Ηταν στις αρχές του περασμένου αιώνα όταν ο Ιωάννης Μαλλιαρόπουλος, ο επιφανής γιατρός από τα Λαγκάδια που είχε εγκατασταθεί μόνιμα στην Τρίπολη και για ένα φεγγάρι, μάλιστα, υπήρξε βουλευτής του κόμματος των Φιλελευθέρων είδε στο, ρημαγμένο από τον σεισμό του 1898, «Δημοτικόν Θέατρον Τριπόλεως» τον «Αρχισιδηρουργό» του Ζορζ Ονέ και συγκινήθηκε.
Εκείνη τη βραδιά θα πρέπει να σκέφτηκε ότι η ιστορική πόλη άξιζε ένα καινούργιο, σύγχρονο για τα δεδομένα της εποχής, θέατρο που να κάνει στην καρδιά της Πελοποννήσου να χτυπήσει ο πολιτιστικός σφυγμός της Ελλάδας.
Οπερ και εγένετο. Και το 1905 εκεί που στεγαζόταν ένα από τα πρώτα Αλληλοδιδακτικά Σχολεία που ίδρυσε ο Καποδίστριας κι αργότερα το Δημοτικό Θέατρο, μπήκε ο θεμέλιος λίθος για να ανεγερθεί το «Μαλλιαροπούλειον Θέατρον» το οποίο έκανε λαμπρή πρεμιέρα το 1910 με το θίασο Βονασέρα –Νίκα που έπαιξε τη «Μικρή Σοκολατιέρα» του Γκαβό. Σε αντίθεση, όμως, με το λαμπερό άνοιγμα της αυλαίας, η ζωή του Μαλλιαροπουλείου ήταν τόσο περιπετειώδης όσο και ο 20ός αιώνας που την «παρακολούθησε». Την περίοδο της αίγλης ακολούθησε η φθορά, η κατάρρευση και τελικά το λουκέτο. Ομως, το «δύσμοιρον» όπως λεγόταν, ήδη από τη δεκαετία του 1920, θέατρο μετά από 40 και πλέον χρόνια μαρασμού και σιωπής ανοίγει τις πόρτες του στο κοινό αναπαλαιωμένο και έτοιμο για μια «δεύτερη ζωή» πιο καλότυχη από την πρώτη με κινητήριο μοχλό την εθελοντική πρωτοβουλία.
Η πρεμιέρα των παραστάσεων που φιλοξενεί το Μαλλιαροπούλειο έγινε την Παρασκευή 23 Μαρτίου, με τη θεατρική παράσταση του Νίκου Βασιλειάδη «Ο Συμβολαιογράφος» και με πρωταγωνίστρια την Ηρώ Μανέ στον ρόλο της Ερασμίας. Ακολουθεί σήμερα, Σάββατο 23 Μαρτίου, η «Τραβιάτα» του Τζουζέπε Βέρντι από την Εθνική Λυρική Σκηνή και την Οπερα της Βαλίτσας και τη Δευτέρα 25 Μαρτίου η Μουσική Παράσταση με τους Γιώργο Ανδρέου, Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη, Ευτυχία Μητρίτσα και Μαρία Παπαγεωργίου. Εντός του Απριλίου η Θεατρική Ομάδα Τρίπολης θα παρουσιάσει το έργο του Φρ. Ντύρρενματ «Η επίσκεψη της Γηραιάς Κυρίας» και εντός του Μαΐου η Νένα Μεντή θα ζωντανέψει στη σκηνή του Μαλλιαροπουλείου τα πάθη της θρυλικής Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου.
Από τις 7 Φεβρουαρίου του 1910, που ξεκίνησε και επίσημα τη λειτουργία του σε σχέδια του αρχιτέκτονα των ανακτόρων Αναστάσιου Μεταξά, μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που άρχισε ουσιαστικά να παρακμάζει, το θέατρο φιλοξένησε ονομαστά θεατρικά σχήματα και μεγάλους θιάσους. Ευτύχιος Βονασέρας και Ροζαλία Νίκα, Αιμίλιος Βεάκης, Θωμάς Οικονόμου, Μαρίκα Κοτοπούλη, Μήτσος Μυράτ, Αλίκη Θεοδωρίδου, Κώστας Μουσούρης, Πέλος Κατσέλης, Χριστόφορος Νέζερ, Αλέξης Μινωτής… «Η επιτυχία στο Μαλλιαροπούλειο προχάρασσε και την επιτυχία του ίδιου έργου στην Αθήνα» μας λέει η κυρία Χριστίνα Ζαμπαθά, πρόεδρος της Πολιτιστικής Επιτροπής και εκπρόσωπος του Δήμου Τριπόλεως για το Μαλλιαροπούλειο Θέατρο.
Ο Ιωάννης Μαλλιαρόπουλος που πέθανε άτεκνος το 1919 σε ηλικία 72 ετών, είχε αναφέρει στη διαθήκη του ότι δωρίζει το Μαλλιαροπούλειο στο κοινό της πόλης». Ομως, όπως πολλά δημόσια κτίρια, παραδόθηκε στη φθορά. «Τα προβλήματα προήλθαν από τη λειτουργία του ως κινηματογράφου (καθ’ ότι οικονομικά ως θέατρο δεν μπορούσε να επιβιώσει με τις 180 θέσεις που διέθετε)» μας λέει η κυρία Γεωργία Δάλκου, φιλόλογος, μέλος της Πολιτιστικής Επιτροπή Μαλλιαροπουλείου Θεάτρου και συγγραφέας του βιβλίου «Ο Διόνυσος στην Αρκαδία. Από την Αρκαδία του μύθου στην Τρίπολη του Μαλλιαροπουλείου Θεάτρου». Οι περιπέτειες της Κατοχής και του Εμφυλίου επέφεραν τα μεγαλύτερα πλήγματα στο θέατρο. Το Μαλλιαροπούλειο, σύμφωνα με την κυρία Δάλκου, υπολειτουργούσε τη δεκαετία του ’50 και του ’60, ενώ η προτελευταία παράσταση που φιλοξένησε ήταν με το θίασο της Αλίκης Βουγιουκλάκη κατά πάσα πιθανότητα με το έργο «Ωραία μου Κυρία».
Παρ’ όλες τις φωνές που πλήθαιναν για να γκρεμιστεί, διότι θα απελευθέρωνε το πιο ακριβό κομμάτι της πόλης κατάλληλο για περισσότερο επικερδείς χρήσεις με αποτέλεσμα να εκδοθεί για την κατεδάφισή του άδεια επί Δικτατορίας ο δρόμος για τη διάσωσή του πέρασε μέσα από την τελική κήρυξή του ως διατηρητέου. Το 2005 υπογράφτηκε η σύμβαση για την ανακαίνισή του. Με την ένταξή του στο πρόγραμμα «Θησέας» του ΥΠΠΟ ξεκίνησε η εκ βάθρων ανακαίνιση του θεάτρου και επισφραγίστηκε με την τελετή ανακαίνισης που έγινε 29/12/2010 χωρίς, όμως, να ξεκινήσει η λειτουργία του. Γιατί;
«Διότι ούτε είχε παραδοθεί και παραληφθεί επίσημα, ούτε υπήρχε κανένας κανονισμός λειτουργίας του και προσωπικό για να μπορέσει να το λειτουργήσει» μας λέει η κυρία Δάλκου. Ο ποιητής και συγγραφέας Θοδωρής Γκόνης, που είναι τώρα καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, έχει εκφράσει την επιθυμία να αναλάβει άμισθος καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου. Προς το παρόν, το θέατρο λειτουργεί χάρη στην εθελοντική συμμετοχή της Πολιτιστικής Επιτροπής Μαλλιαροπουλείου Θεάτρου. Πρόκειται για τα μέλη της επιτροπής που όρισε ο δήμος και που εργάζονται χωρίς μισθό με τη βοήθεια του δήμου για να επιβιώσει το Μαλλιαροπούλειο Θέατρο.
Το σώμα και η ψυχή
«Ο Μαλλιαρόπουλος μεταξύ των άλλων που άφησε στην Τρίπολη, δώρισε και την εντυπωσιακή του κατοικία, ένα μεγάλο σπίτι στο οποίο, επειδή δεν υπήρχε άλλο κατάλυμα, κατέλυαν οι Βασιλείς όταν επισκέπτονταν την Τρίπολη, όπως ο Γεώργιος Α΄» μας λέει η κυρία Γεωργία Δάλκου, μέλος της επιτροπής του Μαλλιαροπουλείου. «Το οίκημα είναι στο κεντρικότερο σημείο της πόλης στην πλατεία του Αγίου Βασιλείου και απειλήθηκε με κατεδάφιση όπως και το Μαλλιαροπούλειο. Τελικά κηρύχτηκε διατηρητέο και διασώθηκε. Σήμερα στεγάζει παράρτημα του Πολεμικού Μουσείου και μια καφετέρια στο ισόγειό του. Ο Ιωάννης Μαλλιαρόπουλος προόριζε το σπίτι του για χειρουργείο. Ωστόσο, επειδή υπήρχε το νοσοκομείο της Ευαγγελιστρίας και το 1951 δημιουργήθηκε το Παναρκαδικό, δεν υλοποιήθηκε η επιθυμία του να γραφτεί με χρυσά γράμματα «Χειρουργείο Μαλλιαρόπουλου» στην πρόσοψή του». Αντί το όνομα του εθνικού ευεργέτη, η επιγραφή στο Μουσείο αναφέρει ότι το εγκαινίασε ο… Ακης Τσοχατζόπουλος το 2000. «Εξ ου και πολλοί Τριπολιτσιώτες δεν γνωρίζουν ότι το σημερινό Μουσείο ήταν οικία Μαλλιαρόπουλου» καταλήγει η ίδια.
«Ο Μαλλιαρόπουλος μεταξύ των άλλων που άφησε στην Τρίπολη, δώρισε και την εντυπωσιακή του κατοικία, ένα μεγάλο σπίτι στο οποίο, επειδή δεν υπήρχε άλλο κατάλυμα, κατέλυαν οι Βασιλείς όταν επισκέπτονταν την Τρίπολη, όπως ο Γεώργιος Α΄» μας λέει η κυρία Γεωργία Δάλκου, μέλος της επιτροπής του Μαλλιαροπουλείου. «Το οίκημα είναι στο κεντρικότερο σημείο της πόλης στην πλατεία του Αγίου Βασιλείου και απειλήθηκε με κατεδάφιση όπως και το Μαλλιαροπούλειο. Τελικά κηρύχτηκε διατηρητέο και διασώθηκε. Σήμερα στεγάζει παράρτημα του Πολεμικού Μουσείου και μια καφετέρια στο ισόγειό του. Ο Ιωάννης Μαλλιαρόπουλος προόριζε το σπίτι του για χειρουργείο. Ωστόσο, επειδή υπήρχε το νοσοκομείο της Ευαγγελιστρίας και το 1951 δημιουργήθηκε το Παναρκαδικό, δεν υλοποιήθηκε η επιθυμία του να γραφτεί με χρυσά γράμματα «Χειρουργείο Μαλλιαρόπουλου» στην πρόσοψή του». Αντί το όνομα του εθνικού ευεργέτη, η επιγραφή στο Μουσείο αναφέρει ότι το εγκαινίασε ο… Ακης Τσοχατζόπουλος το 2000. «Εξ ου και πολλοί Τριπολιτσιώτες δεν γνωρίζουν ότι το σημερινό Μουσείο ήταν οικία Μαλλιαρόπουλου» καταλήγει η ίδια.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
