Οι ταινίες της εβδομάδας: Τρομοκράτες για… κλάματα

Ενα συμπαθητικό μπλοκμπάστερ με μπόλικο ειρωνικό χιούμορ και δυο ταινίες απευθυνόμενες σε κοινό που ενδιαφέρεται για προβληματισμό συνθέτουν την κινηματογραφική τριπλέτα της εβδομάδας

Βαθμολογία

Οπως έχει αποδείξει με τις δυο προηγούμενες ταινίες «Iron Man» αλλά και τους «Εκδικητές», ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ υπήρξε μια πολύ cool επιλογή για τον ρόλο του δισεκατομμυριούχου κατασκευαστή όπλων Τόνι Σταρκ ο οποίος συγχρόνως κρατά στα χέρια του τη… σωτηρία του κόσμου. Ωστόσο, στην τρίτη ταινία της κινηματογραφικής «σειράς» μέσω της οποίας ζωντάνεψαν οι περιπέτειες του σούπερ ήρωα της Marvel Comics, εκείνος που κλέβει την παράσταση δεν είναι ο Iron Man αλλά ο… Μανδαρίνος.

Δηλαδή ένας αγνώριστος Μπεν Κίνγκσκλεϊ σε ρόλο τρομοκράτη που θυμίζει πάρα πολύ τον… Οσάμα μπιν Λάντεν. Είναι όμως όντως ένας «τρελός» τρομοκράτης όπως θέλει να παρουσιάζεται και που απειλεί να καταστρέψει τον κόσμο, ή μήπως δεν είναι παρά ένας κλόουν που υποδύεται τον τρομοκράτη και που το μόνο που πραγματικά τον ενδιαφέρει είναι να βλέπει τη Manchester United στην τηλεόραση και να ζητωκραυγάζει;

Ως ψυχαγωγική περιπέτεια η ταινία ακολουθεί κατά γράμμα τη συνταγή των ασταμάτητων οπτικοακουστικών εφέ και του εκκωφαντικού θορύβου που συναντάμε στο είδος της. Είναι υπερβολική και γεμάτη απίστευτες καταστάσεις όπως η σκηνή με τον βομβαρδισμό του σπιτιού του Τόνι Σταρκ στο Μάλιμπου Μπιτς, από το οποίο η Ρεμπέκα Χολ βγαίνει με μια γρατσουνιά στο μέτωπο και η Γκουίνεθ Πάλτροου παντελώς άθικτη…

Αν όμως τελικά ευχαριστιέσαι λίγο παραπάνω αυτή την ταινία, αν θες μια κάποια ιδιαιτερότητα σε ένα ήδη γνωστό σχήμα, ε αυτό είναι ο έξυπνος χειρισμός της σάτιρας πάνω στην υστερία που έχει προκαλέσει ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας. Το ποιο είναι και ποιο όχι το αληθινό πρόσωπο του τρομοκράτη είναι ένα μεγάλο ερώτημα και η ταινία, με τον τρόπο της το θέτει.

Βαθμολογία: 3

(προβάλλεται σε 2d και 3D)

Αίθουσες: CINE CAPITOL, ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ, ODEON STARCITY, STER ESCAPE ILION, όλα τα VILLAGE, ΑΘΗΝΑΙΟΝ, ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ κ.α. Στη Θεσσαλονίκη ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ, STER, VILLAGE

——————————————-

Πυροβολισμοί και φωνές ηχούν στον δρόμο. Μια κοπέλα βαριαναστενάζει. Τράβελινγκ σε μια κουρτίνα με πουλιά. Η κοπέλα σκουπίζει τον κατάκοιτο άνδρα που βρίσκεται στο πάτωμα. «Με ακούς;» τον ρωτά. Τίποτα. Ολη τη μέρα προσεύχεται αλλά τίποτα. Και το παιδάκι της φωνάζει. Στον δρόμο πόλεμος. Παντού πτώματα και φρίκη. Στο πρόσωπο της κοπέλας αποτυπωμένη η παράνοια του πολέμου. Βρίσκει φάρμακα για να κρατήσει τον άνδρα στη ζωή. Πρέπει να πάει να βρει χρήματα. Θυμώνει όταν του το λέει. «Μα τι θέλω και σου ζητώ την άδεια;».

Από τα πρώτα κιόλας λεπτά της «Πέτρας της υπομονής» (που φυσικά βρίσκεται στο ακριβώς απέναντι άκρο του «Iron Man») αντιλαμβάνεσαι ότι βλέπεις κάτι ξεχωριστό, πρωτότυπο, πρωτόγνωρο, ένα δράμα δωματίου με δυο μόνον πρόσωπα, εκ των οποίων το ένα δεν μιλά καθόλου. Η ταινία είναι ένας μονόλογος-θρήνος και τα δυο πρόσωπα που πρωταγωνιστούν είναι τα ίδια που συναντάμε στο μπεστ σέλερ του αφγανού συγγραφέα και σκηνοθέτη Ατίκ Ραχιμί, το οποίο πέρασε στον κινηματογράφο με σκηνοθέτη τον ίδιο και με τη συνδρομή του Ζαν Κλοντ Καριέρ στο σενάριο.

Η «Πέτρα της υπομονής» είναι ένας αρχαίος περσικός μύθος σύμφωνα με τον οποίο μια πέτρα με «μαγικές» ικανότητες έχει τη δύναμη να ξορκίζει βάσανα και πόνους στον κάτοχό της. Ο Ραχαμί υιοθέτησε τον μύθο τοποθετώντας στη θέση της πέτρας τον κατάκοιτο σύζυγο με την τρύπα από σφαίρα στον σβέρκο. Είναι η πέτρα στην οποία η απελπισμένη γυναίκα μπορεί για πρώτη φορά στη ζωή της να μιλήσει ελεύθερα, ακριβώς όπως αισθάνεται, να βγάλει την ψυχή της –έστω μπροστά σε ένα ακίνητο σώμα χωρίς αισθήσεις. Και την ιστορία της, πολύ απλά, θέλεις να την ακούσεις. Οσο δυσάρεστη και αν είναι, σε αυτή την επιβλητική ταινία που με κράτησε κόκαλο από την αρχή ως το τέλος.

Βαθμολογία: 3

——————————————-

Πέντε χρόνια διήρκεσαν τα γυρίσματα αυτού του ντοκυμαντέρ που αποφάσισε να σκηνοθετήσει ο Φατίχ Ακίν όταν ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το χωριό Καμπούρνου στα γυρίσματα του αριστουργήματός του «Η άκρη του ουρανού» (2007). Αυτή η μέρα με τη μέρα αντίστροφη μέτρηση με προορισμό την απόλυτη οικολογική καταστροφή ενός επίγειου παραδείσου στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, σε αφήνει τελικά με έναν κόμπο στον λαιμό. Η αδιαφορία και απαξία της κυβέρνησης αλλά και τα οικονομικά συμφέροντα που περιπλέκονται στην υπόθεση θα μετατρέψουν το Καμπούρνου σε χαβούζα. Η περιοχή χάνει κάθε ομορφιά πέρα από το ότι το περιβάλλον μολύνεται και καταστρέφεται.

Η επιτυχία του Ακίν στην οποία βοήθησε ο χρόνος που είχε στη διάθεσή του ήταν ότι δεν έκανε τελικά ένα ντοκυμαντέρ αλλά ένα… θρίλερ! Τα στοιχεία της φύσης γίνονται απειλή αφού ο αέρας και το νερό μολύνονται και οι ετήσιες βροχοπτώσεις επαναφέρουν τα απόβλητα στο έδαφος. Ζώα και σμήνη πτηνών πολιορκούν το χωριό προκειμένου να εξασφαλίσουν τη συνέχεια της ζωής τους. Οι φυτείες τσαγιού καταστρέφονται σταδιακά και ο κόσμος αδυνατεί να ζήσει. Αλλά τα σκουπίδια, σκουπίδια!

Βαθμολογία: 3

Αίθουσες: ΔΑΝΑΟΣ 2