Το έργο της κατασκευής του διασυνδετήριου αγωγού της Κρήτης με το ηπειρωτικό σύστημα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επιλέξιμο και να ενταχθεί στο «πακέτο Γιουνκέρ». Τη νέα πρόταση έκανε πριν από λίγο ο αντιπρόεδρος του ΣΕΒ (Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών) κ. Αναστάσιος Καλλιτσάντσης, μιλώντας σε εκδήλωση, παρουσία του αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και επιτρόπου για την Απασχόληση, την Ανάπτυξη, τις Επενδύσεις και την Ανταγωνιστικότητα κ. Γίρκι Κατάινεν.
Στην εκδήλωση, ο ΣΕΒ θα παρουσιάσει ενδεικτικά προγράμματα, τα οποία βάσει χαρακτηριστικών και επιπέδου ωρίμασης θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν επιλέξιμα και να ενταχθούν στο «πακέτο Γιουνκέρ», το οποίο υπολογίζεται στα 315 δισ. ευρώ για την περίοδο 2015-2017, με 240 δισ. ευρώ να προορίζονται για μακροπρόθεσμου χαρακτήρα επενδύσεις και 75 δισ. ευρώ να διοχετεύονται σε μικρομεσαίες και μεσαίες επιχειρήσεις.
Ο κ. Καλλιτσάντσης, στην παρουσίασή του για τη «Διασύνδεση της Κρήτης με το Ηπειρωτικό Δίκτυο Ηλεκτρισμού» προτείνει, σε αυτή τη φάση, την προώθηση του εναλλακτικού σχεδίου που προβλέπει τη διασύνδεση της Κρήτης με την Αττική, με δύο υποβρύχια καλώδια μήκους 380 χλμ. και συνολικής ικανότητας 1.000 MW, καθώς και τέσσερις σταθμούς μετατροπής.
Η διασύνδεση της Κρήτης αποτελεί μέρος του σχεδίου ανάπτυξης του ηλεκτρικού συστήματος της χώρας κατά την τελευταία 20ετία, αλλά η υλοποίησή του αναβάλλεται συνεχώς με διάφορες αφορμές.
Την κατασκευή του μπορεί να υλοποιήσει ένα κοινοπρακτικό σχήμα, με συμμετοχή του ΑΔΜΗΕ (Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας), το οποίο θα μπορεί να κυμαίνεται από 35% έως 49% και αντίστοιχα με συμμετοχή ιδιωτών επενδυτών της τάξεως του 51% έως 65%.
Το εκτιμώμενο κόστος της επένδυσης είναι περίπου 850 εκατ. ευρώ και, όπως πρότεινε ο αντιπρόεδρος του ΣΕΒ, η κατασκευή του έργου μπορεί να προχωρήσει με χρηματοδότηση κατά 20-25% από ίδια κεφάλαια, κατά 15-20% με δάνειο από το επενδυτικό «πακέτο Γιουνκέρ» και κατά 55-60% μέσω δανεισμού από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) ή μέσω project bonds (ομόλογα έργου).
Υπολογίζεται, σύμφωνα και με τις εκτιμήσεις του ΑΔΜΗΕ, ότι για την ολοκλήρωση και λειτουργία του πρώτου καλωδίου απαιτούνται τριάμισι χρόνια και επιπλέον 18 μήνες για την ολοκλήρωση και του δεύτερου καλωδίου.
Όπως υποστήριξε ο κ. Καλλιτσάντσης πρόκειται για ένα έργο κατ’ εξοχήν αναπτυξιακό που μπορεί κάλλιστα να χρηματοδοτηθεί από το Ευρωπαϊκό Ταμείο για Στρατηγικές Επενδύσεις (EFSI), αφού είναι μακροπρόθεσμη επένδυση, αφορά δίκτυα ενέργειας και υπό το προτεινόμενο σχήμα προβλέπεται κοινοπραξία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Το έργο είναι πλέον τεχνικά υλοποιήσιμο λόγω της προόδου της τεχνολογίας στις διασυνδέσεις, όπως είχαν δείξει μελέτες του ΑΔΜΗΕ και παραπλήσιο της διασύνδεσης της Ιταλίας με τη Σαρδηνία (μήκους 420 χλμ., ισχύος 1.000 MW και κόστους 730 εκατ. ευρώ).
«Η ηλεκτρική διασύνδεση της Κρήτης με το ηπειρωτικό σύστημα είναι ένα έργο κατ’ εξοχήν αναπτυξιακό που μπορεί κάλλιστα να χρηματοδοτηθεί από το Ευρωπαϊκό Ταμείο για Στρατηγικές Επενδύσεις (EFSI), και ταυτόχρονα εμπίπτει στην κύρια προτεραιότητα της νέας Επιτροπής, αυτήν της Ενεργειακής Ένωσης της Ευρώπης. Είναι έργο προϋπολογισμού της τάξεως των 850 εκατ. ευρώ, το οποίο μπορεί να αποσβεστεί σε λιγότερο από πέντε χρόνια», δήλωσε ο κ. Καλλιτσάντσης.
Και πρόσθεσε: «Επιπλέον, εγγυάται την ασφάλεια εφοδιασμού της Κρήτης, τη βελτιστοποίηση των όρων λειτουργίας του ηπειρωτικού συστήματος και τη δυνατότητα αξιοποίησης του δυναμικού της Κρήτης σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Το σημαντικότερο όμως από όλα είναι ότι, μειώνοντας το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας κατά 7-8%, συμβάλλει ουσιωδώς στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, αφού μειώνει το κόστος ενέργειας για τη βιομηχανία και τον τουρισμό».
Σήμερα, η ηλεκτροδότηση της Κρήτης γίνεται μέσω τριών πετρελαϊκών μονάδων, οι οποίες διαθέτουν χαμηλό βαθμό απόδοσης και χρησιμοποιούν ως καύσιμο μαζούτ και ντίζελ. Οι έλληνες καταναλωτές επιβαρύνονται με επιπλέον 400 εκατ. ευρώ τον χρόνο μέσω των Υπηρεσιών Κοινής Ωφελείας (τέλος ΥΚΩ στα τιμολόγια της ΔΕΗ), μόνο για την ηλεκτροδότηση της Κρήτης.
Ο ΣΕΒ, σε αυτή τη διαδικασία θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καταλύτης. Όμως, όπως υπογράμμισε ο αντιπρόεδρος του Συνδέσμου απαιτείται κατ’ αρχήν πολιτική απόφαση για το χαρακτηρισμό του έργου ως άμεσης προτεραιότητας, χρειάζεται η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα -που εύκολα θα μπορούσε να κινητοποιηθεί- καθώς και συμφωνία του ΑΔΜΗΕ, η συμμετοχή του οποίου στο έργο θα μπορούσε να φθάνει μέχρι το 49%.
