Τη διάσπαση της ευρωζώνης και τη δημιουργία μίας νέας νομισματικής ένωσης που θα αποτελείται από τη Γερμανία, την Αυστρία, την Ολλανδία και τη Φινλανδία, προτείνει ο πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γερμανικών Βιομηχανιών (BDI) Χανς-Ολαφ Χένκελ για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του ευρώ, με άρθρο του που δημοσιεύεται την Τρίτη στην εφημερίδα Financial Times.
Στο άρθρο, με τίτλο: «Η λύση ενός σκεπτικιστή – ένα αποσχισμένο νόμισμα», ο κ. Χένκελ, ο οποίος είναι μεταξύ των 50 γερμανών επιχειρηματιών που προσέφυγαν στο Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας κατά του πακέτου διάσωσης της Ελλάδας, σημειώνει ότι οι τέσσερις βoρειοευρωπαϊκές χώρες θα έχουν το δικό τους νόμισμα, αφήνοντας τις άλλες χώρες στο ευρώ.
Αν αυτή η διάσπαση σχεδιασθεί και εκτελεσθεί προσεκτικά, σημειώνει, το ευρώ θα υποτιμηθεί σε σχέση με το νέο νόμισμα και έτσι θα ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των χωρών που θα παραμείνουν σε αυτό και θα ενισχυθεί η ανάπτυξή τους.
Αντίθετα, οι εξαγωγές των χωρών του Βορρά θα επηρεασθούν αρνητικά, αλλά θα έχουν το πλεονέκτημα του χαμηλότερου πληθωρισμού.
Ο κ. Χένκελ τονίζει ότι δεν υπάρχει εύκολη λύση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της Ευρωζώνης, αλλά θεωρεί ανεύθυνο τον ισχυρισμό ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση από τη διατήρηση της με κάθε κόστος.
Σημειώνει ότι το τελικό αποτέλεσμα του σχεδίου «Α» -«της υπεράσπισης του ευρώ με κάθε κόστος»- θα είναι επιβλαβές για όλους, ενώ το σχέδιο «Β» που πρότεινε ο μεγαλοεπενδυτής Τζορτζ Σόρος για ελεγχόμενη χρεοκοπία και έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ συνεπάγεται πολύ μεγάλους κινδύνους.
Πρώτα στην Αθήνα, μετά στη Λισαβόνα, τη Μαδρίτη και ίσως τη Ρώμη, ο κόσμος θα τρέξει στις τράπεζες, μόλις ακουσθεί η λέξη, ενώ το «κούρεμα» του χρέους δεν θα βελτίωνε την ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας.
Σύντομα, οι Ελληνες θα πρέπει «να πάνε και πάλι στον «κουρέα»» τονίζει. «Σε κάθε περίπτωση», συνεχίζει, «τώρα μιλάμε και για την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία και, φοβάμαι, σύντομα και για τη Γαλλία».
Ο κ. Χένκελ προτείνει έτσι το σχέδιο «C» για τη δημιουργία νέου νομίσματος των τεσσάρων χωρών. Για την εφαρμογή του, αναφέρει, πρέπει να αντιμετωπισθούν τέσσερα διαφορετικά θέματα.
Πρώτον, πρέπει να διασωθούν οι τράπεζες, όχι τα κράτη. Η σταθεροποίηση των τραπεζών σε εθνικό επίπεδο πρέπει να αντικαταστήσει τις ευρωπαϊκές ομπρέλες προστασίας και αυτό θα απαιτήσει κρατικοποίηση των τραπεζών σε πολλές περιπτώσεις.
Δεύτερον, η Γερμανία και οι εταίροι της στη νέα νομισματική ένωση θα πρέπει να παραιτηθούν από σημαντικό τμήμα των εγγυήσεων τους για τη χρηματοδότηση της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και άλλων χωρών, κάτι που θα είναι ένα αποδεκτό τίμημα για «το εισιτήριο εξόδου» τους από το ευρώ.
Τρίτον, θα πρέπει να υπάρξει μία νέα ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα που θα βασίζεται στη γερμανική κεντρική τράπεζα (Bundesbank) και θα προεδρεύεται κατά προτίμηση από μη Γερμανό, ενώ το νέο νόμισμα δεν πρέπει να ονομασθεί γερμανικό μάρκο.
Τέταρτον, η διαδικασία ένταξης στη νέα νομισματική ένωση θα είναι παρεμφερής με αυτή που ισχύει για το ευρώ.
Το σχέδιο δεν θα είναι εύκολο, τονίζει ο κ. Χένκελ, αλλά θεωρεί ότι αυτό που έχει σημασία είναι να σωθεί η Ευρώπη, όχι το ευρώ. Αυτό, προσθέτει, απαιτεί πεποίθηση και κυρίως θάρρος από την καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ.
Παραδόξως, συνεχίζει, βοήθεια για το σχέδιο αυτό θα μπορούσε να έρθει από τον Νότο της Ευρώπης, όπου οι ψηφοφόροι έχουν κουραστεί από τα μαθήματα της κ. Μέρκελ για το τι πρέπει να κάνουν.
Τόσο για τον Βορρά όσο και για τον Νότο, καταλήγει, «ένα τέλος με δυσκολίες είναι καλύτερο από δυσκολίες χωρίς τέλος».
