Οι συνάδελφοί μας στα καλά πανεπιστήμια των ΗΠΑ λέγεται ότι ζουν σε «πύργους από ελεφαντόδοντο», μέσα στους οποίους καλλιεργούν την επιστήμη τους και ασκούν το λειτούργημά τους. Εμείς οι κακόμοιροι στην Ελλάδα, σε όζον κοτέτσι, (περιχαρακωμένο από το σκουριασμένο κοτετσόσυρμα του εξευτελισμένου θεσμού του ασύλου) ζούμε και δουλεύουμε. Για το ότι φέρνουμε εξαιρετικά καλά αποτελέσματα αναλογικά με τις συνθήκες εργασίας πολλά μπράβο μας πρέπουν.
Λίγοι όμως καταλαβαίνουν την πραγματικότητα, ενώ αντίθετα λογιών λογιών άσχετοι (όπως οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι μας), εν πλήρη αγνοία των πραγματικών καταστάσεων, μας κακολογούν κατά τον χειρότερο τρόπο. Φυσικά, υπάρχει κάποια δικαιολογία (εκτός… της δυστυχίας του να είσαι Ελληνας) για την παραπάνω συμπεριφορά και αυτή είναι το προπέτασμα ακαδημαϊκής ξεφτίλας με το οποίο καλύπτουν τα πανεπιστήμια «οι αριστεροί» μας. Για τους μη έχοντες διαβάσει τα προηγούμενα δύο άρθρα, «αριστερός» στη διάλεκτο του κοτετσιού σημαίνει «αντιευρωπαϊστής, αντιπροοδευτικός, συντεχνιαστής, αριστερός πετεινός» (ή πετεινή!). Οι δεχόμενοι να εργαστούν υπό την επικυριαρχία των πετεινών είμαστε «οι κότες», ενώ οι κόπτοντες ρόδα μυρωμένα (υπό τη μορφή δεκαχίλιαρων) εκτός πανεπιστημίου συνάδελφοι είναι οι «πάπιες».
Οι πετεινοί ανήκουν σε δύο φυλές: «των διδασκόντων» και «των διδασκομένων». Με τη δεύτερη φυλή είναι λίγο δύσκολο να θυμώσει κανείς για τα καλά. Στο κάτω κάτω της γραφής παιδιά είναι, που σε λίγο θα βάλουν το κοστουμάκι (ή το ταγεράκι) και θα πάνε να δηλώσουν υποταγή σε ό,τι σκυλόβριζαν. Η πρώτη φυλή είναι αυτή που οδηγεί τα πανεπιστήμια σε συνεχή εξευτελισμό, σε σημείο να αισθάνεσαι βρώμικος κάθε φορά που εισέρχεσαι στον ναό της επιστήμης και της μάθησης. Χωρίς δε την ύπαρξη της πρώτης φυλής, η δεύτερη θα είχε κομμένο το ράμφος της και ο έλληνας φορολογούμενος (και η εγχώρια οικονομία) σημαντικά καλύτερη απόδοση από τις επενδύσεις της στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα απεκόμιζε.
Δυστυχώς όμως υπάρχουν και περιφέρονται καλοπληρωμένοι, λιγοεργαζόμενοι και προκαλούντες αλυσιδωτές αντιδράσεις ενάντια στη διεθνώς καθιερωμένη έννοια της πανεπιστημιακής λειτουργίας. Και το πρώτο πράγμα που έχουν καταφέρει είναι ο εξευτελισμός της λειτουργίας της Συγκλήτου. Ετσι, ενώ είναι γνωστό στους πάντες ότι η λειτουργία του κορυφαίου συλλογικού οργάνου του πανεπιστημίου είναι νόμιμη μόνο όταν λειτουργεί με νόμιμη σύνθεση, οι διδασκόμενοι πετεινοί μπουκάρουν στις συνεδριάσεις της Συγκλήτου, υπό τα χασκόγελα των διδασκόντων πετεινών και, υπό την απειλή ή και τη χρήση «βίας» επιβάλλουν (παράνομες) κατά τα γούστα τους αποφάσεις.
Και ιδού πώς περιγράφει την κατάσταση ο κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών καθ. Ι. Μικρογιαννάκης (27.2.99, «Επενδυτής»): «Σατραπεύουν στο πανεπιστήμιο, υβρίζουν, προπηλακίζουν, απειλούν, εξευτελίζουν, κάνουν «χουνέρια» σε οποιονδήποτε δεν τους πάει, ιδίως στις ίδιες τις πρυτανικές αρχές όταν δεν υπακούουν πλήρως εις αυτούς, έχουν αχρηστεύσει παντελώς το κορυφαίο πανεπιστημιακό όργανο, τη Σύγκλητο…». Και συνεχίζει εξηγώντας πώς δια της βίας εξασφαλίζεται η (παράνομη) εξέταση σε μη διδαχθέντα μαθήματα και καλεί τις πρυτανικές αρχές σε παραίτηση, κατηγορώντας τες και για οικειοποίηση των λειτουργιών της μη εν λειτουργία Συγκλήτου!
Φυσικά, οι πετεινοί πλην της Συγκλήτου, περιποιούνται όπου μπορούν και τον πρύτανη και στο Πολυτεχνείο. Πριν από αρκετά χρόνια είχε συμβεί το εξής ανατριχιαστικό: ένας πετεινός είχε τραβήξει την καρέκλα του κοντά στο γραφείο του πρύτανη και είχε απλώσει τα πόδια του (αμερικανιστί) επάνω σε αυτό. Ο πρύτανης έβλεπε τις σόλες του, ενώ ο σύντροφός του κάρφωνε με βελάκια μια προσωπογραφία παλαιού καθηγητή πίσω από την πλάτη του πρύτανη. Η συζήτηση συνεχιζόταν και (συνεπώς) ο πρύτανης είχε γίνει του χεριού τους. Το σύστημα θα πρέπει να είναι διαδεδομένο, γιατί όταν πέρυσι ο νυν πρύτανης του ΑΠΘ (λαμπρή εξαίρεση) έφερε το θέμα των συνεχών διαλύσεων της Συγκλήτου στη σύνοδο των πρυτάνεων, η ομήγυρις απέφυγε τη συζήτηση!!! Και έρχομαι τώρα να διερωτηθώ: οι κκ. πρυτάνεις μιας ευρωπαϊκής χώρας πώς κοιτούν στα μάτια τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας όταν τους καλεί επίσημα; Πραγματικά δεν ντρέπονται να λειτουργούν παράνομα μη πανεπιστήμια, σε στυλ παντελώς πρωτόγνωρο σε Ανατολή και Δύση; Τι τους κρατάει και δεν παραιτούνται; Ο φόβος; Ο εθισμός στην ανοχή της παρανομίας; Γιατί, τιμή είναι να είσαι πρύτανης τέτοιων «οίκων»; Φυσικά δεν μπορεί να είναι!
Θα πρέπει τέλος να αναφερθώ και σε ένα ακόμη γεγονός. Πριν από αρκετά χρόνια ένας καθηγητής του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Πολυτεχνείου τόλμησε σε περίοδο καταλήψεων να παραλάβει θέματα από μη καταληψίες φοιτητές. Οσονούπω οι πετεινοί εισέβαλαν στο γραφείο του και τον κατέβασαν κακήν κακώς από τις σκάλες κλωτσώντας και φτύνοντάς τον. Το ίδιο συνεχίστηκε και στην αυλή του ιδρύματος ώσπου τον πέταξαν στην οδό Στουρνάρη! Ημουν αυτόπτης μάρτυρας του γεγονότος και ακόμη ντρέπομαι και για τον εαυτό μου που δεν έκανα τίποτε και περισσότερο για τον τότε πρύτανη που εποίησε (φυσικά) τη νήσσα.
Το κοτέτσι όζει και να δούμε ποιος θα καθαρίσει τις κουτσουλιές που μας περιλούουν!
Ο κ. Θεόδωρος Λουκάκης είναι καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου.
