Φρέσκος φοιτητής στο Πανεπιστήμιο, στην πρώτη κιόλας προπόνηση της ομάδας ράγκμπι, ο προπονητής μας μάζεψε και διατύπωσε το δόγμα που όλοι οι προπονητές ράγκμπι λένε σε όλους τους πιτσιρικάδες.
– Το ποδόσφαιρο είναι ένα σπορ για κυρίους που παίζεται από αλήτες. Το ράγκμπι είναι ένα σπορ για αλήτες που παίζεται από κυρίους!
Για να είμαι ειλικρινής, και αρκετά χρόνια αργότερα, δεν μπορώ να ξεχωρίσω με βεβαιότητα αν τα σπασμένα δόντια και τα χτυπημένα πλευρά που αποκόμισα τα χρωστάω σε κυρίους ή σε αλήτες.
Αλλά μικρή σημασία έχει. Οπως έλεγε και ο μεγάλος Pierre Berbizier, «αν δεν μπορείς να φας μια μπουνιά στη μούρη, καλύτερα να παίξεις πινγκ πονγκ».
Υποψιάζομαι ότι το ίδιο ισχύει και στην πολιτική.
Εως τώρα ο Πρωθυπουργός υποδυόταν το «αγνό και θυμωμένο ελληνόπουλο» απέναντι σε έναν ευπρεπή αντίπαλο που θεωρούσε περίπου παράβαση πολιτικού πολιτισμού να του απαντήσει στον ίδιο τόνο.
Παρ’ όλο που (για να λέμε την αλήθεια) ο Πρωθυπουργός ξέρει και από «γάτες Ιμαλαΐων» και από διυλιστήρια και από κανάλια και από τράπεζες και από μπίζνες και από βοσκοτόπια.
Λογικό. Πρωθυπουργός είναι. Ευλόγως συναντά επιχειρηματίες, ακόμη και αμφιλεγόμενους. Κατά δήλωσή του, δεν τους κάνει χατίρια.
Απορώ, όμως. Αν δεν κάνει χατίρια, γιατί ένας επιχειρηματίας, και δη αμφιλεγόμενος, να συναντά τον Πρωθυπουργό; Ηταν συμμαθητές στους Αμπελοκήπους ή ανταλλάσσουν απόψεις για τον διαλεκτικό υλισμό;
Σε επίρρωση των ισχυρισμών του, ο Πρωθυπουργός θύμισε πως δεν χαρίστηκαν τα δάνεια του Ψυχάρη και του Μπόμπολα.
Ομολογώ ότι πρώτη φορά ακούω πως αρμόδιος για τη διαχείριση ιδιωτικών δανείων είναι ένας πρωθυπουργός, ο οποίος μάλιστα καμαρώνει για την αρμοδιότητά του. Εως τώρα γνωρίζαμε ότι η δανειοδότηση είναι μια υπόθεση αυστηρά μεταξύ επιχειρήσεων και τραπεζών.
Οι τράπεζες δανείζουν, ρυθμίζουν, χαρίζουν ή καταγγέλλουν. Οχι οι πρωθυπουργοί.
Βεβαίως όλα αυτά τα έχουμε ξανακούσει μέχρι ναυτίας.
Τα θαλασσοδάνεια, η Siemens, η Novartis, η Μαρέβα, το «πόθεν έσχες» και οι οφσόρ, έχουν παιχτεί πιο συχνά και από τον «Αγαπητικό της βοσκοπούλας».
Η διαφορά είναι ότι την Πέμπτη ο Μητσοτάκης σήκωσε το γάντι που του πετάει συνεχώς ο Πρωθυπουργός.
Το σήκωσε με ονόματα. Και τρεις συγκεκριμένες αναφορές.
1. «Είστε προσωπικά πίσω από το χυδαίο παρακράτος το οποίο στοχεύει με απαράδεκτα και ψευδή δημοσιεύματα εμένα, τα στελέχη μας, αλλά και τις οικογένειές μας».
2. «Εσείς τα συντονίζετε όλα και είστε προσωπικά υπεύθυνος για τις αθλιότητες του κάθε Βαξεβάνη και του κάθε Μαντζουράνη».
Δεν άφησε να πέσει κάτω ούτε η δήθεν συνάντησή του με τη Μέρκελ από την οποία ζητούσε «μη χαριστείτε στον Τσίπρα για τις συντάξεις» –όπως τουλάχιστον είχαν πληροφορηθεί από «καλά πληροφορημένες πηγές στο Βερολίνο» και σε ταυτόχρονη έγκυρη μετάδοση η «Εφημερίδα των Συντακτών» και ο… Καρτερός!
3. «Κύριε Παππά, για εσάς θα τα πούμε αργότερα!». Υπομονή.
Με άλλα λόγια, ο Μητσοτάκης είπε πιο καθαρά από ποτέ ότι μέσα και γύρω από το Μέγαρο Μαξίμου δρα ένα επιχειρηματικό και δημοσιογραφικό παρακράτος καθοδηγούμενο απευθείας από τον Πρωθυπουργό.
Το εντυπωσιακό είναι ότι ο Πρωθυπουργός δεν αντέδρασε.
Και δεν αντέδρασε όχι επειδή δεν υπάρχει αντίλογος –ελπίζω να υπάρχει… Αλλά επειδή έως τώρα ο ίδιος και η κυβέρνησή του έχουν ταυτιστεί με το παρακράτος αυτό. Εχουν αδίστακτα υιοθετήσει όλες (μα όλες!..) τις αθλιότητες που διακινεί.
Ερώτημα. Ηταν απλώς μια προειδοποιητική βολή ή σε αυτό το μοτίβο θα κινηθεί ο προεκλογικός αγώνας;
Το σίγουρο είναι ότι η αντιπολίτευση αποφάσισε να απαντήσει λέξη προς λέξη. Οι ερωτήσεις λοιπόν εξαρτώνται από την κυβέρνηση.
Λαμβάνοντας υπόψη πως οι εκλογές ανατέλλουν, τα περιθώρια εξαντλούνται και ο Τσίπρας βρίσκεται στη χειρότερη θέση που έχει βρεθεί ποτέ.
Ποιο πρόβλημα;
Η Ευρώπη κοντεύει να διαλυθεί για το Μεταναστευτικό ή το Προσφυγικό ή όπως θέλετε πείτε το.
Λαοί παρεκτρέπονται. Κυβερνήσεις πέφτουν. Εκλογές εκτροχιάζονται. Ολη η ήπειρος κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα.
Και η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ Σία Αναγνωστοπούλου δηλώνει ανέμελα στην «Humanite» ότι «το πρόβλημα δεν είναι οι πρόσφυγες αλλά η πολιτική της Ευρώπης» (30/6)!!!
Με άλλα λόγια, και χωρίς να υπάρχει κανένα πρόβλημα με τους πρόσφυγες, η Ευρώπη άρχισε να τσακώνεται μεταξύ της άνευ λόγου και αιτίας για ένα πρόβλημα που δεν υπάρχει.
Πολύ φοβούμαι δυστυχώς ότι περισσότερο και από τους πρόσφυγες πρόβλημα είναι να μην καταλαβαίνεις το πρόβλημα ούτε όταν το βλέπεις μπροστά σου!
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
