Τις μεγαλύτερες απώλειες των τελευταίων εβδομάδων σημείωσε σήμερα Παρασκευή η τιμή του πετρελαίου στις διεθνείς αγορές, καθώς η εφημερίδα al-Hayat ανέφερε ότι η Σαουδική Αραβία θα αυξήσει μονομερώς (δηλαδή χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του OPEC) την παραγωγή της την επόμενη εβδομάδα.
Στην αποκλιμάκωση των πετρελαϊκών τιμών συμβάλλει επίσης το νέο κύμα ανησυχίας για την πορεία ανάκαμψης της παγκόσμιας οικονομίας, που ενισχύθηκε από ανησυχητικές ειδήσεις που ανακοινώθηκαν σήμερα στην Κίνα, στην Ινδία και στη Βρετανία.
Στην Κίνα συγκεκριμένα ανακοινώθηκε κάθετη κάμψη του ρυθμού ανάπτυξης των εξαγωγών το Μάιο. Στην Ινδία ανακοινώθηκε κάμψη της ορμής του βιομηχανικού τομέα τον Απρίλιο. Στη Βρετανία ανακοινώθηκε απόλυτη πτώση της βιομηχανικής παραγωγής.
Οι τιμές του πετρελαίου έπεσαν πάνω από 3% συγκριτικά με τις χθεσινοβραδινές τιμές κλεισίματος. Στη Νέα Υόρκη η τιμή του αργού υποχώρησε μέχρι τα 98,79 δολάρια το βαρέλι από τα 101,93 δολάρια που είχε κλείσει χθες η αγορά. Το απόγευμα η τιμή ανέκαμψε στα 99,30 δολάρια το βαρέλι, περιορίζοντας τις απώλειές της στα 2,63 δολάρια.
Στο Λονδίνο η τιμή του Βrent έπεσε προς στιγμήν στα 117,63 δολάρια το βαρέλι προτού ανακάμψει μερικώς στα 118,38 δολάρια το βαρέλι, 1,19 δολάρια χαμηλότερα από την τιμή κλεισίματος της Πέμπτης. Πρόκειται για τις τιμές προθεσμιακών συμβολαίων που λήγουν τον Ιούλιο.
«Η πετρελαϊκή αγορά επηρεάζεται πτωτικά από τις οικονομικές συγκυρίες, αλλά και από την πτώση των τιμών των μετοχών και επίσης από την πτώση του ευρώ», δήλωσε ο Πίτερ Μπιούτελ, νεοδιορισθείς πρόεδρος της ενεργειακής αμερικανικής εταιρείας Cameron Hanover. «Οι ανησυχία για τις διεθνείς οικονομικές συγκυρίες πιέζουν τις τιμές των μετοχών ουσιαστικά από την αρχή της εβδομάδας και μοιραία επηρεάστηκαν και οι τιμές του πετρελαίου», πρόσθεσε ο αμερικανός μάνατζερ.
Βασική αιτία της αποκλιμάκωσης των πετρελαϊκών τιμών δεν είναι, όμως, τόσο οι συγκυρίες όσο η διαπιστωθείσα προχθές βαθιά διαφωνία των κρατών-μελών του OPEC για την πετρελαϊκή παραγωγή και εν γένει για την πολιτική του Οργανισμού. Από μία άποψη το πρόβλημα ήταν αναμενόμενο από την στιγμή που την προεδρία του OPEC ανέλαβε το Ιράν, το κατεξοχήν «γεράκι» δηλαδή του καρτέλ.
Η υπουργική συνεδρίαση της περασμένης Τετάρτης κατέληξε σε ένα πρωτοφανές φιάσκο επειδή ο ιρανός πρόεδρος σκεπτόμενος πολιτικά επέμενε να μην αποφασιστεί καμία αύξηση στην παραγωγή πετρελαίου από τα κράτη-μέλη του καρτέλ. Η Σαουδική Αραβία επέμενε σε αύξηση της παραγωγής για να πέσουν οι τιμές και να διευκολυνθούν οι ενεργειακώς εξαρτώμενες χώρες και δη οι ΗΠΑ, καθώς διαπιστώνεται ότι η αμερικανική οικονομία χάνει την αναπτυξιακή ορμή της και ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ πέφτει κάθετα.
Οι Σαουδάραβες θα επιθυμούσαν επίσης για πολιτικούς λόγους την αύξηση της παραγωγής και την αποκλιμάκωση των τιμών. Θα την επιθυμούσαν όμως και για εισπρακτικούς λόγους και για οικονομικούς. Για να επωφεληθούν δηλαδή από την αύξηση της παραγωγής σε μια χρονική συγκυρία που χαρακτηρίζεται από την παραμονή των πετρελαϊκών σε πολύ υψηλά επίπεδα, που δεν δικαιολογούνται από τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης αλλά από τη δράση της διεθνούς κερδοσκοπίας (hedge funds, τράπεζες, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά ταμεία) στις πετρελαϊκές αγορές, που προσφέρονται για κάτι τέτοιο αφού είναι αγορές παραγώγων.
Επιπλέον, οι Σαουδάραβες και άλλοι μετριοπαθείς παραγωγοί ανησυχούν όταν οι τιμές εκτινάσσονται σε τόσο υψηλά επίπεδα σαν τα σημερινά – η μέση τιμή του αργού το τελευταίο εξάμηνο είναι 108,87 δολάρια το βαρέλι και η μέση τιμή του Brent είναι 97,94 δολάρια το βαρέλι – για λόγους στρατηγικών οικονομικών συμφερόντων. Πρώτον επειδή το ακριβό πετρέλαιο απειλεί την παγκόσμια οικονομία άρα και τη μελλοντική κερδοφορία του Οργανισμού και δεύτερον επειδή ενθαρρύνει την έρευνα, ανάπτυξη και χρήση εναλλακτικών πηγών ενέργειας, προοπτική που μακροπρόθεσμα επίσης αντιβαίνει στα συμφέροντα του καρτέλ.
Ο αντιαμερικανισμός και η εν γένει αντιπαλότητα του θεοκρατικού Ιράν θα εμποδίζει από θέσεως… προεδρίας, πλέον, τον OPEC να ασκεί μια πολιτική συμβατή με τα μακροπρόθεσμα οικονομικά και βραχυπρόθεσμα εισπρακτικά συμφέροντα των κρατών-μελών του. Η αποστασιοποίηση της Σαουδικής Αραβίας, αν τελικώς επιβεβαιωθεί και βεβαίως αν το δρόμο του Ριάντ ακολουθήσουν και άλλα μετριοπαθή μέλη του Οργανισμού, θα λειτουργήσει ασφαλώς διχαστικά – αν όχι διαλυτικά – στο καρτέλ.
