτήματα: Πρώτο: «Θα τη βρέξουμε στους φασίστες είτε θα μας τη βρέξουν;». Πολλοί απαντούσαν αυθόρμητα, έντονα: «Θα τους τη βρέξουμε γερά»· άλλοι απαντούσαν ψόφια. Και σε μερικές μονάδες, αντί γι’ απάντηση, με κοίταζαν στα μάτια χωρίς να μιλούν, αλλά στα δικά τους έβλεπα πως η επιθυμία τους ήταν να μην έχουν παρτίδες ούτε μ’ εμάς ούτε με τους φασίστες. Δεύτερο: «Γιατί φτιάνετε τα οχυρά;» Σχεδόν όλοι κι αυθόρμητα απαντούσαν: «Να σώσουμε τη ζωή μας». Καθόλου μαχητική απάντηση. Τρίτο: «Λέμε να σκοτώνουμε τους αντιπάλους. Σκεφτήκατε όμως πως είναι ξυπόλητοι σαν κι εμάς αυτοί που λέμε πως πρέπει να σκοτώνουμε;». Ελάχιστοι απάντησαν σωστά. Οι πολλοί είπαν: «Αν δεν τους σκοτώσουμε, θα μας σκοτώσουν». Αρκετοί δεν απαντούσαν. Μα ένας είπε αυτό που σκέφτονταν αρκετοί: «Εγώ δυσκολεύομαι να ρίξω ίσια, γιατί απέναντι είναι αδέρφια μας». Συμπέρασμα: Δεν φυσάει επαναστατικός αγέρας στην πλειοψηφία των ανδρών της 14ης ταξιαρχίας. Η πολιτική δουλειά σ’ αυτή την ταξιαρχία είναι πολύ αδύνατη.


30-6-48


Σήμερα κατέλαβε ο εχθρός τα Λημέρια, χωρίς τουφεκιά. Τα «υπεράσπιζε» λόχος του ίδιου τάγματος της 107ης ταξιαρχίας, που άλλος λόχος του επίσης χωρίς τουφεκιά εγκατέλειψε τον Αϊ-Λια Γκρούσιας. Σίγουρα χαφιέδες υπάρχουν ανάμεσα στα στελέχη αυτού του τάγματος. Το βράδυ επέστρεψε ο διοικητής του ΑΔΜ από τη 14η ταξιαρχία. Μου είπε ότι σταθεροποιήθηκε το μέτωπό μας στο κέντρο της 14ης ταξιαρχίας και πως δεν μπορούσε να γίνει αντεπίθεση. Του απάντησα αυστηρά ότι συμφωνήσαμε να πάει ακριβώς για την οργάνωση αντεπίθεσης. «Βέβαια», του είπα, «είσαι διοικητής και σε τελευταία ανάλυση εσύ θα αποφασίσεις. Μα δεν είναι σωστό να γράφεις στα παπούτσια σου ό,τι συμφωνάμε». Κρέμασε το κεφάλι και παράσταινε τον στεναχωρημένο.


10-7-48


[…]


Σήμερα ο εχθρός κατέλαβε το Ανώνυμο Γκρούσιας. Αυτό δείχνει ότι ο εχθρός θα κάνει νέα μεγάλη προσπάθεια για διάσπαση των γραμμών μας στον τομέα της 14ης ταξιαρχίας. Η κατάληψη της Γκρούσιας έγινε χωρίς μεγάλη εχθρική προσπάθεια. Τα «υπερασπίζονταν» το ίδιο τάγμα που μας έκανε τα στραπάτσα στον Αϊ-Λια Γκρούσιας και στα Λημέρια. Τώρα κυριολεχτικά διαλύθηκε αυτό το τάγμα. Ασφαλώς χαφιέδες υπάρχουν ανάμεσα στα στελέχη του. Μα και ο νέος διοικητής αυτού του τάγματος Γιάννης Καρυοφίλης (Στάθης) έχασε το τιμόνι από τα χέρια του. Το κακό μεγάλωσε με τις δικές μας βραδινές αντεπιθέσεις γι’ ανακατάληψη της Γκρούσιας. Είχαμε μεγάλες απώλειες. Τραυματίες και νεκροί 138, χωρίς αποτέλεσμα. Από το δεξιό ο πολιτικός επίτροπος της ταξιαρχίας Γιώργος Βασίλκος διεύθυνε τη μάχη. Η αντεπίθεση έγινε χωρίς ψυχή. Αυτό στοίχισε ακριβά. Βέβαια, την ώρα της αντεπίθεσης το εχθρικό πυροβολικό έβαλε πυρά φραγμού. Πάνω από 80 χιλιάδες βλήματα έπεσαν στις ώρες της δικής μας αντεπίθεσης. Οι διοικητές μας, αντί με τολμηρή -αστραπιαία μπορώ να πω – κίνηση για να περάσουν οι μαχητές μας τον φραγμό πυρός, παραπατούσαν επί τόπου, κι έφαγαν οι μαχητές μας στο κεφάλι όλη αυτή τη χάλαζα πυρός. Η κατάσταση είναι σοβαρή. Φεύγω αμέσως για το σταθμό διοίκησης της 14ης ταξιαρχίας.


28.7.48


Τρέχουσα δουλειά. Ωρα 14.00 πορεία προς σταθμό διοίκησης του Γενικού Αρχηγείου (ήταν στην Πέτρα Μούκα) για συνεδρίαση της 4ης ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματός μας. Αρχισε ώρα 22.00 της 28 Ιούλη και τελείωσε πριν ξημερώσει. Πήραν μέρος: Νίκος Ζαχαριάδης, Μάρκος Βαφειάδης, Βασίλης Μπαρτζιώτας, Γιάννης Ιωαννίδης, Λεωνίδας Στρίγκος, Δημήτρης Βλαντάς, Πέτρος Ρούσος, Γιώργος Βοντίτσιος (Γούσιας), Κώστας Γυφτοδήμος (Καραγιώργης), Μιλτιάδης Πορφυρογένης, Πολύδωρος Δανιηλίδης, Ζήσης Ζωγράφος. Η ολομέλεια απασχολήθηκε με την τρέχουσα πολιτική κατάσταση, την πορεία του ένοπλου αγώνα και τ’ άμεσα καθήκοντα του κόμματος. Εισήγηση έκανε ο Βαφειάδης. Η εισήγησή του ήταν ένα συνονθύλευμα ασυναρτησίας. Ολα τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής διερωτώνταν τι συμβαίνει. Οι Ζαχαριάδης – Μπαρτζιώτας έδιναν, ατομικά σε κάθε μέλος της ΚΕ που ρωτούσε, εξηγήσεις ότι ο Βαφειάδης είναι άρρωστος. Και δεν καταλάβαιναν πως σε κάθε μέλος της ΚΕ μπορούσε να διαμορφωθεί η γνώμη πως δεν ήταν σε πιο λογική κατάσταση οι Ζαχαριάδης – Μπαρτζιώτας, για να βάλουν έναν άρρωστο να κάνει εισήγηση σ’ ολομέλεια της ΚΕ και μάλιστα σε τόσο κρίσιμες στιγμές. Και ας σημειωθεί ότι το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ δεν συνεδρίασε πριν την 4η ολομέλεια για να καθορίσει τα θέματα και το περιεχόμενό τους, ν’ αποφασίσει ποιος θα ήταν εισηγητής και να εγκρίνει σχέδιο απόφασης της ολομέλειας. Από τη συζήτηση που είχα με τον Μπαρτζιώτα έμαθα το είδος της «αρρώστιας» του Βαφειάδη. Μου δημιουργήθηκε εντύπωση ότι έχουμε εκδήλωση κρίσης στον ηγετικό πυρήνα του κόμματος, σαν αποτέλεσμα άσχημης πορείας του ένοπλου αγώνα και όχι για τις ανοησίες που τους απασχολούν. Να δούμε παραπέρα τι θα γίνει. Είναι αλήθεια ότι ο Βαφειάδης παρουσίαζε έξαλλη κατάσταση. Μα ποια είναι η πραγματική αιτία; Το μόνο θετικό από την 4η ολομέλεια είναι η απόφαση για την τιτική κλίκα. Τα άλλα ντοκουμέντα της δεν καλοπατούν. Μα δεν είχαμε και χρόνο για να τα μελετήσουμε καλύτερα.


28-12-48


Οργάνωσα σύσκεψη στελεχών του τάγματος μεταφορών του ΓΑ και της διεύθυνσης επιμελητείας του ΓΑ για έλεγχο δουλειάς τους και εξέταση προστριβών που είχε ο διοικητής των μεταφορών Ηλίας Ρούνης (Μπαρμπαλιάς) με το διευθυντή της επιμελητείας Παναγιώτη Τσακανίκα (Σπάρτακος). Ο Μπαρμπαλιάς βγήκε έξω από τα όρια κι έβριζε τον Σπάρτακο όχι μόνο σαν χαμάλης, αλλά τον φώναζε «χτικιάρη», ενώ αυτό ήταν προς τιμή του Σπάρτακου, που, αν και φυματικός, αγωνίζονταν. Οι αιτίες των προστριβών ήσαν ασήμαντες, π.χ. ο Σπάρτακος έκανε κάπου-κάπου επεμβάσεις στις μεταφορές όταν δεν τέλειωναν τη μεταφορά της επιμελητείας. Αυτά μπορούσαν ήσυχα να τα κανονίσουν μόνοι τους. Η ουσία είναι ότι ο Μπαρμπαλιάς έχει εκνευριστεί, γιατί θεωρεί μειωτικό γι’ αυτόν ότι τον έχουμε τοποθετήσει στις μεταφορές κι όχι σε μάχιμο τμήμα διοικητή. Δεν καταλαβαίνει ότι δεν τα καταφέρνει σε ταχτικό πόλεμο. Η επιχείρησή μας στο Μπίκοβικ απότυχε.


16-1-49


Το δεύτερο άλμα ήταν εξαιρετικά δύσκολο, γιατί ήταν πραγματικά φοβερή παγωνιά. Οσων είχαν βραχεί οι χλαίνες είτε τα παλτά τη μέρα στη χαράδρα Γκαβράν Καμέν κοκάλιασαν κι έμοιαζαν με γυάλινες φόρμες. Πολλοί, ειδικά όταν περνούσαμε τον κάμπο των Πύργων (φυσικά δεν πρόκειται για κάμπο αλλά ένα μικρό ίσιωμα στις κορυφές του Βερμίου) έχασαν τα λόγια τους· π.χ. ένας από τους στρατολογημένους παρακάλαγε να τον αφήσουμε να πάει να πάρει το κουστούμι του από το ράφτη, γιατί την άλλη μέρα αρραβωνιάζονταν. Ο Κοντοξής Χρήστος, αντισυνταγματάρχης αιχμάλωτος, μισοτρελάθηκε κι άρχισε να τρέχει σε μια πλαγιά. Οταν τον έπιασαν μαχητές μας, αυτός είπε: «Τι θέλετε; Δεν θα μ’ αφήσετε ούτε νερό να πιω; Να, σ’ αυτή τη βρύση θα πιω νερό και μετά θα μπω στη φάλαγγα». Εννοείται, καμιά βρύση δεν υπήρχε. Ο σ. Σοφιανός του είπε: «Κύριε αντισυνταγματάρχη, το νερό αυτής της βρύσης είναι βρώμικο. Παρακάτω θα σου δείξω βρύση με καλό νερό. Πάμε». Εκείνος ακολούθησε σαν αρνάκι, επαναλαμβάνοντας: «Ευχαριστώ, παιδί μου». Ποιος έχει δει να βαδίζει τεράστια φάλαγγα και να κοιμάται, βαδίζοντας μηχανικά οι άνθρωποι που την αποτελούν; Σ’ αυτό το άλμα είδα πάρα πολλούς που κοιμόνταν και βάδιζαν. Και ξυπνούσαν όταν έπεφταν. Και τους σηκώναμε με το ζόρι και γιατί θα πέθαιναν εκεί από την παγωνιά και γιατί θα διαλύονταν η φάλαγγα. Και πώς ν’ αντέξουν σ’ αυτή την υπεράνθρωπη προσπάθεια; Από τις 11 Γενάρη δεν είχαν κοιμηθεί αξιωματικοί κι απλοί μαχητές μας. Στη χαράδρα Γκαβράν Καμέν λίγο κοιμήθηκαν εξαιτίας του ολοήμερου αεροπορικού βομβαρδισμού και πυροβολισμού. Πολύ υπόφεραν οι νεοστρατολογημένοι. Η φάλαγγά μας ήταν δυσκίνητη. Καθένας μπορεί να φανταστεί φάλαγγα με περίπου 2.350 αντάρτες, 600 νεοστρατολογημένους, 300 αιχμαλώτους, με περίπου 600 μεταγωγικά, με 150 τραυματίες, που οι 25 ήσαν σε φορεία, βαριά τραυματισμένοι. Κάθε φορείο χρειάζονταν δώδεκα ανθρώπους να το σηκώνουν, τέσσερις σε κάθε βάρδια, για να ξεκουράζεται κάθε βάρδια, που άλλαζε κάθε μισή ώρα. Τους βαριά τραυματίες μας τους σήκωναν οι αιχμάλωτοι, με μικρή φρουρά ανταρτών σε κάθε φορείο.


31.1.49


Συνέχιση των εργασιών της 5ης ολομέλειας από τις 08.30 ως τις 17.30. Στις 20.15 φύγαμε για το σταθμό διοίκησης του ΓΑ στο Βίτσι. Από την 5η ολομέλεια σημειώνω δυο περιστατικά. Πρώτο: Ο Βαφειάδης μίλησε, αλλά η ομιλία του ήταν υποχώρηση και από την «πλατφόρμα» του. Το βασικό ήταν δικαιολογίες. Και κατέληξε ότι «έφαγα πια τα ψωμιά μου», δηλαδή σκόλασε σαν ηγετικό κομματικό στέλεχος. Είναι το πιο σωστό απ’ όλα που είπε. Δεύτερο: Ο σ. Ζαχαριάδης είπε στο κλείσιμο, στο θέμα που εισηγήθηκε, ότι έχουν δημιουργηθεί συνθήκες να υπερπηδήσουμε το αστικοδημοκρατικό στάδιο της επανάστασής μας. Στο διάλειμμα του είπα ότι τέτοιο ζήτημα δεν συζήτησε το Πολιτικό Γραφείο, ότι αυτό που είπε δεν είναι σωστό και πως δεν έκανε καλά που έβαλε τέτοιο ζήτημα στην ολομέλεια χωρίς να το συζητήσει το ΠΓ. Μου είπε απότομα ότι κανείς δεν μου απαγόρεψε να πω τη γνώμη μου στην ολομέλεια. Μα το ζήτημα δεν ήταν αν μου απαγόρεψε είτε δεν μου απαγόρεψε κανείς, αλλά πώς πρέπει να μπαίνουν τα ζητήματα στην ολομέλεια. Δεν έδωσα συνέχεια στο ζήτημα, γιατί είχαμε άλλες άμεσες δουλειές και όρεξη για καυγά δεν είχα.


31.8.49


Εγινε σήμερα συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του κόμματός μας. Πήραν μέρος: Νίκος Ζαχαριάδης, Βασίλης Μπαρτζιώτας, Μήτσος Παρτσαλίδης, Γιάννης Ιωαννίδης, Γιώργος Βοντίτσιος (Γούσιας) κι εγώ. Εισήγηση έκανε ο σ. Ζαχαριάδης. Αυτός χαραχτήρισε την ήττα προσωρινή, εξαιτίας της βαθιάς κι ολόπλευρης κρίσης (έτσι την χαραχτήρισε) του μοναρχοφασιστικού καθεστώτος. Για τις βασικές αιτίες της ήττας, ο Ζαχαριάδης είπε ότι αυτές ήσαν: η μη λύση του προβλήματος των εφεδρειών του Δημοκρατικού Στρατού από υπαιτιότητα κυρίως του Βαφειάδη, ο μη επαρκής εφοδιασμός των τμημάτων του Δημοκρατικού Στρατού στη νότια Ελλάδα με οπλισμό και πυρομαχικά, η αμερικανική ιμπεριαλιστική επέμβαση και κυρίως η τιτική προδοσία. Μετά από τον Ζαχαριάδη μίλησα. Τι είπα, σε συντομία;


«Αν παραδεχτούμε ότι η ήττα μας είναι προσωρινή, τότε αυτό σημαίνει πως γρήγορα θα έχουμε νέο ένοπλο αγώνα. Μια τέτοια άποψη θ’ αποπροσανατολίσει το κόμμα μας, μ’ επικίνδυνες συνέπειες. Εμείς ηττηθήκαμε, και η ήττα μας δημιούργησε νέα κατάσταση. Μπαίνουμε σε νέα περίοδο σκληρών αγώνων με πολιτικές μορφές πάλης. Η διάρκεια αυτής της περιόδου εξαρτάται από την ικανότητά μας να χαράξουμε σωστή γραμμή και ταχτική και από τα μέτρα που θα πάρουμε για να την εφαρμόσουμε στην πράξη. Θα έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε μεγάλες δυσκολίες κυρίως γιατί είναι τσακισμένες οργανωτικά οι Κομματικές Οργανώσεις μας σ’ όλη την Ελλάδα. Η ολομέτωπη μοναρχοφασιστική επίθεση κατά του ψωμιού και των ελευθεριών του λαού, η ουσιαστική αμερικανική ιμπεριαλιστική κατοχή δίνουν την αντικειμενική βάση γρήγορης υπερνίκησης των συνεπειών της ήττας μας, αν η γραμμή και η ταχτική μας στη νέα περίοδο θα είναι σωστή κι αν πάρουμε όλα τα μέτρα για να την εφαρμόσουμε γρήγορα στην πράξη. Η γραμμή μας πρέπει να είναι εθνικοαπελευθερωτική-δημοκρατική».


Για τις αιτίες της ήττας είπα τα παρακάτω: «Δεν συμφωνώ με τον εισηγητή. Ουσιαστικά, ο σ. Ζαχαριάδης φόρτωσε την ήττα μας σ’ εξωτερικούς παράγοντες. Αυτή η εχτίμηση όχι μόνο δεν βοηθάει, αλλά αντίθετα εμποδίζει το κόμμα μας ν’ αποκαλύψει τις βασικές αιτίες της ήττας. Αν δεν αποκαλύψουμε τις βασικές αιτίες της ήττας, τότε θα έχουμε μελλοντικά πάλι βαριές συνέπειες! Εχω τη γνώμη ότι η ήττα μας ήταν, βασικά, αποτέλεσμα βασικών λαθών της ηγεσίας του κόμματός μας. Και μερικά απ’ αυτά τα λάθη έγιναν πριν ν’ αρχίσει ο ένοπλος αγώνας. Τις βασικές αιτίες της ήττας θα τις βρούμε, αν σωστά, κομματικά μελετήσουμε το πώς προπαρασκευάσαμε και πώς διευθύναμε τον ένοπλο αγώνα. Οι βασικές αιτίες της ήττας είναι η εξαιρετικά ανεπαρκής πολιτική προπαρασκευή του ένοπλου αγώνα, η χωρίς σχέδιο οργάνωσή του, η έλλειψη σωστής διεύθυνσής του, ο λαθεμένος καθορισμός των καθηκόντων των Κομματικών Οργανώσεών μας στις πόλεις, οι αντιλαϊκές πράξεις με διαταγή του Γενικού Αρχηγείου, σειρά στρατιωτικές αποτυχίες μας».


Ο Ζαχαριάδης με διέκοψε οργισμένος. Σε συνέχεια μου ρίχτηκαν όλα τα μέλη του ΠΓ και υποστήριξαν τις απόψεις του Ζαχαριάδη. Με πρόταση του Ζαχαριάδη αποφασίστηκε να γίνει μια κατ’ αρχή ανάλυση των αιτιών της ήττας στα τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού που είχαν περάσει στην Αλβανία, πριν να γίνει ολομέλεια της ΚΕ. Φυσικά, η ανάλυση θα γίνονταν όπως έκθεσε τις αιτίες της ήττας ο Ζαχαριάδης, μια που τα μέλη του ΠΓ (εχτός από μένα) συμφωνούσαν.


(Εδώ τελειώνει το ημερολόγιό μου από τότε που βγήκα για τον ΔΣΕ).


Βλαντάς