Ως χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου, η ιστορική γέφυρα ντε Μποσέ του Αργοστολίου… κατέρρευσε.
Την περασμένη Παρασκευή περί τις 7.30 το βράδυ, το ενάμιση αιώνα μνημείο καταβυθίστηκε, κατά ένα τμήμα του ευτυχώς, όπως είχε προβλεφθεί όμως εδώ και χρόνια από τις υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού, που προσπαθούσαν εις μάτην να πείσουν την τοπική κοινωνία ότι η γέφυρα δεν αντέχει πλέον άλλο βάρος και πρέπει να χρησιμοποιείται μόνον από πεζούς.
Η γέφυρα ενώνει το Αργοστόλι με την απέναντι ακτή και κατασκευάστηκε στην εποχή της Αγγλοκρατίας από τον ελβετό μηχανικό Κάρολο- Φίλιππο Ντε Μποσέ, αξιωματικό του αγγλικού στρατού και διοικητή της Κεφαλληνίας.
Ο χρόνος, τα φυσικά φαινόμενα (όπως ο σεισμός του 1953), ο ανθρώπινος παράγοντας ( το 1940 βομβαρδίστηκε) και κυρίως η διαρκώς αυξανόμενη χρήση της για τη διέλευση οχημάτων μεγάλου βάρους – παρ’ ότι τα τελευταία χρόνια αυτό είχε απαγορευτεί – οδήγησαν αρχικώς στη διάνοιξη μιας μεγάλης οπής στο οδόστρωμα της γέφυρας, τον Ιούλιο του 2005, και στη συνέχεια στην κατάρρευση αυτού του τμήματος στις 9 Δεκεμβρίου.
Αλλωστε σε όλο το μήκος της η γέφυρα εμφανίζει καθιζήσεις, ρωγμές στο κατάστρωμα, διαβρώσεις και πτώσεις σε τσιμεντένια στηθαία.
Από το 1997 όμως είχαν ήδη αρχίσει από το υπουργείο Πολιτισμού οι ενέργειες για την αποκατάσταση των ευπαθών περιοχών της γέφυρας με την επισήμανση παράλληλα ότι στο μέλλον δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιείται από οχήματα.
Για την ακρίβεια, σύμφωνα με την απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, η γέφυρα προορίζεται μόνον για πεζούς ενώ επιτρέπεται η διέλευση ενός οχήματος (10 τόνων) και αυτό αφορά μόνον οχήματα έκτακτης ανάγκης (πυροσβεστικά, ασθενοφόρα κ.λπ.).
Σε έγγραφο μάλιστα της 10/8/2005 του υπουργείου Πολιτισμού δηλωνόταν σαφώς ότι «(…) προκύπτει ο άμεσος κίνδυνος αστοχίας του φορέα της γέφυρας, που θα μπορούσε να επιφέρει τμηματική βύθιση, καθίζηση ή κατάρρευση, ενώ η πυκνή και βαριά κυκλοφορία των οχημάτων επιδεινώνει καθημερινά την ήδη βεβαρημένη κατάσταση της ιστορικής γέφυρας». Όπως και έγινε.
Η υπόθεση ωστόσο κρύβει την ασυμφωνία της τοπικής κοινωνίας για το θέμα καθώς ένα τμήμα της – το 64,2% των κατοίκων του Αργοστολίου – συμφωνεί ότι πρέπει από τη γέφυρα να διέρχονται μόνον οι πεζοί, ενώ οι υπόλοιποι διαφωνούν. Ο λόγος δεν είναι αμελητέος διότι μέσω της γέφυρας παρακάμπτεται ολόκληρος ο κόλπος του Αργοστολίου και έτσι η διαδρομή γίνεται συντομότερη.
Γι΄ αυτό έγιναν κατά καιρούς προτάσεις ολοκληρωτικής αποκατάστασής της, κάτι εφικτό μεν, πλην απαράδεκτο για το ίδιο το μνημείο αφού έτσι θα χανόταν διά παντός ο χαρακτήρας του και η σημασία του για την ιστορία του νησιού.
Ετσι κατά την τελευταία συζήτηση στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο για την αποκατάσταση της γέφυρας, στις 21 Μαΐου 2010, εγκρίθηκε η μελέτη αναστήλωσης και συντήρησής της ως μνημείο και με την προϋπόθεση πάντα ότι δεν θα χρησιμοποιείται από οχήματα.
Αλλεπάλληλες προσφυγές όμως στο Συμβούλιο της Επικρατείας έχουν καθυστερήσει την έναρξη των εργασιών από τον ανάδοχο εργολάβο και… ιδού τα αποτελέσματα.
Να σημειωθεί ότι η γέφυρα Ντε Μποσέ ή Δεβοσέτου ή Πόντες είναι η μεγαλύτερη λίθινη γέφυρα της Ευρώπης αφού έχει μήκος περί το ένα χιλιόμετρο.
Συνδέει το Αργοστόλι με την απέναντι ακτή, τα «Ταμπάκικα» λειτουργώντας και ως τεχνητό όριο της λιμνοθάλασσας του Κουτάβου.
Η έναρξη της κατασκευής της άρχισε το 1812 αλλά η ολοκλήρωσή της έγινε το 1848 αφού αρχικώς ήταν πασσαλόπηκτη, πολύ γρήγορα όμως η ξύλινη κατασκευή αντικαταστάθηκε από λίθινες καμάρες.
