Στις 29.7.1996 η Κίνα πραγματοποίησε στο Lop Nor την 45η πυρηνική δοκιμή ισχύος 4 φορές πιο πάνω από αυτή της Χιροσίμα. Οι πυρηνικές αυτές δοκιμές αποτελούν το επισφράγισμα των ερευνών για νέα πυρηνικά όπλα.
Από το 1964 η Κίνα πραγματοποίησε 45 δοκιμές, επιφανειακές και υπόγειες, δοκιμάζοντας το πυρηνικό της οπλοστάσιο που αυτή τη στιγμή υπερέχει ακόμη και του αντίστοιχου βρετανικού και υπολείπεται του γαλλικού, του ρωσικού και του αμερικανικού. Διαθέτει 450 πυρηνικά όπλα πέντε διαφορετικών κατηγοριών, 350 στρατηγικά που έχουν τη δυνατότητα να εκτοξευτούν από την ξηρά, τη θάλασσα και τον αέρα, και 150 τακτικά του πεζικού. Συνολικά, η εκρηκτική ισχύς της φθάνει τους 251 μεγατόνους, δηλαδή 17.000 βόμβες του τύπου Χιροσίμα.
Ταυτόχρονα, η Κίνα εξεδήλωσε την επιθυμία της να επαναδιαπραγματευτεί μερικά άρθρα της συμφωνίας για ολική κατάργηση των πυρηνικών δοκιμών που πρόκειται να υπογραφεί τον ερχόμενο Σεπτέμβριο στη Γενεύη. Για την υπογραφή αυτής της συμφωνίας τα σοβαρότερα εμπόδια προβάλλονται από την Κίνα και από τις Ινδίες. Το Πεκίνο δεν συμφωνεί στους επισταμένους ελέγχους για την τήρηση της συμφωνίας και εκφράζει την άποψη πως για κάτι τέτοιο πρέπει να συμφωνούν τα δύο τρίτα και όχι το ένα δεύτερο των μελών της αρμόδιας επιτροπής, όπως προβλέπει το σημερινό σχέδιο της συμφωνίας. Οι Ινδίες, από την άλλη πλευρά, δεν υπογράφουν αν δεν υπάρχει στη συμφωνία και η καταληκτική ημερομηνία καταστροφής όλων των πυρηνικών όπλων των μεγάλων δυνάμεων. Οι μεγάλες πυρηνικές δυνάμεις απαιτούν να συνυπογράψουν και οι μικρότερες χώρες, όπως οι Ινδίες, το Πακιστάν και το Ισραήλ που βρίσκονται στο πυρηνικό κατώφλι (το Ισραήλ το έχει ήδη υπερβεί). Ετσι, τελικά διαγράφεται μια απαισιοδοξία για το αν θα πραγματοποιηθεί αυτή η συμφωνία που εδώ και 40 χρόνια συζητιέται. Η Κίνα θέλει να φθάσει το πυρηνικό οπλοστάσιο της Ρωσίας, οι Ινδίες θέλουν να γίνουν οι πρώτες από τις μικρότερες πυρηνικές χώρες, το Πακιστάν θέλει να συναγωνιστεί και να ξεπεράσει, αν είναι δυνατόν, τις Ινδίες και το Ισραήλ θα ισχυροποιήσει την παρουσία του στον χώρο της Μέσης Ανατολής με τις 200 πυρηνικές κεφαλές που ήδη διαθέτει.
Με λίγα λόγια, το κάθε κράτος επιδιώκει μια συμφωνία για την κατάργηση των πυρηνικών δοκιμών κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του. Με πρώτες και καλύτερες τις μεγάλες δυνάμεις, ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία, Βρετανία, που, αφού ολοκλήρωσαν το ερευνητικό πυρηνικό τους πρόγραμμα και όλες τις προγραμματισμένες πυρηνικές δοκιμές, τώρα που δεν τις χρειάζονται πια τις κατάργησαν και ζητούν να τις καταργήσουν και τα άλλα πυρηνικά κράτη.
Η Κίνα επίσης δοκίμασε στις 29.7.1996 και τον πρώτο διηπειρωτικό της πύραυλο δίνοντάς του το όνομα «Dong Feng». Αυτός ο πύραυλος μπορεί να κτυπά στόχους από απόσταση 5.000 χιλιομέτρων, δηλαδή την Ευρώπη, την πρώην Σοβιετική Ενωση και τις ΗΠΑ. Επιπλέον, διαθέτει 12 υποβρύχια από τα οποία μπορούν να εκτοξεύονται τέτοιου βεληνεκούς πυρηνικοί πύραυλοι.
Ετσι λοιπόν, μετά τις πρόσφατες πυρηνικές δοκιμές που με τόσο πείσμα πραγματοποίησε η γαλλική κυβέρνηση για την εξασφάλιση και την ετοιμότητα του πυρηνικού της οπλοστασίου, η Κίνα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη διάλυση της πρώην πυρηνικής υπερδύναμης (της ΣΕ) και να επικρατήσει της Ρωσίας.
Οι κινεζικές πυρηνικές δοκιμές έχουν και αυτές μολύνει επικίνδυνα το περιβάλλον με ραδιενέργεια και μάλιστα με πλουτώνιο-239 ραδιενέργειας 3.300 κιουρί, που ισοδυναμεί με το βάρος καθαρού πλουτωνίου 45 κιλών. Θα πρέπει εδώ να επισημανθεί ότι η εισπνοή ενός εκατομμυριοστού του γραμμαρίου πλουτωνίου μπορεί να προκαλέσει τον θάνατο από καρκίνο του πνεύμονα. Το ποσό του πλουτωνίου που υπάρχει υπόγεια ως σήμερα στο Lop Nor εκτιμάται από την IPPNW (Διεθνείς Γιατροί για την Πρόληψη Πυρηνικού Πολέμου) σε 25 κιλά. Επιπλέον, εκατομμύρια κιουρί ραδιενεργού καισίου και στροντίου έχουν διαχυθεί στην ατμόσφαιρα από τις επιφανειακές δοκιμές της Κίνας. Το καίσιο συγκεντρώνεται κυρίως στους μυς και μετά από δύο περίπου χρόνια αποβάλλεται από τον οργανισμό, ενώ το στρόντιο συγκεντρώνεται στα κόκαλα και παραμένει ακτινοβολώντας τον οργανισμό για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Η ισχυρότερη πυρηνική δοκιμή της Κίνας 4.000 κιλοτόνων πραγματοποιήθηκε στις 17.11.1977, ενώ δοκίμασε και βόμβα υδρογόνου 3.300 κιλοτόνων στις 17.6.1967.
Η 51η επέτειος της διπλής πυρηνικής καταστροφής, αλλά ταυτόχρονα και πυρηνικής δοκιμής στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, πρέπει σήμερα να συνειδητοποιήσει όλες τις πυρηνικές χώρες, μεγάλες και μικρές, και να τις πείσει πως ο πλέον ασταθής εξοπλισμός είναι ο πυρηνικός και ότι οι καταστροφές που μπορεί να προκαλέσει μια χρήση του δεν περιορίζονται ούτε τοπικά ούτε και χρονικά. Επίσης, υπάρχει πιθανότητα να ενεργοποιηθεί από λάθος. Επιπλέον, οι πυρηνικές, στρατιωτικές, αλλά και οι πολιτικές δραστηριότητες συσσωρεύουν και προσθέτουν επιπλέον ποσότητες στον ήδη μεγάλο όγκο των πυρηνικών αποβλήτων. Και βέβαια, μια ποσοτική καταστροφή και μια μείωση του υπάρχοντος παγκοσμίου οπλοστασίου που συχνά ανακοινώνεται, δεν προσφέρει τίποτα. Αντίθετα, η συνολική κατάργηση κάθε ερευνητικού προγράμματος και κάθε πυρηνικής δοκιμής για νέα πυρηνικά όπλα είναι η μοναδική λύση για την κατάργηση της πυρηνικής απειλής που μόνοι μας δημιουργήσαμε.
Οποια πυρηνική δύναμη κόπτεται για μείωση των πυρηνικών εξοπλισμών χωρίς ταυτόχρονα να καταργεί τις δοκιμές, εξαπατά τις άλλες χώρες και ολόκληρη την κοινωνία.
Ο κ. Θαν. Κ. Γεράνιος είναι επίκουρος καθηγητής του τομέα Πυρηνικής και Σωματιδιακής Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
