Οταν προ μηνός άρχισα να γράφω για τον «Φαύλο (πανεπιστημιακό) κύκλο», υποσχέθηκα να γράψω για… τη συντεχνία μου εκ των έσω! Προέκυψε όμως καθ’ οδόν η πολύκροτη υπόθεση της μη μετάκλησης στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας του (έμμισθου) τακτικού μέλους της Ακαδημίας Αθηνών και καθηγητή του αμερικανικού Πανεπιστημίου του Τέξας, διάσημου επιστήμονα Δ. Νανόπουλου, και χάλασε η ροή. Ας όψεται ο φίλος και συνάδελφος Αλέξης Μπακόπουλος, που στις 21.6.98 με κατηγόρησε (στο «Βήμα») ότι «μάχομαι» εκλεκτούς επιστήμονες και καθηγητές του Πολυτεχνείου με «ελλιπή ενημέρωση». Εδωσε δε στη δημοσιότητα κατάλογο δέκα (10) τέτοιων «παθόντων», από εμένα και τον «εκάστοτε πρύτανη»!
Τι να κάνω κι εγώ, αναγκάσθηκα να περιλάβω στη στήλη μου στις 28.6.98 απόσπασμα από άρθρο μου στο περιοδικό του Πολυτεχνείου «Πυρφόρος», από τον Δεκέμβριο του 1992, από το οποίο προέκυπτε αβίαστα ότι «παθούσα» ήταν η ακαδημαϊκή τάξη και όχι οι εκλεκτοί εκ του εξωτερικού επιστήμονες και γουαναμπήδες καθηγητές του Πολυτεχνείου, τουλάχιστον στις περιπτώσεις Ι. Δαφαλιά, Χ. Φλυτζάνη, Δ. Νανόπουλου και Β. Γιδά. Δέκα μείον τέσσερις ίσον έξι, και γι’ αυτούς (τους κατά τα άλλα εξαιρετικούς επιστήμονες) θα γράψω σήμερα (εν πάση συντομία).
Φ. Νανόπουλος (Μαθηματικά). Εκλέχθηκε, ανέλαβε καθήκοντα και δίδαξε στο Πολυτεχνείο ένα χρόνο. Μετά, αποσπάσθηκε μέσω του υπουργείου Παιδείας στην (τότε) ΕΟΚ, με επταπλάσιο μισθό απ’ ό,τι παίρναμε εμείς στο Ιδρυμα. Οταν έληξε η απόσπαση, δεν γύρισε στην Ελλάδα. Εμεινε στις Βρυξέλλες, και είναι ακόμη εκεί. Αργησε όμως πολύ να παραιτηθεί, και να αδειάσει η θέση για κάποιον νέο επιστήμονα που θα δούλευε με τον μικρό μισθό μας και θα ενδιαφερόταν για τους φοιτητές μας.
Ι. Καρατζάς (Μαθηματικά). Εκλέχθηκε, δεν δέχθηκε να αναλάβει καθήκοντα, και παραιτήθηκε.
Β. Δουγαλής (Μαθηματικά). Εκλέχθηκε, ανέλαβε, δίδαξε επιτυχέστατα επί σειρά ετών και μετά μεταπήδησε στο Τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η διαφορά εδώ είναι ότι εκείνο το Τμήμα έχει φοιτητές, ενώ το δικό μας Γενικό Τμήμα δεν έχει!!! Είναι Τμήμα βοηθητικό! Παρ’ όλον ότι το Ιδρυμα έχει ζητήσει να θεσμοθετηθεί η απονομή πτυχίου και από το Τμήμα – μαμούθ (που λέει και ο Αλέξης) των 130 μελών ΔΕΠ, το υπουργείο Παιδείας δεν συναινεί, και εκατό Ελληνόπουλα τον χρόνο τρέχουν στην Εσπερία.
Ν. Παπαγεωργίου (Μαθηματικά). Υπηρετεί λίαν ευδόκιμα στο Ιδρυμα, και το ίδιο συμβαίνει με τον Θ. Ρασσιά (Μαθηματικά).
Κ. Νικολαΐδης (Φυσική). Υπηρετεί στο Ιδρυμα από το 1987 και αμείβεται κανονικά, εκτός από τον ένα χρόνο που ήταν σε παύση με απόφαση του Ανώτατου Πειθαρχικού Συμβουλίου (πιθανώς, λόγω ελλιπούς ενημερώσεως των ανώτατων δικαστικών που το απαρτίζουν). Εχει ακόμη τιμωρηθεί για αυθαίρετη ελάττωση ωρών μαθήματος και για συστηματικές απουσίες. Δεν έχει ποτέ εκτελέσει ερευνητικό έργο ή επιβλέψει διπλωματική εργασία ή διδακτορικό στο Πολυτεχνείο, απ’ ό,τι γνωρίζω. Κατοικοεδρεύει στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών, παρ’ όλον ότι από χρόνια δεν έχει έγκυρη σχέση εργασίας με αυτό, με συνέπεια να τον έχει πάει τώρα το ΕΙΕ στα δικαστήρια για εργασιακούς λόγους. Παλαιότερα δε για κάποιο διάστημα, εισέπραττε παράτυπα δύο μισθούς, ώσπου επενέβη το Ελεγκτικό Συνέδριο. Για το τρέχον εξάμηνο, ουδέν μάθημα διδάσκει, απ’ ό,τι μου είπαν, παρά τα περίπου 7.500.000 δρχ., που θα εισπράξει, με την άδεια όμως του ιδρύματος!
Αφησα τελευταίο τον καθηγητή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, Davis, κ. Ι. Δαφαλιά. Αυτός μισθοδοτείται κανονικά από το Πολυτεχνείο, εδώ και 22 εξάμηνα, από τα οποία έχει διδάξει μάθημα μόνο στα έξι και μισό (6,5)!!! Παρεπιδημεί όμως συχνά στη μαγευτική Καλιφόρνια, δαπάναις του έλληνα (μπατίρη) φορολογούμενου, μαζεύοντας εκ του γεγονότος σε ένδεκα χρόνια μόνο δύο ψιλοτιμωρίες. Τώρα, έχει γράψει ο πρύτανης γράμμα και γραφή στους εκεί υπεύθυνους για να πληροφορηθεί για τις αμερικανικές εργασιακές σχέσεις του έλληνα τακτικού δημόσιου λειτουργού κ. Ι. Δαφαλιά. Αν δοθεί απάντηση στο γράμμα (δεν απαντάς συνήθως σε επιστολές από την Μπανανία), πολλά ενδιαφέροντα θα συμβούν. Το «αν» αναφέρεται στο γεγονός ότι σε προηγούμενο τέτοιο γράμμα από τον τότε πρύτανη ουδέποτε εδόθη απάντηση (μου είπε ο ίδιος). Και όχι μόνο αυτό, χάθηκαν και τα εδώ αντίγραφα από τα αρχεία του Ιδρύματος.
Οπότε, έξι μείον έξι ίσον μηδέν, και τι φταίει, φίλε Αλέξη, το Πολυτεχνείο για την τέτοια συμπεριφορά των εκλεκτών συναδέλφων;
Οσον αφορά τώρα τον πρώην πρύτανη του Πολυτεχνείου Ν. Μαρκάτο, που είχε την παρρησία (εδώ έχουμε καταντήσει) να παραπέμψει τους παρανομούντες στην… πανεπιστημιακή δικαιοσύνη, το τι (εχθρικό) έχει ακούσει, δύσκολα περιγράφεται. Ο κ. Κ. Νικολαΐδης μάλιστα τον αναφέρει επισήμως ως «διώκτη» του, σε μια από τις πολλές υποθέσεις που έχει με τη δικαιοσύνη! Ακόμη σκληρότερα τιμωρήθηκε (ακαδημαϊκά) ο τότε αρμόδιος αντιπρύτανης Γ. Τσαμασφύρος. Με πλήρη συμπαιγνία της συντεχνίας.
Οπότε, πλέον του ποινικού, αστικού και στρατιωτικού δικαίου, έχει ενσκήψει στην παρακμάζουσα χώρα μας (εκτός του βουλευτικού) και το καθηγητικό δίκαιο. Κατ’ αυτό, αν δεν έχεις φονεύσει τη μητέρα σου, ουδείς σε διώκει, ό,τι και αν κάνεις! Και αν κανείς τολμήσει να σε διώξει, η συντεχνία διώκει αμείλικτα αυτόν, και να πάνε να κουρεύονται οι ενοχλητικοί έλληνες φοιτητές.
Ο κ. Θ. Λουκάκης είναι καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου.
