Ξεκίνησε τις σπουδές της στο πιάνο σε ηλικία πέντε χρόνων. Σήμερα, στα 14 της, μετράει πολυάριθμα βραβεία σε πανελλήνιους και σε διεθνείς πιανιστικούς διαγωνισμούς, ενώ έχει εμφανιστεί από το Μουσείο Μπενάκη ως το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Η Μαργαρίτα Κολάση, εγγονή του βιολονίστα και μαέστρου Βύρωνα Κολάση, του μαέστρου και συνθέτη Μιχάλη Βούρτση και της πιανίστριας Ρίτας Βούρτση, κάνει την πρώτη της εμφάνιση στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών την Κυριακή 8 Ιανουαρίου με την Ορχήστρα των Χρωμάτων σε μια συναυλία κλασικού και ρομαντικού ρεπερτορίου, υπό τη διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη. Θα ερμηνεύσει το πρώτο μέρος από το Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 23 σε λα μείζονα του Μότσαρτ.
Σε ένα σπίτι όπου άκουγα µουσική. Μπορεί να µη γνώρισα καλά καλά τους παππούδες µου, τον βιολονίστα και µαέστρο Βύρωνα Κολάση και τον µαέστρο και συνθέτη Μιχάλη Βούρτση, τη γιαγιά µου, όµως, Ρίτα Βούρτση, µε µεγάλη πιανιστική καριέρα, τη θυµάµαι να κάνει µαθήµατα πιάνου στο σπίτι µέχρι που άφησε την καριέρα της για να βοηθήσει τη µητέρα µου να µε µεγαλώσει.
Σε ηλικία τεσσεράµισι χρόνων. Δεν θυµάµαι καθόλου την πρώτη µου επαφή µε το πιάνο. Η µητέρα µου βοήθησε σ’ αυτήν. Ακόµη και σήµερα είναι η δασκάλα µου και ο άνθρωπος που συνεχίζει να µε οδηγεί στα φωτεινά µονοπάτια της τέχνης.
Πολύ λίγο τον διάσηµο παππού µου Βύρωνα Κολάση. Μια θύµηση, ωστόσο, έχει εντυπωθεί στο µυαλό µου. Εκείνος να βρίσκεται στο νοσοκοµείο στις τελευταίες του ώρες και εγώ να έχω φτιάξει κάποιες ασηµένιες µπιλίτσες και να τους τις βάζω στο χέρι του για να νιώσει πως παίρνει µαζί του κάτι από εµένα.
Από τη µητέρα µου, η οποία στο επίπεδο που βρίσκοµαι πρέπει να είναι απαιτητική από εµένα – δεν είναι όµως ακραία. Εγώ έχω βάλει τους στόχους µου και παλεύω µε τον εαυτό µου. Μικρή, που δεν είχα πολλές σχολικές υποχρεώσεις, διάβαζα περισσότερο. Τώρα µελετάω δύο-δυόµισι ώρες την ηµέρα, µερικές φορές και τέσσερις. Κάνω µεγάλα διαλείµµατα. Δεν είµαι, ξέρετε, και πολύ συνεπής. Οταν όµως έχω συναυλία βάζουµε… τούρµπο.
Οτι ο δρόµος που έχω διαλέξει είναι δύσκολος αλλά καθόλου καταπιεστικός. Δεν µου λείπει το να βγω έξω. Απεχθάνοµαι να πηγαίνω για ψώνια. Μου αρέσει να διαβάζω και να παίζω πιάνο. Το µόνο που µου έλειψε ήταν τα µαθήµατα ιππασίας που αναγκάστηκα να διακόψω λόγω της µελέτης του πιάνου. Τώρα τις γιορτές όµως θα έχω περισσότερο χρόνο για να µπορέσω να ξανακάνω. Ο,τι κάνω το έχω επιλέξει µόνη µου. Και δεν νιώθω να ζηλεύω τους συνοµηλίκους µου που κάνουν πράγµατα τα οποία δεν µπορώ να κάνω εγώ.
Σε πολλούς πιανιστικούς διαγωνισµούς, αλλά αξέχαστος θα µου µείνει ο πρώτος µου το 2006, τα «Ταλέντα – Βραβεία Φίλωνα», όπου απέσπασα το Α’ βραβείο και χρυσό µετάλλιο (Α’ κατηγορία). Θυµάµαι ότι αυτό που µου έδωσε δύναµη να κερδίσω ήταν που έπαιζα για τα έξι µου παπαγαλάκια.
Σε διαγωνισµούς εντός και εκτός Ελλάδας. Στο εξωτερικό υπάρχει µεγαλύτερος βαθµός δυσκολίας γιατί ο ανταγωνισµός είναι µεγαλύτερος. Το κίνητρο της συµµετοχής πρέπει να είναι µεγάλο: πρέπει να θέλεις οπωσδήποτε να κερδίσεις.
Οτι για να εξελιχθείς στον δύσκολο χώρο που έχω διαλέξει δεν φτάνει µόνο το ταλέντο. Πρέπει να είσαι αποφασισµένος να διαθέσεις χρόνο στη µελέτη και να έχεις ξεκάθαρους στόχους.
Οτι δεν έχω καθόλου άγχος όταν έπαιξα στο Ηρώδειο τον Δεκέµβριο του 2009 µε έργα Καλοµοίρη στο µουσικό αφιέρωµα «Η Σµύρνη κάποτε…». Είναι υπέροχο να βρίσκεσαι µπροστά στο πιάνο και δεκάδες µάτια να είναι καρφωµένα πάνω σου. Τρελαίνοµαι να παίζω µπροστά σε κόσµο.
Πως κάθε συνθέτης έχει τη δική του ιδιαιτερότητα. Εγώ αγαπώ πολύ τον Μπαχ, τον Μπετόβεν , τον Μότσαρτ, τον Ραχµάνινοφ, τον Λιστ (τελευταία επιλέγω πολλά κοµµάτια του) και από Ελληνες τον παππού µου, Μιχάλη Βούρτση, τον Μανώλη Καλοµοίρη και πρόσφατα τον Νίκο Σκαλκώτα. Ακούω όµως και ποπ και µέταλ µουσική. Μου αρέσει πολύ η Μάιλι Σάιρους, η Σελίν Ντιόν και η Γουίτνεϊ Χιούστον .
Σπουδαία την πρωτοβουλία της Ορχήστρας των Χρωµάτων και της Στέγης Γραµµάτων και Τεχνών να στηρίξουν και να προβάλουν τους νέους ανθρώπους της ελληνικής µουσικής ζωής παρουσιάζοντας νέα και πολύ νέα ταλέντα στον τοµέα της ερµηνείας. Στην Ελλάδα λείπουν τέτοιες ευκαιρίες.
Να συνεχίσω τις σπουδές µου στο εξωτερικό, αν έχω κάποια σηµαντική ευκαιρία, αλλά θα µου άρεσε επίσης πολύ να γίνω µηχανικός αεροσκαφών της Πολεµικής Αεροπορίας στη Σχολή Ικάρων.
Τον εαυτό µου σε δέκα χρόνια στη Βιέννη να παίζω πιάνο σε µεγάλο κοινό. Μου αρέσει πολύ ο θαυµασµός που βλέπω στα µάτια των παιδιών και των ενηλίκων όταν παίζω πιάνο.
Ορχήστρα των Χρωμάτων Κοντσέρτα του κλασικού και ρομαντικού ρεπερτορίου με σολίστ εφήβους Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Κεντρική Σκηνή, ώρα έναρξης: 19.30. Διεύθυνση Ορχήστρας Μίλτος Λογιάδης
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
