Αστέρι γεννιέσαι ή γίνεσαι; Στην περίπτωση της Οντρεϊ Χέπμπορν ίσχυσε μάλλον το πρώτο. Μια ματιά στην ασπρόμαυρη φωτογραφία που συμπυκνώνει όλα τα μετέπειτα αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά της και χρονολογείται στα 1938, όταν ήταν μόλις εννέα ετών, έρχεται να αποδείξει του λόγου του αληθές…
Τεκμήριο σπάνιο, η εν λόγω φωτογραφία «καλωσορίζει» τον επισκέπτη στην έκθεση «Πορτρέτα ενός ειδώλου» που φιλοξενείται στη National Portrait Gallery του Λονδίνου ως τις 18 Οκτωβρίου και είναι αφιερωμένη στη λαμπερή ηθοποιό η οποία πέρα από την πορεία της στον κινηματογράφο και στο θέατρο αποτέλεσε σύμβολο κομψότητας και σφράγισε με το στυλ της όχι μόνο την εποχή της αλλά και τις μεταγενέστερες…
Στην έκθεση παρουσιάζονται φωτογραφίες, εξώφυλλα περιοδικών και άλλα τεκμήρια –κάποια από αυτά σπάνια –από την προσωπική συλλογή των δύο γιων της Χέπμπορν, του μεγαλύτερου Σον Χέπμπορν-Φέρερ και του νεότερου Λούκα Ντότι, σε συνεργασία με το Κληροδότημα που φέρει το όνομα της ηθοποιού.
Η έκθεση δίνει την ευκαιρία στον επισκέπτη να «περιηγηθεί» στη ζωή και στην καριέρα της Χέπμπορν (1929-1993) έτσι όπως αποτυπώθηκε από τον φακό διάσημων φωτογράφων όπως οι Richard Avedon, Cecil Beaton, Terry O’ Neil, Norman Parkinson και Irving Penn.
H παιδική της ηλικία –στο Βέλγιο, στην Αγγλία και αργότερα στην Ολλανδία –αλλά και τα πρώτα βήματα της καριέρας της παρουσιάζονται στην έκθεση μέσα από μια σειρά σπάνια τεκμήρια: ανάμεσά τους, ένα ζευγάρι «ταλαιπωρημένα» δερμάτινα παπούτσια μπαλέτου από την εποχή που η Χέπμπορν αναζητούσε την τύχη της ως χορεύτρια σε επιθεωρήσεις οι οποίες ανέβαιναν σε μέρη που γειτνίαζαν με τη National Portrait Gallery. Ηταν εκείνη ακριβώς την εποχή –στα 1949 –που την απαθανάτισε ο φακός του Anthony Beauchamp για να κοσμήσει, αργότερα, τις σελίδες της βρετανικής «Vogue». Η Χέπμπορν ήταν τόσο χαμηλών τόνων ώστε όταν ο Beauchamp τής πρότεινε για πρώτη φορά να τη φωτογραφίσει εκείνη αρνήθηκε εξηγώντας του ότι δεν ήταν σε θέση να τον πληρώσει…
Καθώς περιδιαβάζει κανείς στην έκθεση, το ερώτημα προβάλλει ανάγλυφο. Κατά πόσο η ίδια είχε τον έλεγχο της εικόνας της; «Είμαι και θα είμαι για πάντα σε μειονεκτική θέση σε σχέση με το δώρο που μου προσφέρει η Οντρεϊ Χέπμπορν μπροστά από τον φακό μου» συνήθιζε να λέει ο Richard Avedon. «Μπορώ μόνο να την αποτυπώσω. Δεν μπορώ να την ερμηνεύσω…Το απόλυτο πορτρέτο είναι μόνο στα χέρια της».
Η έκθεση εστιάζει στην καριέρα της στον κινηματογράφο αλλά και στο ανθρωπιστικό έργο της: τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής της ταξίδεψε σε 20 χώρες με τη UNICEF. Ανάμεσα στις φωτογραφίες που παρουσιάζονται είναι και κάποιες από αυτές που συνέβαλαν στην αλλαγή του «κώδικα» της φωτογραφίας μόδας. Ωστόσο το στοίχημα για τον θεατή είναι να συνεχίσει να αναζητεί αυτό που η κάμερα δεν κατάφερε να αποκαλύψει…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
