Το ότι τα τελευταία χρόνια ο γαλλικός κινηματογράφος βρίσκεται στα πάνω του είναι ως επί το πλείσον γνωστό. Από τη στιγμή που η Μαριόν Κοτιγιάρ απέσπασε το Οσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου ως Εντίθ Πιάφ για τη «Ζωή σαν τριαντάφυλλο» (2007), θαρρείς ότι συνέβαλε στο να σπάσει η γκίνια ενός κινηματογράφου που -κακά τα ψέματα- για πολλά χρόνια είχε εγκλωβιστεί στην εσωστρέφεια με ταινίες «τοπικού χαρακτήρα».
Ποιος θα περίμενε όμως ότι σε μια εποχή οικονομικής κρίσης και ενώ το Ιντερνετ εξακολουθεί να αποτελεί τον μεγαλύτερο μπελά σε ότι αφορά τις εισπράξεις στις αίθουσες, οι γαλλικές ταινίες θα είχαν κάνει θραύση σε παγκόσμιο επίπεδο κατά τη διάρκεια του 2012;
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια του 15oυ Ραντεβού με τον Γαλλικό Κιινηματογράφο που διοργάνωσε η UNIFRANCE στο Παρίσι, 140 εκατ. θεατές σε όλον τον κόσμο παρακολούθησαν τις γαλλικές ταινίες κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους.
Βεβαίως, όπως πολύ σωστά επισημάνθηκε, τη μερίδα του λέοντος έχουν συγκεκριμένες ταινίες. Η «Αρπαγή 2» του με τον Λίαμ Νίσον είχε περίπου 46.7 εκατομμύρια εισόδους σε όλον τον κόσμο, ενώ οι «Αθικτοι» των Ολιβιέ Νακάς και Ερίκ Τολεντανό ξεπέρασαν τους 30 εκατομμύρια θεατές. Μια θέση πιο κάτω, το «Artist» του Μισέλ Χαζαναβίσιους. Η ασπρόμαυρη, χωρίς λόγια έκπληξη των περσινών Οσκαρ (απέσπασε πέντε, ανάμεσα στα οποία για ταινία, σκηνοθεσία και Α’ ανδρικού ρόλου) απασχόλησε κάτι παραπάνω από 13 εκατ. θεατές σε όλον τον πλανήτη.
Σε τι ποσόν εισπράξεων αντιστοιχούν οι 140 εκατομμύρια είσοδοι; Η έρευνα της UNIFRANCE παρουσίασε το αστρονομικό νούμερο των 875 εκατομμυρίων ευρώ! Αυτό σημαίνει ότι το 2012 η Γαλλία ξεπέρασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ αφού το μεγαλύτερο μέχρι σήμερα νούμερο εισόδων σε γαλλικές ταινίες στις αίθουσες όλου του κόσμου (πλην της ίδιας της Γαλλίας) είχε σημειωθεί το 2008 με 84,2 εκατομμύρια θεατές.
Tην περασμένη Παρασκευή (18 Ιανουαρίου) ο Χαζαναβίσους και οι Νακάς- Τολεντανό μοιράστηκαν με τους δημοσιογράφους την ομορφιά των αναμνήσεων που έχουν από το ταξίδι του «Artist» και των «Αθικτων». Οι σκηνοθέτες είχαν γυρίσει μικρά φιλμ με στιγμιότυπα από όλες τις παρουσιάσεις των ταινιών τους σε διάφορα φεστιβάλ του κόσμου αλλά και τις βραβεύσεις. «Φαίνεται ότι είχαμε να δώσουμε κάτι που έφερε κοντά όλους τους ανθρώπους» είπε ο Μ. Χαζαναβίσιους. Το γεγονός δε, ότι και οι δυο ταινίες ήταν κωμωδίες, είδος που θεωρείται πολύ δύσκολο πέραν των συνόρων της ίδιας της Γαλλίας, έκανε την ικανοποίησή τους ακόμη μεγαλύτερη.
Εδώ και 15 χρόνια η UNIFRANCE διοργανώνει μια εβδομάδα παρουσίασης της ετήσιας γαλλικής παραγωγής στο Παρίσι. Εφέτος, παρουσιάστηκαν παραπάνω από 100 ταινίες, που έχουν αγοραστεί και βρει διανομή σε πολλές χώρες πέραν της Γαλλίας.
Κατά τη διάρκεια του τριημέρου Παρασκευή 18/1 –Δευτέρα 20/1 οι σκηνοθέτες και κάποιοι ηθοποιοί που συμμετείχαν στη δημιουργία όλων αυτών των ταινιών, βρέθηκαν στο ξενοδοχείο Intercontinental Paris Le Grand προκειμένου να μιλήσουν με δημοσιογράφους καλεσμένους από όλον τον κόσμο.
Από το σύνολο των ταινιών που παρουσιάστηκαν στο Παρίσι, παραπάνω από 15 έχουν μέχρι σήμερα αγοραστεί από την ελληνική διανομή για προβολή στην Ελλάδα.
Η εξαιρετική ηθοποιός Ναταλί Μπάι μίλησε για το κοινωνικό δράμα γαλλοκαναδικής συμπαραγωγής «Laurence anyways» του Ξαβιέ Ντολάν, η Κλάουντια Καρντινάλε για το τελευταίο έργο του «αειθαλούς» πορτογάλλου σκηνοθέτη Μανοέλ Ντε Ολιβέιρα και ο Πατρίς Λεκόντ παρουσίασε την επιστροφή του στο κινούμενο σχέδιο με το «Le magasin des suicides», ένα μαύρου χιούμορ καρτούν για ένα μαγαζί που προσφέρει λύσεις σε όσους θέλουν να δώσουν τέλος στη ζωή του.
Με το «A perdre la raison» ο νεαρός βέλγος σκηνοθέτης Ζοακίμ Λαφός συνέθεσε την ιστορία μιας σύγχρονης Μήδειας (εμπνευσμένης από ένα πραγματικό γεγονός που είχε σοκάρει την κοινή γνώμη της Γαλλίας) και ο Ολιβιέ Ασαγιάς μίλησε για το ημιαυτοβιογραφικό δράμα «Μετά τον Μάη» («Aprais Mai»), μια ταινία που αναφέρεται στον αντίκτυπο που είχε στη νεολαία ο Μάης του ’68.
