Με αρχιτεκτονικά μέλη από το ανάκτορο των Αιγών είχε κτισθεί ένας τάφος της Παλαιοχριστιανικής εποχής που ήρθε στο φως τον περασμένο Νοέμβριο κατά τις αρχαιολογικές εργασίες που πραγματοποιούνται στο χώρο του μνημείου. Οπως διαπίστωσε μάλιστα η αρχαιολόγος Αγγελική Κοτταρίδη, προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αιγών τα συγκεκριμένα μέλη προέρχονται από τον άνω όροφο του κτιρίου, η εικόνα του οποίου αποκτά τώρα σαφέστερα χαρακτηριστικά.
«Ο μοναδικός και απροσδόκητος αρχιτεκτονικός θησαυρός, που μόλις άρχισε η συστηματική συντήρηση και η μελέτη του είναι ένα εύρημα με τεράστια αξία», λέει η ίδια. «Μαζί με τους ιωνικούς αμφιπεσσοκίονες και τα επιστύλια τους, που είχαν βρεθεί παλαιότερα, μας επιτρέπεται να αποκτήσουμε με τον πιο σαφή και χειροπιαστό τρόπο μια πραγματική εικόνα για το κτίριο, το οποίο διέθετε άνω όροφο, γεγονός απολύτως σπάνιο, αν όχι μοναδικό για μνημεία αυτής της εποχής», προσθέτει η αρχαιολόγος, η οποία θα παρουσιάσει το εύρημα αλλά και όλο το έργο συντήρησης και αναστήλωσης του ανακτόρου στο πλαίσιο της 25ης Συνάντησης για το Αρχαιολογικό Εργο στη Μακεδονία και τη Θράκη, που άρχισε σήμερα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Ο τάφος, ευρύχωρος και κιβωτιόσχημος αποκαλύφθηκε στα δυτικά του βοηθητικού περιστυλίου του ανακτόρου και περιείχε μία ταφή και έξι ανακομιδές. Αλλά η μεγάλη έκπληξη δεν ήταν το περιεχόμενό του αλλά το υλικό κατασκευής του. Γιατί ήταν ολόκληρος κατασκευασμένος από λίθινα ψευδοπαράθυρα, από ένα σε κάθε πλευρά, δύο στο δάπεδο και δύο ως καλυπτήρες.

«Συνολικά λοιπόν είχαν χρησιμοποιηθεί οκτώ παράθυρα, από τα οποία τα έξι σώζονται σε πάρα πολύ καλή κατάσταση και διατηρούν όλες τις λεπτομέρειες με τις αρμοκαλύπτρες και την απομίμηση των εφηλίδων στην εξωτερική πλευρά τους και την απομίμηση του ξύλινου σκελετού στην εσωτερική, σώζοντας ακόμη και κομμάτια από τα κονιάματα τους που ανακαλούν την εικόνα του μαρμάρου», λέει η κυρία Κοτταρίδη.

Τόσο οι διαστάσεις όσο και οι κατασκευαστικές και δομικές λεπτομέρειες των ψευδοπαράθυρων βρήκαν απόλυτη αντιστοιχία σε ένα λίθινο παράθυρο του μνημείου, που είχε βρεθεί παλαιότερα. Ετσι οι υποθέσεις που είχαν διατυπωθεί γι΄ αυτό το ανάκτορο γίνονται βεβαιότητες.

Οπως προσθέτει η ανασκαφέας: «Στον όροφο του σοφά μελετημένου μνημειακού πρόπυλου, τα ανακουφιστικά ανοίγματα που σίγουρα υπήρχαν επάνω από τα μετακιόνια έκλειναν με λίθινα ψευδοπαράθυρα, ανάμεσα από τα οποία υπήρχαν ιωνικοί ημικίονες. Η καινοφανής όσο και πρωτοποριακή αυτή εικόνα που ξεπερνά τα όρια του κλασικού, εισάγοντας στην γοητεία της ελληνιστικής σκηνογραφίας άφησε τον απόηχό της στον «τάφο της Κρίσεως» στην γειτονική Μίεζα και τώρα μπορεί να αναστηθεί όχι μόνο στα σχέδια και στην εικονική ουτοπία, αλλά στον πραγματικό χώρο, πέτρινη, αυθεντική και χειροποίητη με όλο το βάρος και την αναστημένη αλήθεια της».

Το παζλ του ανακτόρου των βασιλέων της Μακεδονίας φαίνεται ότι σιγά σιγά συμπληρώνεται. Ετσι η κυρία Κοτταρίδη μπορεί να παρουσιάσει σχεδιαστικά την νέα πιο ολοκληρωμένη πρόσοψη αυτού του κτιρίου, για το οποίο, πριν να αρχίσουν οι ανασκαφές ελάχιστα ήταν γνωστά.