Σε αδιέξοδο οδηγείται η παγκόσμια οικονομία εφόσον συνεχίσει το δρόμο της λιτότητας, της απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων και της προώθησης της επισφαλούς εργασίας, προειδοποιεί στην τελευταία του έκθεση ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO). Ο οργανισμός του ΟΗΕ για την εργασία σημειώνει ότι σε παγκόσμια κλίμακα το έλλειμμα απασχόλησης αποκτά ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις αγγίζοντας τις 50 εκατ. θέσεις εργασίας.
Στην ίδια έκθεση γίνεται αναφορά στα 80 εκατ. νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας τα τελευταία δύο χρόνια οι οποίοι αδυνατούν να βρουν απασχόληση λόγω των περικοπών των δημοσίων δαπανών στις περισσότερες οικονομίες του ανεπτυγμένου κόσμου. Σε αυτά τα μεγέθη προστίθεται και το 40% των ανέργων οι οποίοι αναζητούν εργασία για περισσότερο από ένα χρόνο καθώς και οι επισφαλώς εργαζόμενοι οι οποίοι αυξάνονται ραγδαία στα δύο τρίτα των 184 χωρών μελών του οργανισμού. Συνολικά εκτιμάται ότι ο «στρατός» των ανέργων υπερβαίνει ήδη τα 200 εκατ. ανθρώπους με προοπτική να αγγίξει τα 210 εκατ. το 2016.Οι συντάκτες της έκθεσης δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας για το άμεσο μέλλον καθώς παρατηρούν ότι οι περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες «έχουν πιαστεί στην παγίδα της λιτότητας». «Η κατάσταση της αγοράς εργασίας σε παγκόσμια κλίμακα είναι εξαιρετικά ανησυχητική και δεν δημιουργεί προοπτικές βελτίωσης στο ορατό μέλλον» τονίζει ο διεθνής οργανισμός.
Παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις ηγετών και οικονομικών παραγόντων για την ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας «η διεθνής στρατηγική στρέφεται στη μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων με κάθε κόστος»που κάθε άλλο παρά βελτιώνει τις συνθήκες απασχόλησης.
«Η λιτότητα μεταφράζεται σε μια αναιμική οικονομική ανάπτυξη, σε επιδείνωση των οικονομικών στοιχείων των τραπεζών που οδηγεί με τη σειρά της σε μείωση των πιστώσεων και των επιχειρηματικών επενδύσεων και τελικά προκαλεί νέες απώλειες θέσεων εργασίας» αναφέρει η έκθεση.
Ως αντίδοτο ο Οργανισμός προτείνει «μια αλλαγή προσέγγισης» η οποία περνά καταρχάς από την αύξηση των μισθών σε ποσοστό αντίστοιχο με το ρυθμό αύξησης της παραγωγικότητας αλλά και από την «συγκρατημένη αύξηση» των κατώτερων αμοιβών. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στα παραδείγματα Βραζιλίας, Ουρουγουάης και Ινδονησίας οι οποίες κατάφεραν να αυξήσουν το ποσοστό απασχόλησης μειώνοντας ταυτόχρονα την αδήλωτη (μαύρη) εργασία. Ως λογικό επακόλουθο της αναμενόμενης επιδείνωσης των συνθηκών απασχόλησης αναμένεται άνοδος της κοινωνικής δυσφορίας των εντάσεων σε παγκόσμια κλίμακα.
