Είναι πλέον σαφές ότι σταθερή στρατηγική του Στέιτ Ντιπάρτμεντ είναι να κρατεί την Ελλάδα σε «πολιτική ομηρεία» αναμοχλεύοντας συνεχώς το πρόβλημα της τρομοκρατίας και πολιτικοποιώντας την αδυναμία εξάρθρωσης της οργάνωσης «17 Νοέμβρη».
Οι πρόσφατες δηλώσεις του πρώην πρέσβη των ΗΠΑ κ. Τόμας Νάιλς στην εξαίρετη εκπομπή του Αλέξη Παπαχελά «Οι Φάκελοι» αλλά και οι δηλώσεις, και κυρίως η συμπεριφορά, του νέου πρέσβη κ. Μίλερ (Τόμας και αυτός) αποκαλύπτουν κάτι περισσότερο: στα άδυτα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ κυκλοφορεί ακόμη το φάντασμα του Πιουριφόι!
Η ιστορία της ενεργού και απροκάλυπτης ανάμειξης του Πιουριφόι, πρεσβευτή των ΗΠΑ την κρίσιμη περίοδο του 1950, είναι μακρά και ολίγον ανατριχιαστική. Οχι μόνο για τις συνεχείς παρεμβάσεις αλλά και για τη σατραπική συμπεριφορά του.
Για τους νεοτέρους θα μεταφέρω ένα μικρό απόσπασμα από το σημαντικό ιστορικό έργο του Σπύρου Λιναρδάτου Από τον Εμφύλιο στη Χούντα (εκδόσεις Παπαζήση). Μάιος 1951, γεγονότα με συνέχεια ως τη χούντα των συνταγματαρχών…
Ξεσπάει κίνημα 30-31 Μαΐου των αξιωματικών του ΙΔΕΑ το οποίο καταστέλλεται… Μία ημέρα προηγουμένως παραιτείται ο Αρχιστράτηγος Παπάγος… Στις 6 Αυγούστου ανακοινώνει την ίδρυση του Ελληνικού Συναγερμού (διάδοχοι η ΕΡΕ και η ΝΔ).
Ο Πιουριφόι βρίσκεται στην Αμερική. Γυρίζει εσπευσμένα, δεν του αρέσει η παραίτηση Παπάγου…
Ο Σπύρος Λιναρδάτος γράφει:
«Ο Πρεσβευτής φτάνει στην Αθήνα τα χαράματα της 2ας Ιουνίου. Το ίδιο πρωί επισκέπτεται τον Πρωθυπουργό (Σοφοκλή Βενιζέλο) στο Πολιτικό Γραφείο. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται την άλλη μέρα στις εφημερίδες παρουσιάζουν τον Πιουριφόι, χωρίς σακάκι, με κοντομάνικο πουκάμισο, καθισμένο σε μια πολυθρόνα απέναντι στον Πρωθυπουργό, να κουνάει επιτιμητικά το χέρι του προς τον Βενιζέλο που τον κοιτάζει με μάτια έκπληκτου και τρομαγμένου μαθητή».
«Φαίνεται ότι, τελικά, από τη συζήτηση με τον Πρωθυπουργό» συνεχίζει η αφήγηση του Σπ. Λιναρδάτου «ο αμερικανός πρεσβευτής πείστηκε ότι δεν έφταιγε η κυβέρνηση για την παραίτηση του Αρχιστράτηγου».
«… Ο Πρεσβευτής «πέφτει με τα μούτρα στη δουλειά». Το κυριότερο που τον ενδιαφέρει είναι να μη χάσουν οι Αμερικανοί τον έλεγχο του Ελληνικού Στρατού. Ο Παπάγος είναι μια εγγύηση. Μια άλλη είναι ο ΙΔΕΑ»…
Αλλά και ο νέος πρέσβης Τόμας Μίλερ έχει «πέσει με τα μούτρα στη δουλειά»… Μόνιμος επισκέπτης των υπουργικών γραφείων και ιδιαιτέρως των υπουργών Εθνικής Αμυνας και Οικονομίας για να διασφαλίσει για τη χώρα του ένα μεγάλο τεμάχιο της εξοπλιστικής πίτας. Καλά κάνει ο άνθρωπος. Της χώρας του τα συμφέροντα υποστηρίζει.
Αλλά είναι τουλάχιστον άκομψο και καθόλου διπλωματικό αν δεν αποτελεί έμμεσο πολιτικό εκβιασμό να επικεντρώνει τις δηλώσεις του μετά την έξοδό του από τα υπουργεία στη «17Ν»!
Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι οι δύο αμερικανοί διπλωμάτες, με μακρά παραμονή στην Ελλάδα, δεν έχουν κατανοήσει ότι το 2000 δεν είναι 1950… Οτι ο ελληνικός λαός με τις δικές του δυνάμεις επούλωσε τις πληγές της Κατοχής και του Εμφυλίου, απαγκιστρώθηκε από τις ξένες εξαρτήσεις και επεμβάσεις, αποκατέστησε την εθνική συμφιλίωση, απολαύει μιας υποδειγματικής δημοκρατίας και ως ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης βαδίζει προς ένα ασφαλές και καλύτερο μέλλον.
Παρά τη συσσωρευμένη πικρία για την ανάμειξη των ΗΠΑ στη δικτατορία των συνταγματαρχών, την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και τη μόνιμη ετεροβαρή πολιτική τους στα προβλήματα με την Τουρκία, η σημερινή Ελλάδα επιθυμεί τη συνεργασία με τις ΗΠΑ αλλά στη βάση της ισοτιμίας και του αλληλοσεβασμού.
Οταν ο πολυπλόκαμος αστυνομικός και αντιτρομοκρατικός μηχανισμός των ΗΠΑ αποδείχθηκε ανίκανος να αποτρέψει το μεγαλύτερο τυφλό τρομοκρατικό χτύπημα… Οταν οι διπλωματικές διωκτικές αρχές έχουν συλλάβει εκατοντάδες «υπόπτους» αλλά αποδείχθηκαν «άνθρακες» και συζητούν επάνοδο στον Μεσαίωνα, δηλαδή τον βασανισμό των «υπόπτων» για να δημιουργήσουν ενόχους…
Οταν μετά τους συνεχείς βομβαρδισμούς στο Αφγανιστάν οι ΗΠΑ ομολογούν ότι θεωρούν ανέφικτο στόχο τη σύλληψη του Οσάμα μπιν Λάντεν και εξουσιοδοτούν τη CIA να επαναφέρει την «παλιά τέχνη» των δολοφονιών…
Περιμέναμε ότι οι εν ενεργεία και οι συνταξιούχοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ θα ήταν προσεκτικότεροι στις αναφορές τους για την τρομοκρατία στην Ελλάδα, έστω και αν δικαιολογείται το ενδιαφέρον τους διότι μεταξύ των θυμάτων ήταν και συνάδελφοί τους.
Η πολιτικοποίηση των ευθυνών για τις άγονες προσπάθειες της Ελληνικής Αστυνομίας για την εξάρθρωση της οργάνωσης και η προκλητική προσπάθεια του κ. Νάιλς να διασυνδέσει και με πολιτικά πρόσωπα τη «17Ν» δυναμιτίζουν τις σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες και κυρίως ανάμεσα στους δύο λαούς.
