Ηταν βραχύσωμος και φορούσε πρόσθετες σόλες για να δείχνει ψηλός. Είχε κορακίσια μαλλιά, λαμπερά μάτια, κάτασπρα δόντια και ένα λεπτό μουστάκι. Οι κινήσεις του γεμάτες από την χάρη των Γάλλων και το κομψό ντύσιμό του (ημίψηλο καπέλο, μπαστούνι και φράκο με ριγέ παντελόνι), ολοκλήρωναν την εικόνα του λιμοκοντόρου με τη μελαγχολική αξιοπρέπεια. Ηταν ο τέλειος Γάλλος Δανδής. Και πάνω σε αυτόν ο Τσάρλι Τσάπλιν στήριξε τον Σαρλό του.
Το όνομά του, Μαξ Λίντερ. Γάλλος. Το 1914 η αμοιβή του έφτανε το ένα εκατομμύριο φράγκα ετησίως, αστρονομικό ποσό για τα δεδομένα εκείνης της εποχής στην Ευρώπη. Για μια περίοδο, ο Λίντερ που γεννήθηκε το 1883 στο Σαν Λουμπόν της Ζιρόντ και πέθανε το 1925 στο Παρίσι, ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος καλλιτέχνης της εποχής του. Λέγεται ότι στο διάστημα 1905- 1925 ο Λίντερ εμφανίστηκε σε περισσότερες από 400 ταινίες, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι μικρού μήκους. Από όλες αυτές τις ταινίες, 212 ταυτοποιήθηκαν ενώ πολύ λιγότερες ,σήμερα, έχουν σωθεί και αποκατασταθεί.
Από την Πέμπτη 30 Μαΐου, 110 λεπτά από την μαγεία του Μαξ Λίντερ δίνουν μια εξαιρετική ευκαιρία γνωριμίας του κινηματογραφόφιλου κοινού με το ξεχασμένο έργο ενός δημιουργού ο οποίος πολύ πριν από τον Τσάρλι Τσάπλιν, τον Μπάστερ Κίτον και τον Χάρολντ Λόιντ, ήταν πολύ απλά, ο βασιλιάς της κωμωδίας. Ηταν επίσης ο πρώτος ηθοποιός του οποίου το όνομα αναγράφηκε στους τίτλους ως και ως σκηνοθέτη. Η επιλογή από τα καλύτερα μικρού μήκους σκέρτσα του συμπυκνώθηκαν στην ταινία «Μαξ Λίντερ 100 χρόνια μετά» θα αρχίσουν και πάλι να προβάλλονται σε κάποιες αίθουσε Βοξ και Ταινιοθήκη της Ελλάδας.
Στις ταινίες του ο Μαξ Λίντερ περιφρόνησε τα εφέ και χρησιμοποίησε ελάχιστα την καταδίωξη και την τουρτομαχία. Ηταν «παιδί» του μπουλβάρ και εκείνος που πρώτος πέρασε στη μεγάλη οθόνη μια καινούρια αντίληψη στον χώρο της κωμωδίας. Το μεγάλο ατού του ήταν η ψυχολογική παρατήρηση των καταστάσεων με άκρως επιτυχημένο σκιτσάρισμα.
Ο Λίντερ γεννήθηκε ως Γκαμπριέλ Μαξιμιλιάν Λεβιέλ και παρά την ασφυκτική πίεση των γονιών του εγκατέλειψε το σχολείο σε ηλικία 17 ετών για να γίνει ηθοποιός του θεάτρου και του βαριετέ. Αφού φοίτησε στο Ωδείο του Μπορντό, ξεκίνησε την καλλιτεχνική σταδιοδρομία του ερμηνεύοντας δευτερεύοντες ρόλους στο θέατρο και το 1904 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Ένα χρόνο αργότερα εμφανίστηκε στον κινηματογράφο σε ταινίες μικρού μήκους του Σαρλ Πατέ και το 1908 αφιερώθηκε αποκλειστικά στην κινηματογραφική κωμωδία.
Μεταξύ 1911 και 1914 ο Λίντερ είχε αγγίξει το απόγειο της δημοτικότητάς του, όμως όταν το 1916 αποφάσισε να μεταναστεύσει στην Αμερική δεν κατόρθωσε να επιβληθεί ως ηθοποιός, μολονότι εκεί σκηνοθέτησε και ερμήνευσε την πιο αξιόλογη ταινία του, με τίτλο «Επτά χρόνια γρουσουζιά» (1921). Το 1925 ο Μαξ Λίντερ βρέθηκε νεκρός σε ξενοδοχείο του Παρισιού· σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, αυτοκτόνησε μαζί με τη γυναίκα του.
Την ημέρα του θανάτου του η United Artists του Τσάρλι Τσάπλιν, για πρώτη φορά στην ιστορία της, έκλεισε ως ένδειξη της βαθιάς εκτίμησης απέναντι στο πρόσωπό του.
