Κυριακή μεσημέρι στο Βοτανικό. Στη μουσική σκηνή «Αυλαία» τα παιδικά προσωπάκια έχουν συνωστιστεί στις θέσεις των θεατών: γεμάτες οι καρέκλες, μουτράκια προβάλλουν μέχρι και πίσω από τα κάγκελα του εξώστη, ενώ οι τελευταίοι μικροί και μεγάλοι κάθονται οκλαδόν μπροστά από το σκηνή. Ωρα 12 και κάτι, και το μουσικό ξωτικό, ο Σιλασολφαμίλ, κάνει την εμφάνισή του. Θέλει να πάει στη Χώρα της Μουσικής, λέει, και ζητάει οδηγίες. Το ταξίδι ξεκινά ενώ στην παρέα θα προστεθούν ο Μαέστρος, η Βιόλα και η Πριμαντόνα.
{{{ moto }}}Τα σκηνοθετικά ευρήματα, το ταλέντο και ο αυτοσχεδιασμός των νέων παιδιών πάνω στη σκηνή και η όμορφη μουσική είναι από τα ατού της παράστασης «Μια Χώρα Μουσική» που έκανε πρεμιέρα την περασμένη Κυριακή 4 Νοεμβρίου στο θέατρο «Αυλαία». Βασισμένη στο ομώνυμο μουσικό παραμύθι του Χρήστου Κλαδά (εκδόσεις Susaeta 2012) που σκοπό έχει να εισάγει τα παιδιά σχολικής και προσχολικής ηλικίας στον κόσμο της μουσικής, η παράσταση στοχεύει στο να τους συστήσει συμφωνικά και παραδοσιακά όργανα. Τέσσερις ηθοποιοί, ο Κώστας Μπιμπής, ο Νίκος Αξιώτης, η Αρτεμις Γρύμπλα και η Μαρία Εγγλεζάκη πρωταγωνιστούν στη σκηνή με ζωντανή μουσική να τους πλαισιώνει από τους Μάριο Καπηλίδη (τραγούδι, φαγκότο, πιάνο, κρουστά), Αλεξάνδρα Χρονοπούλου (τραγούδι, βιολί) και Χρήστο Κλαδά (σοπράνο και τενόρο σαξόφωνο).
«Είναι μια μουσική παράσταση που ανεβαίνει σε μουσική σκηνή, εκεί όπου είναι ο φυσικός της χώρος ώστε να εισάγει τα παιδιά ευκολότερα στον κόσμο της μουσικής», μας λέει η σκηνοθέτις και συγγραφέας Μαρία Γιαννούλη – της οποίας το έργο «Επιζώντες», προβλήθηκε στο 14ο Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης και σε άλλα φεστιβάλ και βραβεύτηκε το 2012 στο London Greek Film Festival (Καλύτερο δημιουργικό ντοκυμαντέρ). «Είναι μια παράσταση που δεν έχει μεγάλη διάρκεια για να μην κουραστούν οι μικροί μας θεατές, αλλά είναι κι ένα έργο που το βλέπουν με ενδιαφέρον χωρίς να βαρεθούν και οι μεγάλοι». Τι ήταν αυτό, άραγε, που την έκανε να στραφεί στο παιδικό θέατρο; «Μόλις διάβασα το εξαιρετικό, γεμάτο σπιρτάδα και χιούμορ κείμενο της Μαρίας Αθήνη και άκουσα τα εμπνευσμένα τραγούδια, δεν μπορούσα παρά να δεχτώ με χαρά να σκηνοθετήσω την παράσταση», απαντά η ίδια που αυτό τον καιρό ετοιμάζει και τη σκηνοθεσία της θεατρικής παράστασης «Μονογαμία».Για τη Μαρία Γιαννούλη είναι μόνο πλεονέκτημα να ασχολείται κανείς με το παιδικό θέατρο. «Είναι ένα είδος που συχνά βλέπω να το υποβιβάζουν ακόμα και οι δημιουργοί του, θεωρώντας ότι τα παιδιά δεν έχουν ώριμο κριτήριο. Δεν συμφωνώ καθόλου, θεωρώ ότι τα παιδιά πρέπει να τα αντιμετωπίζεις με τον ίδιο, αν όχι μεγαλύτερο, σεβασμό σε σχέση με τους ενήλικες θεατές. Δεν είναι εύκολο κοινό, πρέπει να εφευρίσκεις έξυπνους τρόπους να κρατήσεις το ενδιαφέρον τους, είναι αυστηρά κι επικοινωνούν με έναν πολύ άμεσο τρόπο τα συναισθήματα τους. Οταν ήρθε ο πεντάχρονος γιος μου στις πρόβες κι ανταποκρίθηκε θετικά, ήξερα ότι βαδίζουμε καλά», μας λέει.
Σύμφωνα με τα λεγόμενά της, μια θεατρική παράσταση γεννιέται με τη δημιουργική συνεργασία όλων που βάζουν τη ψυχή και την ενέργεια τους. «Μια παράσταση χτίζεται με μεράκι, κι από λέξεις σε ένα χαρτί γεννιέται κάτι τόσο ζωντανό και όμορφο». Οχι, η οικονομική κρίση που μαστίζει τον χώρο του θεάτρου δεν φαίνεται να τους πτοεί. Η καλή διάθεση υπερτερεί των προβλημάτων. «Οι ηθοποιοί παίρνουν ένα μίνιμουμ ποσό και έχουν συμφωνήσει να πάρουν ποσοστά αν πάει καλά η παράσταση, ενώ και η αμοιβή των υπόλοιπων συντελεστών είναι συμβολική», εξηγεί. Η χορογραφία είναι της Πέρσας Σταματοπούλου, τα σκηνικά-κοστούμια της Μυρτώς Καραπιπέρη, ο ζωγράφος του σκηνικού είναι ο Αλεχάντρο Μοράλες, ενώ ο φωτισμός είναι του Χρήστου Αλεξανδρή. Βοηθός σκηνοθέτη είναι η Ερση Νιαώτη και σκηνογράφου η Μαρία Χριστοπούλου.
