Η ονομαστική αύξηση μισθών ανήλθε βέβαια στο 3,4%, όμως το μεγαλύτερο μέρος της απορροφήθηκε από την άνοδο του τιμάριθμου καθώς ο πληθωρισμός «έτρεξε» σύμφωνα με την Destatis, με ρυθμό 2,3%.
Τα ποσοστά αυτά ακολούθησαν το ελάχιστα υψηλότερο (1,5%) επίπεδο πραγματικής αύξησης μισθών κατά το 2010. Επιπλέον, όπως σημειώνει η γερμανική υπηρεσία, ακόμα και αυτά τα στατιστικά είναι εν μέρει παραπλανητικά καθώς στην εξέλιξη των μισθών συνυπολογίζονται και τα διάφορα πριμ που δίνονται (π.χ. παραγωγικότητας) εκτός των βασικών μισθών.
Χωρίς τον συνυπολογισμό των επιπλέον αμοιβών οι ονομαστικές αυξήσεις των μισθών την τελευταία διετία ισοδυναμούν με μείωση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος για τους εργαζομένους.
Στην πραγματικότητα η εξέλιξη των μισθών στη Γερμανία αποτελεί τη μία από τις δύο όψεις του «γερμανικού οικονομικού θαύματος» της τελευταίας δεκαετίας. Διότι η μισθολογική στασιμότητα των προηγούμενων ετών και η οριακά άνω του πληθωρισμού αύξηση της τελευταίας διετίας συνοδεύτηκε από την εκτίναξη της βιομηχανικής παραγωγής και την ισχυρή ανάπτυξη στο σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας.
Είναι ενδεικτικό ότι η «ατμομηχανή» της γερμανικής οικονομίας, η βιομηχανική παραγωγή, κατέγραψε άνοδο 20,5% την περίοδο 2010-2011 (11,5% και 9% αντιστοίχως) σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της γερμανικής Deutsche Bank. Αλλά και ο συνολικός ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ την ίδια διετία ανήλθε αθροιστικά στο 6,5%.
Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η Γερμανία κατάφερε πράγματι να γίνει ανταγωνιστική ακολουθώντας τον δρόμο του «μισθολογικού ντάμπινγκ» σε σύγκριση με τους μισθούς των υπολοίπων χωρών της ευρωζώνης. Το κόστος εργασίας παρέμεινε σε πολύ χαμηλά επίπεδα μετά το 2005, ενώ η παραγωγικότητα διογκώθηκε επιτρέποντας στις γερμανικές επιχειρήσεις να αυξήσουν κατακόρυφα τις εξαγωγές και τα κέρδη τους.
Από την αυξημένη κερδοφορία οι εργαζόμενοι επωφελήθηκαν ελάχιστα. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα να παραμείνει μικρή η αγοραστική δύναμη του γερμανού καταναλωτή καθώς οι κυβερνήσεις «πόνταραν» περισσότερο στον εξαγωγικό χαρακτήρα της οικονομίας παρά στην τόνωση της εγχώριας ζήτησης.
Το μεγαλύτερο συνδικάτο εργαζομένων στη χώρα, η ένωση των μεταλλουργών IG Metall, διαπιστώνει ότι το τελευταίο τρίμηνο του 2011 οι πραγματικοί μισθοί παρουσίασαν και στατιστικά στασιμότητα για πρώτη φορά μετά το 2009. Το ίδιο συνδικάτο διεκδικεί αυξήσεις 6,5% που θα ισοδυναμούν με πραγματική αύξηση του εισοδήματος κατά 4,5% καθώς προβλέπει ότι ο πληθωρισμός θα ανέλθει στο 2% τη φετινή χρονιά.
