Οι εκλογές υπήρξε ένα από τα πιο αγαπημένα θέματα του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Αξέχαστες ερμηνείες, διαχρονικές ατάκες και προεκλογικές δεσμεύσεις που μοιάζουν να μην άλλαξαν ποτέ. Ο κινηματογράφος εμπνεύστηκε από την πολιτική ζωή, τα πολιτικά ήθη και έθιμα υποψηφίων και ψηφοφόρων. Ή μήπως συμβαίνει και το αντίθετο;
Μία από τις κλασικότερες ταινίες είναι χωρίς αμφιβολία το «Υπάρχει και φιλότιμο» (1965) σε σκηνοθεσία και σενάριο του Αλέκου Σακελλάριου.
Πρωταγωνιστής ο Λάμπρος Κωνσταντάρας στο ρόλο του υπουργού Αγροτικής Ανασυγκροτήσεως Ανδρέα Μαυρογιαλούρου.
Ένα μικρό ατύχημα με το αυτοκίνητο σε ένα ξεχασμένο χωριό της εκλογικής του περιφέρειας, θα γίνει η αιτία ο Μαυρογιαλούρος να ανακαλύψει τις ρεμούλες και τις απάτες του ιδιαιτέρου του παρέα με τον κομματάρχη της περιοχής Γκρούεζα.
Προσποιούμενος και ο ίδιος ο υπουργός ότι είναι «εμπορευάμενος» θα ακούσει τα παράπονα των κατοίκων και θα φασκελώσει μαζί τους τον υπουργό Μαυρογιαλούρο. Στο τέλος θα υποβάλει την παραίτησή του και θα προσπαθήσει να βάλει σε τάξη το σπίτι του.
Ο Γκρούεζας εκείνης της ταινίας, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, θα δώσει ρεσιτάλ ηθοποιίας και στην ταινία «Τζένη Τζένη» (1966) σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου και σενάριο Ασημάκη Γιαλαμά και Κώστα Πρετεντέρη.
Σε ένα νησί ανταγωνίζονται δύο ισχυροί κομματάρχες: ο Μίλτος Κασανδρής και ο Κοσμάς Σκούταρης. Η σύγκρουση θα γίνει αναπόφευκτη όταν ο Κασανδρής αποφασίσει να ρίξει στην πολιτική τον ανιψιό του Νίκο Μαντά (Ανδρέας Μπάρκουλης).
Ο Κοσμάς Σκούταρης (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος) στηρίζει με παθός τον παλαιό πολιτικό Γκόρτσο, όμως η πληροφορία ότι βρίσκεται στα όρια της πτώχευσης, θα τον αναγκάσουν να αλλάξει στρατόπεδο. «Οι εκλογές αυτές είναι μουγγές» είναι μία από τις πλέον χαρακτηριστικές του ατάκες.
Αιτία, της αλλαγής στρατοπέδου και ο εκβιασμός της οικογένειας Μαντά, ο οποίος για να μην περάσει η κόρη του Σκούταρη Τζένη Καρέζη, πρέπει να παντρευτεί με λευκό γάμο τον Νίκο (Ανδρέα Μπάρκουλη).
Το ζευγάρι των Βασίλη Αυλωνίτη–Γεωργίας Βασιλειάδου χάρισαν και χαρίζουν άφθονο γέλιο στους τηλεθεατές πλέον.
Οι δύο τους θα ριχτούν στην αρένα των δημοτικών εκλογών στην ταινία «Η κυρία δήμαρχος» (1960) σε σκηνοθεσία Ροβήρου Μανθούλη και σενάριο Β.Παπαμιχάλη. Η μουσική της ταινίας είναι του Μάνου Χατζηδάκι.
Οι δύο αγαπημένοι ηθοποιοί διατηρούν ταβέρνες η μία απέναντι στην άλλη. Η ταβέρνα της Ασπασίας Ζορμπαλά και του Ανάργυρου Προκόπη.
Έχουν κακές σχέσεις, τσακώνονται σαν τον σκύλο με τη γάτα και αποφασίζουν να διεκδικήσουν τη δημαρχία σε έναν προεκλογικό αγώνα με άφθονες, σχεδόν απίθανες υποσχέσεις.
Δεν γνωρίζουν όμως ότι τα παιδιά τους είναι ερωτευμένα και θα κάνουν το πάν για να συμφιλιώσουν και τους γονείς τους.
Στο ρόλο της πολιτικού και η Ρένα Βλαχοπούλου στην ταινία «Η βουλευτίνα» (1966) σε σκηνοθεσία Κώστα Καραγιάννη και σενάριο Λάκη Μιχαηλίδη και Κ.Κατσαμπή.
Η αξέχαστη Ρένα Βλαχοπούλου ως Ρένα Βαρλάμου έχει αναλάβει τις δημόσιες σχέσεις του συζύγου της Περικλή Αράπη (Σταύρος Ξενίδης). Τελικά όμως θα εκλεγεί η ίδια.
Ίσως η πλέον χαρακτηριστική ταινία να ήταν ο «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» (1954) σε σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου και σενάριο Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου.
Πρωταγωνιστούν ο Ντίνος Ηλιόπουλος, η Αννα Συνοδινού και ο Βύρων Πάλλης.
Η Αννα Συνοδινού, ως κόρη μιας αρκετά εύπορης οικογένειας επιστρέφει από την Ελβετία, παντρεμένη με έναν νερό επιστήμονα, τον Θανασάκη (Βύρωνας Πάλλης), ο οποίος θέλει να γίνει πολιτικός.
Ο αφελής και καλόκαρδος αδελφός της Συνοδινού, ο Ντίνος Ηλιόπουλος ξοδεύει κάθε οικονομία του για να τον βοηθήσει προεκλογικά, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Γρήγορα όμως προκηρύσσονται νέες εκλογές και αποφασίζει να ξαναπολιτευτεί, απαιτώντας ξανά την οικονομική συμπαράσταση του κουνιάδου του, ο οποίος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου πως νέα προεκλογική εκστρατεία θα ήταν οικονομική αυτοκτονία…
