Το γερμανικό περιοδικό«Der Spiegel» περιγράφει τον αγώνα του «αλύγιστου» προέδρου της γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας Γενς Βάιντμαν κατά της τύπωσης νέου χρήματος
Κορυφαίοι γερμανοί οικονομολόγοι και εκπρόσωποι τραπεζών προειδοποίησαν για το ενδεχόμενο να θυσιαστεί η ανεξαρτησία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για την ευρω-διάσωση. «Από τη χρήση των νομισματικών αποθεμάτων μέχρι την τύπωση χρήματος για τη χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους η απόσταση είναι πολύ μικρή», προειδοποίησε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανικών Τραπεζών Αντρέας Σμιτζ.
Η απαγόρευση της χρηματοδότησης κρατών αποτελεί ανώτερο αγαθό, το οποίο δεν πρέπει να διακυβευθεί. Η κριτική στρέφεται κατά της αγοράς κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ, αλλά και των σχεδίων για τη χρήση ακόμα και των εθνικών νομισματικών αποθεμάτων για τη διάσωση της Ευρωζώνης.
Ο επικεφαλής οικονομολόγος της Allianz Μίχαελ Χάιζε συνιστά να σταματήσει «επειγόντως η τακτική της απεριόριστης επαναγοράς κρατικών ομολόγων». Όταν μία χώρα δεν εξυγιαίνει τον προϋπολογισμό της, δήλωσε, πρέπει να αφήνει κανείς τις αγορές να μιλήσουν.
Ο Γιέργκ Κρέμερ, επικεφαλής οικονομολόγος της Commerzbank δήλωσε επίσης ότι μέσω της απεριόριστης επαναγοράς ομολόγων θα αναδιανέμεται μονίμως η περιουσία της βόρειας στη νότια Ευρώπη «χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση και χωρίς να επιλύονται έτσι τα προβλήματα του χρέους». Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι οικονομολόγοι συντάσσονται στη γραμμή της Bundesbank, η οποία αρνείται τη διεύρυνση της επαναγοράς ομολόγων.
Κατά τα άλλα, με μια νομική γνωμοδότηση η Bundesbank αντιστέκεται στη δέσμευση των νομισματικών αποθεμάτων της από το ΔΝΤ. Το ΔΝΤ θέλει να χρησιμοποιήσει νομισματικά αποθέματα όπως τα λεγόμενα SDR (special drawing rights) ως εγγυήσεις για τα δάνειά του σε ευρωπαϊκές χώρες που διέρχονται κρίση. Αυτό όμως δεν συνάδει με τις νομικές βάσεις της ΕΕ, όπως απεφάνθησαν οι νομικοί της Bundesbank. Γιατί σε περίπτωση ζημίας θα μπορούσαν να εξαργυρωθούν οι εγγυήσεις της Bundesbank με ευρώ, πράγμα που θα σήμαινε το πέρασμα στη χρηματοδότηση κρατών από τις κεντρικές τράπεζες, η οποία αντιβαίνει σε τρεις ταυτόχρονα παραγράφους της ευρωπαϊκής συνθήκης. Επιπλέον, προκαλεί αμφιβολίες η παρακαμπτήριος μέσω του ΔΝΤ, επειδή κατ’ αυτόν τον τρόπο συγκαλύπτεται το ότι σε τελική ανάλυση την ευθύνη φέρουν οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι.
