Μια ταινία του Γούντι Αλεν κάθε χρόνο, μόνο καλό στην διάθεση μπορεί να κάνει και η καλή διάθεση είναι κάτι που όλοι χρειαζόμαστε αυτή την περίοδο. Είναι βέβαιο λοιπόν ότι το «Στη Ρώμη με αγάπη» («To Rome with love», 2012) είτε θεωρηθεί μια από τις πολύ καλές στιγμές του Γούντι Αλεν είτε όχι, θα φτιάξει την διάθεση αρκετών φίλων του μοναδικού χιούμορ ενός αστείρευτου από ιδέες δημιουργού ο οποίος με αυτήν την ταινία συνεχίζει την κινηματογραφική περιπλάνησή του στην Ευρώπη μετά τους σταθμούς του στο Λονδίνο, την Βαρκελώνη και το Παρίσι (να θυμήσω ότι το 1996 είχε κάνει και μια στάση στην Βενετία με το μιούζικαλ «Ολοι λένε σ’ αγαπώ»).

Εχοντας συγκεντρώσει για μια ακόμη φορά μια πλειάδα γνωστών ηθοποιών, ο αμερικανός δημιουργός βρίσκει θέση ακόμα και για τον εαυτό του στην διανομή των ηθοπιών, κάτι που έχει να κάνει πάρα πολλά χρόνια (από το «Scoop»). Στο μενού του σεναρίου λοιπόν ένας διάσημος αμερικανός αρχιτέκτονας (Αλεκ Μπάλντουϊν) που κάνει διακοπές στη Ρώμη όπου ζούσε νέος και συναντά έναν νεαρό, επίσης αμερικανό (Τζέσι Αϊζενμπεργκ) ο οποίος θα του θυμίσει τον εαυτό του σε νεότερη ηλικία. Να και ένας αποσυρμένος αμερικανός σκηνοθέτης της όπερας (ο ίδιος ο Αλεν) που βρίσκεται στη Ρώμη μαζί με την γυναίκα του (Τζούντι Ντέιβις) για να γνωρίσουν τους μελλοντικούς συμπεθέρους τους. Εκεί όμως θα βρει τον τρόπο να ανανεώσει όχι μόνον τον γάμο αλλά και την καριέρα του. Λίγο παρακάτω ένας άσημος ανθρωπάκος (Ρομπέρτο Μπενίνι) γίνεται ξαφνικά διάσημος και όλοι αναρωτιούνται γιατί και τέλος, μια συνοδός πολυτελείας (Πενέλοπε Κρους) θα παίξει καταλυτικό ρόλο στον γάμο ενός νιόπαντρου από την επαρχία (Αλεσάντρο Τιμπέρι) ο οποίος βρίσκεται στην Ρώμη για να παρουσιάσει στους συγγενείς του την πραγματική σύζυγό του (Αλεσάντρα Μαστρονάρντι).

Οπως σε όλες τις ευρωπαϊκές ταινίες του Αλεν, έτσι και σε αυτήν την τελευταία, η πόλη και η ατμόσφαιρά της είναι ο φανερός- κρυφός πρωταγωνιστής της ιστορίας. Με τον φακό του Ντάριους Κόντζι, ο σκηνοθέτης τρυπώνει στα ρομαντικά όσο και σκοτεινά σοκάκια της παλιάς Πόλης και με τον δικό του, αιώνιο τρόπο, τιμά την αιώνια πόλη, την πόλη που ο ίδιος έχει αγαπήσει μέσα από τις ταινίες του αγαπημένου του Φεντερίκο Φελίνι.

Αίθουσες: ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ – ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ – ΔΑΝΑΟΣ – ΔΕΞΑΜΕΝΗ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΣΙNE ΠΑΡΙ –ΧΛΟΗ ΚΗΦΙΣΙΑ – ΦΛΟΙΣΒΟΣ – ΣΙΝΕ ΨΥΧΙΚΟ – ΑΡΤΕΜΙΣ ΠΑΠΑΓΟΥ – ΑΝΕΣΙΣ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ – ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΛΑΟΥΡΑ ΠΑΓΚΡΑΤΙ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER IΛION – VILLAGE MALL – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ – ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΗΝΗ – ΟΡΦΕΥΣ ΣΑΡΩΝΙΔΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER – VILLAGE – NATAΛΙ

Ξενέρωτο ριμέικ

Αδυνατώ να καταλάβω για ποιο λόγο θα έπρεπε να γυριστεί ξανά η «Ολική επαναφορά» αφού η ταινία του Πολ Βερχόφεν βλέπεται ακόμα ευχάριστα και περιέχει μια από τις καλύτερες ερμηνείες τόσο του Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ όσο και της Σάρον Στόουν.

Η σεναριακή πενία που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στον αμερικανικό κινηματογράφο και δη στις ταινίες με προδιαγραφές blockbuster ίσως να είναι ένας από τους λόγους που η «Ολική επαναφορά» ξαναγυρίστηκε από τον Λες Γουάιζμαν με τον Κόλιν Φάρελ στην θέση του Αρνι (ορίστε;) και τις Κέιτ Μπέκινσεϊλ και Τζέσικα Μπιλ δίπλα του.

Παίζοντας τον άνθρωπο που προσπαθεί να καταλάβει ποιος στο καλό είναι αφού ως τώρα ζούσε σε μια άλλη πραγματικότητα, ο Φάρελ δεν κάνει και πολλά πράγματα. Διατηρεί μονίμως ένα θυμωμένο – απορημένο (το ίδιο που έχει σε όλες τις ταινίες του) και αφήνει τον πρώτο λόγο στον βομβαρδισμό των εφέ που ναι, και εδώ, είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές. Το μακρινό μέλλον όπου εκτυλίσσεται η ιστορία είναι ένα ευφάνταστο σύμπαν, εντυπωσιακό στην όψη αλλά στιλπνό και γυαλιστερό, χωρίς την διεστραμμένη γοητεία και την επιτηδευμένα κιτς αισθητική ποου είχε κάνει τόσο ενδιαφέρουσα την ταινία του Βερχόφεν.

Θυμίζω ότι η «Ολική επαναφορά» είναι στηριγμένη στο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του γκουρού του είδους Φίλιπ Κ. Ντικ του οποίου έργα έχουν διασκευαστεί σε ταινίες όπως το «Μπλέηντ Ράνερ» και το «Minority report».

Βαθμολογία: 1

Αίθουσες: ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΑΛΣΟΣ – Ν. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE MALL – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – VILLAGE ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ – VILLAGE COOL ΡΕΝΤΗ – ΝΑΝΑ – ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ – ΣΙΝΕ ΓΑΛΑΤΣΙ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΦΟΙΒΟΣ – ΑΛΕΞ-ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ VILLAGE – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ

«Μικρή» έκπληξη ανθρωπιάς

Όταν βλέπεις μια ταινία να τιτλοφορείται «Η αγελάδα που έπεσε από τον ουρανό» («Chinese takeaway», Αργεντινή 2011) αμέσως καταλαβαίνεις ότι ή θα είναι μια μπαρούφα, ή κάτι το πραγματικά πρωτότυπο γιατί με τέτοιο τίτλο μέση λύση δεν υπάρχει. Στην περίπτωση της ταινίας του Σεμπασιάν Μπορενστάιν, συμβαίνει το δεύτερο. Το αλφαδιασμένο σενάριο του ιδίου αρχίζει με την σκηνή μιας αγελάδας που πέφτει πραγματικά από τον ουρανό καταλήγοντας στην βάρκα ενός ζευγαριού κινέζων. Πολύ σύντομα η σουρεαλιστική αυτή έναρξη που οπωσδήποτε σε έχει φέρει σε αμηχανία, δίνει την θέση του σε μια στρωτή, ανθρώπινη και πάρα πολύ τρυφερή ιστορία φιλίας ανάμεσα σε δυο εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους: έναν αργεντίνο μικροκαταστηματάρχη σιδερικών (Ρικάρντο Νταρίν) που δείχνει παραιτημένος από την ζωή αλλά δεν είναι και έναν κινέζο (Χουάνγκ Σενγκ Χουάνγκ) που για κάποιον λόγο βρίσκεται στην Αργεντινή αδυνατώντας να συνεννοηθεί με τον οποιονδήποτε γιατί δεν μιλά παρά την μητρική του γλώσσα. Αθελά του στην αρχή ο σιδεράς θα πάρει τελικά υπό την προστασία του κινέζο που δεν έχει στον ήλιο μοίρα και μέσω της κοινής πορείας τους οι δυο άντρες θα ανακαλύψουν καλύτερα τον εαυτό τους. Και εμείς σε αυτούς θα ανακαλύψουμε ένα ιδιαίτερο κινηματογραφικό ντουέτο που θα μας κάνει καλή παρέα μέχρι το τελευταίο λεπτό αυτής της μικρής έκπληξης που δικαιολογημένα έχει αρέσει σε όλες τις χώρες όπου διανεμήθηκε.

Βαθμολογία: 3

Αίθουσες: ΑΙΓΛΗ ΖΑΠΠΕΙΟΥ – ΕΛΛΗΝΙΣ – ΡΙΒΙΕΡΑ

Κυνηγητά στην Ισπανία

Σκηνοθετημένο από τον Μαμπρούκ Ελ Μεχρί που είχε γυρίσει την ενδιαφέρουσα ταινία «JCVD» με τον Ζαν Κλοντ Βαν Νταμ, το θρίλερ «Μην εμπιστεύεσαι κανέναν» (“The cold light of day”, ΗΠΑ, 2012) βρίσκεται διαρκώς στην κίνηση με φόντο τα πιο ειδυλλιακά τοπία της Ισπανίας αλλά και τους δρόμους της Μαδρίτης όπου λαμβάνουν χώρα ανελέητα κυνηγηά. Η ταινία περιγράφει την προσπάθεια ενός νεαρού αμερικανού οικογενειάρχη (Χένρι Καβίλ) να ανακαλύψει τα ίχνη της απαχθείσας οικογένειάς του, αν και η συνομωσία που βρίσκεται κρυμμένη πίσω από την υπόθεση είναι πολύ πιο σύνθετη.

Η Σιγκούρνεϊ Γουίβερ κάνει αισθητή την παρουσία της παίζοντας μια κακίστρω πράκτορα της CIA που κυνηγά τον κεντρικό ήρωα και ο Μπρους Γουίλις που κρατά τον ρόλο του πατέρα του, επιμένει ότι είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει. Γρήγορο γύρισμα, συναρπαστικό θέαμα, ένα b movie που μπορεί να σου κρατήσει παρέα για δυο ώρες και αμέσως μετά να γίνει deleted από την μνήμη.

Βαθμολογία: 2

Αίθουσες: ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ – ΑΤΤΙΚΟΝ ΑΛΣΟΣ – ΑΡΚΑΔΙΑ Ν. ΕΛΒΕΤΙΑ – STER ΙΛΙΟΝ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – VILLAGE MALL – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ

«Νινότσκα» (ΗΠΑ, 1939) του Ερνστ Λιούμπιτς

Με φόντο το Παρίσι του Μεσοπολέμου η Γκρέτα Γκάρμπο υποδύεται την αυστηρή, ψυχρή Ρωσίδα διπλωματική ακόλουθο που κάνει ότι μπορεί για να κρύψει την θηλυκότητά της για χάρη του Σοβιετικού ιδεώδους. Ολα αυτά μέχρι τη στιγμή που ο έρωτας θα κτυπήσει την πόρτα της ψυχής της μέσα από την γνωριμία της με έναν γοητευτικό Παριζιάνο (Μέλιβιν Ντάγκλας). Θαυμάσια κωμωδία του Ερνστ Λιούμπιτς που μάλιστα διαφημίστηκε με το σλόγκαν «H Γκάρμπο γελάει!» κάτι που δεν συνήθιζε στις ταινίες της η σουηδή ηθοποιός η οποία στη «Νινότσκα» κάνει μία από τις τελευταίες κινηματογραφικές της εμφανίσεις. Πολλά χρόνια αργότερα, το 1957 η «Νινότσκα» ξαναγυρίστηκε έγχρωμη και σε μορφή μιούζικαλ από τον Ρούμπεν Μαμούλιαν με την Σιντ Τσαρίς και τον Φρεντ Αστέρ. Στην Ελλάδα παίχτηκε ως «Ενα ζευγάρι μεταξωτές κάλτσες» και θα είχε ενδιαφέρον να την ξαναβλέπαμε επίσης στις αίθουσες.

Βαθμολογία: 3

Αίθουσες: ΖΕΦΥΡΟΣ

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

5:εξαιρετική, 4:πολύ καλή, 3:καλή, 2: ενδιαφέρουσα,1: μέτρια, 0: απαράδεκτη